9 december 2018 Een dag zonder foto's, harde wind , hagel en regen.

Eerst zouden we zaterdag gaan, maar het weer leek zondag toch iets beter! Minder buien en wind. Helaas het pakte anders uit. De wind draaide naar het noorden en de buien kwamen over ons heen.  De zon kwam sporadisch even kijken en creëerde kleine geluksmomentjes.

De dag begon al met regen en daarom liet ik de boot zo lang mogelijk onder dak staan. Omdat Robin tegen negenen met de trein bij het station arriveerde, moest ik toch echt op stap. Gelukkig was het toen enige tijd droog. Wachtend op de parkeerplaats zag ik de trein het station binnen rijden.

Al snel zag ik Robin komen met zijn rugzak en hengelkoker. Hij stapte in en we verwelkomden elkaar. Hij was al vaker geweest en dus was het een fijn weerzien. Vervolgens gingen we richting trailerhelling. Daar aangekomen bleek hoe weinig mensen hun zinnen hadden gezet op deze visdag. Slechts één trailer was er aanwezig.

Terwijl Robin zijn hengel in elkaar zette, een telkens terugkerend ritueel, maakte ik de boot gereed voor de lancering, inclusief de bagage die mee moest. Toen de hengel gereed was, kon de boot te water. Het was zaak deze direct goed te positioneren, zodat we direct met de kop in de harde wind konden wegvaren.

Alvorens op snelheid weg te varen, verwijderde ik het touw, om te voorkomen dat dit in het water terecht kwam en in de schroef zou belanden. Toen zat ik even naar de kleding van Robin te kijken en vroeg hem af dit wel voldoende waterdicht en warm was. Hij verzekerde mij de het topkwaliteit was en het helemaal goed ging komen...............

Ik voer in één stuk door naar de beoogde stek. Daar ging de Ulterra te water en de Honda werd uitgeschakeld. Deze laatste had ik de hele dag niet meer nodig, tot de terugreis. En zo zetten we de boel in beweging, langzaam varend om onze shads verticaal optimaal aan te kunnen bieden. Dit viel nog niet mee met die harde wind in de rug. Tegen de wind in ging het evenwel prima: cruisecontrol + i-pilot!

De regen liet niet lang op zich wachten en testte de kleding van Robin genadeloos. Helaas bleek deze niet zo degelijk te zijn, als hij veronderstelde. Vandaar dat de reeds eerder aangeboden poncho nu dankbaar werd geaccepteerd. Helaas mosterd na de maaltijd, want hij was al drijfnat. Zelf had ik zekerheidshalve ook al een poncho over mijn hoofd getrokken en had hier de hele dag profijt van.

Ondertussen had ik  een klein snoekbaarsje weten te verschalken. Zo'n beestje van een centimeter of twintig. Een visje voor de toekomst zullen we maar zeggen.  Ik bewonder het lef waar die kleine vissen over beschikken. Een gigantische drive om snel een grote vis te worden. Daar houd ik van.

Omdat ik wel trek had in een warme slok goot ik me een kop hete thee in. Dit vond Robin een heel goed idee, waar zijn eigen meegebrachte proviand helaas niet in voorzag. Dus ging ik improviseren. Ik bood hem een kop oplossoep aan, die simpel met een kan heet water kan worden geserveerd. Daar knapte hij gelukkig wat van op.

Terwijl we stevig door visten, tikte ik nog een mooie baars omhoog. Voor de rest bleef het veel te stil.
Bij Robin wilde het niet echt lukken. Slechts één keer zat hij echt te drillen. Bij gebrek aan een angsthaak (stinger) ging de vis helaas verloren. Dus toch maar een shad van mij in de speld gehangen, met stinger dus.

Ondanks alle zorg kreeg ik toch de indruk dat Robin nog steeds onvoldoende hersteld was van de gevolgen van de regen. Toen ik hem er naar vroeg, werd dit bevestigd. Daarom nam ik een duik in mijn waterdichte zak met extra kleding. De bodywarmer die ik opdiepte nam hij dankbaar aan. En de rest van de dag bleef hij maar herhalen welke weldaad hiervan ondervond.

Die weldaad werd helaas niet vertaald in vangen. Hoewel hij diverse technieken probeerde en ook een fireball voorzag van een dood voorntje. Het bleef bij voorzichtige aanbeetjes volgens Robin. Zelf wist ik links en rechts toch een paar vissen te verschalken. Niet groot, maar toch actie dat tot resultaat leidde. Met twee baarzen en zes snoekbaarzen was ik onder de huidige omstandigheden zeker niet ontevreden. Maar wat je wilt als gids, is dat de gast vangt.

Wat niet werd uitgepakt was de camera. Het weer leende zich er niet voor. Drooghouden was de uitdaging. En omdat zich geen spectaculaire vangsten aandienden, bleef het bij droog houden. Niet dat kleine vissen niet de moeite waard zijn, maar onder de gegeven omstandigheden was het geen natte camera waard.

Omdat ik er naar streefde Robin toch zo warm mogelijk te houden goot ik er nog maar een bak thee en een bak soep in. Zodoende kwam ik zelf thee tekort en compenseerde dit door eveneens een kom soep te nemen. Al met al de bevestiging om als gids zo goed mogelijk te zijn voorbereid op dergelijke situaties.

Met acht vissen op de teller kon ik de vangsten met de Tomasco dit jaar op 1001 stuks brengen, een absoluut record. Voordien stopte het aantal rond de 750, maar nu zijn het er gemiddeld 12 per dag. In voorgaande jaren en over alle gidsjaren heen stond het gemiddelde op 9 per dag. Nu dus 25% meer.

Als je je dan realiseert dat er ook vele slechte dagen tussen zaten, vanwege de warmte, realiseer je je nog eens extra dat de dagen in september en oktober wel heel goed waren. Regelmatig 30 vissen/visjes in de boot. Een heel mooi jaar om op terug te kijken.

Robin echter moet nu terug kijken op een persoonlijke blank. Onderweg naar de trein vertelde hij me dat het eerste dat hij zou doen als hij thuis kwam, was het nemen van een hete douche. Ik hoop dat hij dan weer helemaal de oude wordt na een dag die zoveel van hem heeft gevergd. Dat zullen we in februari zien, want dan wil hij terug komen. Revanche??

September 2017, toen Robin wel succes had.

1 december 2018 Een dag die taai begint maar eindigt dik in de dubbele cijfers.

Een snoekbaars van formaat, gaaf en dik.

Omdat we hadden moeten schuiven met de afspraak en Jan-Philipp er nu extra veel zin in had, ontmoeten we elkaar vroeg in de ochtend. Het was nog niet helemaal licht. Toen we bij de helling aankwamen konden we alles goed zien en lag de boot niet veel later in het water.

We wisten wat we wilden en voeren daarom recht op ons doel af. Eerst waren we lange tijd alleen, maar geleidelijk kwamen er nog een paar boten aanschuiven. Ze bleven echter niet lang, alsof ze de vis niet konden vinden.

Aanbeten die je niet kunt missen.

Wij hadden vertrouwen in onze expeditie en gingen stug door. Dit leverde af en toe een fraaie aanbeet en dito vis op. Soms was het weer enige tijd stilletjes om ineens weer een paar vissen achter elkaar te vangen. Toch zat de vaart er niet echt in en dit deed ons veronderstellen dat het niet een hele dikke dag zou worden, wat vangsten betreft.








Onze veronderstelling werd gaandeweg echter meer en meer gelogenstraft. JP had vandaag ook flink succes. De aanbeten kwamen goed door en hij haakte menige vis. Een goede bijkomstigheid was dat er nauwelijks vis verloren ging. In ieder geval niet ten gevolge van defect materiaal. Natuurlijk ging er tijdens de dril wel eens een vis verloren, maar dat weet je gewoon.

Beauty's waar je je op verheugd

Hoewel we doorgaans flinke vissen vingen, waren ook de kleinere behoorlijk actief. Dikwijls grijpen ze de shad dan bij de staart en hoewel ze in eerste instantie mee omhoog komen, laten ze op enig moment los en kun je weer van voren af aan beginnen. Juist al die activiteit en mooie vangsten tussendoor maken dit spelletje zo verslavend.

Mooi dubbel gevouwen

Behalve snoekbaars kwamen er ook een paar baarzen tussendoor. Zelfs de blauwe Wobshad, JP zijn lievelingsaas, werd door een baars te grazen genomen, wat een mooi plaatje opleverde. En natuurlijk zijn de drills van flinke baarzen ook iets waar wij naar uitzien. We vingen er vandaag 7 stuks, hoewel geen 40+ baarzen.

Dit liegt er dus niet om!

Wel hele fraaie snoekbaarzen, waarvan de grootste 63 cm op de lat zette. Werkelijk een mooie dikke en gave vis. Deze hebben we dus zeker gefotografeerd. Van de overige 18 snoekbaarzen legden we slechts enkele vast. Dit slijt ook wel een beetje als er vaak wordt gevist en zeker als er veel wordt gevangen. Na al die jaren gaan al die plaatjes immers toch wel erg veel op elkaar lijken.







Zo kwamen we op een aantal waarover we niet hadden durven dromen. Onze dag was helemaal prima en als één van de laatsten kwamen we van het water. Onderweg legde JP de ondergaande zon nog even vast, een regelrechte uitsmijter. De voor die we door het water trokken vervloeide achter ons en voor ons wisten we niet hoe de weg er uit gaat zien. In ieder geval dus nog genoeg om naar uit te kijken.

Een mooie afsluiting.

1 november 2018 Het is niet eerlijk verdeeld!

Dit lukt Jan-Philipp vaker bij het verticalen.

De tijd van het verticalen is weer aangebroken. De vissen trekken zich terug op de winterstekken. En vooral de snoekbaars is dan een aantrekkelijk doelwit. En daar hebben wij het nu op voorzien.

Het weer was gelukkig erg goed en dit maakte een aangenaam verblijf op het water mogelijk. Daar zaten we dan ook al snel. Vol goede moed gingen we aan de slag. Gelukkig was het niet direct raak, zodat we niet hoefden te vrezen voor de beruchte eerste vis, die bij de eerste tewaterlating van het aas direct toehapt, om vervolgens de hele dag geen vis meer te vangen.

Mooie formaten

Geleidelijk kwamen de eerste vissen binnen. Mooie formaten ook wel. Geen kanjers maar stevige snoekbaarzen. Helaas had Jan-Philipp nogal wat pech. Iets dat ik mezelf aan rekende. Er gingen namelijk twee vissen verloren.









Bij de één brak de onderlijn direct boven de sleeve af en bij de ander werd de stinger gemold. De "angsthaak", zoals het dregje achter op de shad wel wordt genoemd, was bevestigd met gevlochten lijn en deze werd doorgebeten. Vermoedelijk een snoek.

Dergelijke situaties zetten me direct aan het denken hoe dit te voorkomen in de toekomst. Bij onderlijnen wellicht nog sneller vervangen als er een paar vissen op gevangen zijn en voortaan geen gevlochten lijn meer gebruiken bij een stinger. Je wilt immers dat je gasten succes hebben en geen teleurstelling als in deze situaties te verwerken krijgt. Meestal gaat het gewoon goed, maar die enkele keer dat het fout gaat, daar heb je toch weer iets te leren.

Ook een prachtige snoekbaars

Gelukkig was het niet alleen tegenspoed, want JP haalde wel een prachtige snoek binnen. Op de verticaalstok altijd weer een prachtige belevenis, omdat de dril zo stevig is op licht materiaal. En ook kwam er nog een prachtige snoekbaars bij hem binnen.











Wat deze dag oneerlijk maakte was het resultaat. Zelf wist ik 10 vissen binnen te halen, terwijl JP daar slechts twee keer in slaagde. Dit heb je als gids liever niet, temeer daar JP al zo lang mee gaat en het spelletje inmiddels aardig door heeft.

Tien van dit soort vissen is geen straf.

Dat nam niet weg dat we een fijne visdag hadden en ons bewust waren van de gunstige weersomstandigheden. Deze tijd van het jaar kan het al heel anders zijn en dus wisten we ons gezegend onder een goed gesternte wat het weer betreft.

Dat de vangsten en de verdeling niet optimaal waren moesten we op de koop toenemen en dat deden we ook, omdat we al die andere dagen ook kennen: zoals blanks (anderhalve week later!) en topdagen wat aantallen en of formaten betreft. Het blijft overduidelijk vissen!