9 september 2019 Je hart volgen.

Roel voelt zich helaas andermaal zo slecht dat hij niet kan komen. Een volgende noodzakelijke operatie wacht. Hoe jammer is dit, als je zo graag wilt en je er al zolang van tevoren op verheugt. Lang van te voren, opdat het niet mis kan lopen en dan elke keer weer de vraag of het er van gaat komen??

Omdat het weer ook nog eens meewerkt, des te triester. Ik kan de verleiding niet weerstaan en besluit alleen te gaan. Even bellen voor een vlaggetje en gaan met die banaan. Wat eten en drinken mee en het water op.

Wat een heerlijk gevoel, gepensioneerd en dit allemaal nog kunnen, zowel financieel als wat gezondheid betreft. Ik geniet met volle teugen, Roel in gedachten! En dan Eduard! Het is niet vanzelfsprekend, het is een cadeau.

Ik wilde graag betere foto's.

Op de oever van de rivier zie ik een kleine zilverreiger en verderop nog één. De Minn Kota gaat erin en de Honda uit. Langzaam vaar ik in de richting van die schuwe vogel. Dichterbij dan 50 meter kom ik echter niet, bij geen van beiden. Helaas, niet de foto's die ik had gewild.

Dan maar verder om te zien dat er al een bootje ronddobbert op mijn beoogde stek. Dan maar iets verderop. Verticalen en werpen, terwijl er een shad mee hobbelt langs de bodem. Niets.

Ze worden iets groter

Ik wil dan toch kijken of slepen effectiever is. het duurt even en dan komen er een paar aanbeten rond de drie meter. Twee snoekbaarzen kan ik landen. Niet groot, maar welkom. Heel veel verder, na enige tijd diep te hebben gesleept, toch maar weer naar de oever. Dan komt de derde snoekbaars binnen. Een mooi exemplaar en ze worden steeds iets groter.





Hoewel het niet wild is, blijft het genieten zo lekker relaxed langs de over te tuffen en alles in je op te kunnen nemen. Alle vogels, bloemen en bomen, die alweer richting herfstkleuren gaan. De schapen houden de dijken mooi kort, het ziet er uit als een biljartlaken.

Een mooi exemplaar, waarmee ik blij ben.

Dan ineens een forse dreun en een grote baars komt een kijkje nemen. het is en blijft een kwestie van volhouden.

Hoog en dik, maar vooral een kick om weer zo'n mooie vis te mogen vangen.

Dit levert enige tijd later een forse winde op. Zo maar drie soorten en fraaie vissen.

Een indrukwekkende vis vanaf de ondiepte.

Ten slotte ga ik weer richting helling en neem nog een lange oever mee. Daar gebeurt niet veel. Toch komt daar wel die ene indrukwekkende snoekbaars boeven water. Een heerlijke dril en een hoge vis met een brede rug mag ik even later retourneren.

Een laatste aanbeet, een baars waarschijnlijk, resulteert in een losser. Hoort erbij. Even later haal ik alles binnen en ruim de boel op. het traileren gaat van een leien dakje en dan lever ik mijn vlaggetje weer in. Bestel koffie en breng de Tomasco weer naar huis.

1 september 2019 Op herhaling en het offer moet worden gebracht.

De grootste van deze dag voor Roel

Doordat ik enige tijd niet kon gaan gidsen, is er veel tijd verstreken sinds Roel mij voor het laatst bezocht. Maar nu is dan weer zover en zitten we allereerst samen een bakkie te doen, alvorens naar onze bestemming te rijden.

Ondertussen is Roel gelukkig een paar keer mee geweest met collega Thom. Leuk voor hen en voor mij om te horen over zijn ervaringen in de omgeving van de Biesbosch. Dan ben ik toch blij dat het in deze omgeving een stuk rustiger is op het water.

Hoewel Roel graag naar het snel stromende water wilde, heb ik toch gekozen voor dezelfde bestemming als gisteren. Temeer daar ik weet dat dit ook één van zijn favoriete stekken is. Door de hitte van gisteren voelde ik me trouwens behoorlijk afgepeigerd, maar gelukkig pakte het heel goed uit.

Onderweg naar het water vielen ons de vele zilverreigers en de verzamelde ooievaars op. Altijd weer een teken in het seizoen. De jongen maken zich klaar voor hun eerste trek, samen met de ervaren ouders. Zonder gps op reis en precies weten hoe en waarheen. Dat is nog eens echt knap.

Het is bij de helling ongeveer net zo druk als gisteren, dat wil zeggen een stuk of vier trailers. De verwachting is dat de plotselinge verkoeling in het weer tot aanzienlijk minder drukte zal leiden wat de overige recreanten betreft. En dat blijkt aan het einde van de dag ook wel.

Dit ziet er niet best uit dus.

De talloze campers zijn gedecimeerd en de mensen die met hun snelle boten over het wateren stuiteren zijn amper verschenen. Ook geen mensen die heerlijk zonnen op de kanten en al het gedoe aanschouwen. Het zal overigens geen verband hebben met het tafereel dat we even later aanschouwen. Een gezonken boot tegen de oever onder het wakend oog van Rijkswaterstaat.

De eerste is binnen, een prachtig gave en gekleurde baars.

Wij gaan lekker slepen, want dit past het beste bij de fysieke mogelijkheden van Roel. Hij geniet hier echt van en kan bovendien lekker genieten van alles om ons heen. Het duurt even maar dan komen de eerste vissen binnen. Dus niet bezweken voor de plotselinge daling van de temperatuur van 30 naar 20 graden. Het gaat direct weer om snoeken en baarzen.

Ik mag er af en toe ook een vangen.

Roel vist aan de buitenkant, met dieplopende pluggen. Zelf heb ik een hengel in de oever meelopen en eentje in het schroefwater. In het begin maakt het niet uit, want op alle hengels wordt vis gevangen. Net als gisteren, niet veel maar toch telkens weer één. Uiteindelijk zou de teller, net als gisteren, op 24 komen te staan en eveneens 5 soorten.







Dan is er het moment dat ik een veerpontje moet laten voorgaan. Ik schakel de motor in zijn vrij en laat de boot uitdrijven. Wanneer ik de motor weer wil inschakelen, zie ik dat mijn hengel flink krom staat. Er hangt nota bene een snoek aan! Blijkbaar heeft hij de drijvende plug gegrepen toen deze naar de oppervlakte steeg. Omdat de vis niet goed gehaakt is, gaat deze verloren. Niet getreurd, want we komen voor het vissen en dit is weer zo'n moment dat je wordt verrast en dat laten we graag gebeuren.

Gewoon blijven vangen....... alhoewel??

Roel is vooral de man van de snoeken. Hij vangt er meerdere en ook mooie formaten. Wanneer er op enig moment meer aanbeten van het ondiepe komen, dring ik toch aan dat hij die hengel ter hand neemt. Dit is echter tegen Roel's principe. Hij vist eigenlijk altijd met één hengel en die houdt hij consequent in de hand. Toch laat hij zich deze keer overhalen.








Natuurlijk gebeurt er dan geruime tijd niets. Daarvoor vang ik nog een forse winde en een mooie roofblei. Maar nu wil het niet meer lukken en grijpt Roel weer terug naar zijn principe, welke direct wordt beloond met een fraaie baars. Zie je nu wel...............

Ook snoekbaars.

Ondertussen zijn er ook snoekbaarzen verschenen en hebben we twee dagen op rij vijf soorten vis. In de wetenschap dat vele vissers gerichter voor bepaalde soorten gaan, blijf ik volop genieten van die verrassingen. En de formaten zijn vandaag eveneens om blij van te worden.

Een stevige winde, die voor een stevig robbertje vechten zorgde.

Dan ineens zit Roel met zijn Timber Tiger echt vast. Dus vaar ik terug en leg de boot in de juiste positie. De lijn gaat in de kunstaasredder, maar wordt bij het sluiten precies doorgesneden. Dat is verschrikkelijk balen. Roel laat weten dat hij er in berust, maar is even vergeten dat ik ook mijn principes heb. Ik geef niet zomaar op.

Een leuke roofblei maakt het vijftal soorten compleet.

Met de kunstaasredder tast ik de bodem af en voel een paar keer wel even iets hangen. Dan komt de afgesneden lijn ineens boven en die weten we te pakken. Dan kan de kunstaasredder alsnog op zoek naar het obstakel waar de plug aan vast zit. Er komt een nylonkous naar boven, samen met de plug. Yes het is gelukt! Een kwestie van principes!







Roel snijdt met veel moeite de plug los uit de kous. Wanneer dit gelukt is, laat hij de kous los en jawel hoor................ deze neemt en passant even een andere plug mee naar beneden. Helaas kan ik deze niet meer terughalen en moest er blijkbaar echt een plug worden geofferd. Gelukkig niet de favoriete plug van Roel maar eentje die makkelijker kan worden vervangen.

De laatste vis van de dag.

Bij de laatste vis spreken we nog even de veerbaas ter plaatse, een bekende. Hij heeft meer berichten over goede vangsten gehoord. Overigens slechte resultaten op het Hollands Diep. Ik ben derhalve blij met mijn keuze en ervaar andermaal dat er eigenlijk altijd wel vis kan worden gevangen, maar soms ben je gewoon kansloos. Dan laat het wild zich niet zien, hoor ik jagers wel eens zeggen.

Wij zijn in ieder geval erg blij met deze dag, die ons weer veel heeft doen ervaren. Zo rijden we huiswaarts en nemen de pauze die Roel nodig heeft om uitgerust aan de thuisreis te beginnen. Het is de bedoeling dat we snel weer samen op stap gaan in de maand die doorgaans mooie resultaten oplevert.

31 augustus 2019 Uitsluitend aandacht voor molens? Lijkt niet aan te raden.

Alweer zoveel variatie.

De afspraak stond al lang en dan weet je nooit wat de weer - en watergoden in petto hebben. Daarom kijken we kort van te voren hoe het er voor staat. Het zou een hele warme dag worden en dat betekent doorgaans weinig goeds. Temeer daar het de afgelopen tijd al erg warm was en de watertemperatuur dus ook erg hoog. Daar hadden een paar heftige, maar kortstondige buien niets aan veranderd.

Het idee was om relatief vroeg te starten en vroeg te stoppen, als ons vermoeden werd bewaarheid.  Relatief vroeg wil bij ons zeggen; rekening houdend met de aanrijtijd van JP. Ik was er toen al even en had de boot al te water gelaten. Toen JP al zijn spullen had ingeladen konden we direct vertrekken. Inmiddels is zijn uitrusting bijna vergelijkbaar met de mijne, want het visvirus is blijkbaar moeilijk te bestrijden.

Poseren in de ochtendzon met een fraaie snoek.

Zonder verwachtingen sleepten we het eerste kantje af en het bleef inderdaad stil. Helemaal in overeenstemming met onze gelaten houding. Self-fulfilling prophecy zullen we maar zeggen. Totdat onze gelaten houding werd gelogenstraft. De hengel aan de buitenkant ging krom en een mooie snoek ging de strijd aan. JP werd de winnaar en mocht in het prettige ochtendzonnetje met de vis poseren.

Dit mag je toch een forse baars noemen.

Zou er dan toch bijtgrage vis aanwezig zijn vandaag? Tien minuten later wisten we het zeker toen er een forse baars (45 cm) binnen werd gehaald. Nu waren we beiden wakker, want wat er de rest van de dag ook zou gebeuren, wij waren niet zonder vis.

Zo sleepten we nog een stuk door. Omdat we een bepaalde locatie voor ogen hadden, haalden we na enige tijd de hengels binnen en ging in volle vaart naar ons doel. Daar aangekomen gingen de hengels weer in de steunen en JP ging werpend aan de slag. En zo vingen we af en toe een snoek of een baars. Het was absoluut geen inwerpen en ophalen, maar het ging ook niet ineens over.

Het verveelt nooit.

Een visser op de oever merkten we tijdig op en we haalden onze hengels binnen om vervolgens met een boog om de uitstaande lijn heen te varen. Dit werd zichtbaar gewaardeerd. Enkele uren later kwamen we vanaf de andere kant en nu zagen we hem niet. Dit werd ons niet in dank afgenomen, want "we wisten toch dat hij daar zat!" Misschien moet ik een volgende keer bijhouden op welke plek vissers zitten of toch meer initiatief aan de oevervissers laten, zodat zijn ons tijdig waarschuwen? Ik ga toch voor het laatste, zeker als ze verscholen zitten achter struiken of riet.













We vaarden ook nog een zandafgraving binnen en zagen rond de zeven meter heel veel vis. Daarboven en daaronder vrijwel niet en dus gingen we verticalen en jiggen. Er kwam echter geen enkele respons, wat we ook probeerden. Daarom gingen we terug naar de stilstaande rivier. Gelukkig was er ondertussen meer wind, zodat de groene laag alg in de oever werd geblazen. Het water zag er direct een stuk gezonder en aantrekkelijker uit.

Op een stuk water waar de oever overduidelijk de aanwezigheid van bevers aantoonde, middels omver geknaagde bomen, kwam er ineens een geweldig tumult los en een grote plons werd gevolgd door een bellenspoor. Een bever dus. Ik had goede hoop de bever in de buurt in de oppervlakte te zien. Misschien konden we het dier dan filmen of fotograferen. Helaas liet het zich niet meer zien.

De baarzen bleven in de meerderheid vandaag

En hoewel JP voortdurend aan het werpen was, lukte het hem slechts één keer een mooie baars te strikken. Dit was best een vreugdevol moment, maar toch moesten we erkennen dat deze methode vandaag niet erg effectief was.









Wat we vandaag ook veel zagen, waren ijsvogels. We zagen ze regelmatig vliegen en dikwijls ook twee tegelijk. Wat een feest toch, al die verschillende dieren en vogels. Bovendien waren de dames veelal in badkleding gehuld en deden ze zich op de boten en op de oever tegoed aan de zon. Ze bleven door ons niet onopgemerkt. Op mijn suggestie dat JP eigenlijk alleen naar molens mocht kijken, liet hij weten dat ze dit thuis toch wel erg vreemd zouden vinden. Zoiets alsof hij een klap van de wiek zou hebben gehad.

Nu kwamen ook de snoekbaarzen los

Met langere en korte tussenpozen, bleven de vangsten komen. Uitsluitend snoeken en baarzen. Toch kwam er ineens een derde soort om de hoek kijken; een kleine snoekbaars. Deze werd later gevolgd door drie alsmaar groter wordende exemplaren. En zo werden er gaandeweg meer soorten gevangen, terwijl de baarzen en snoeken ook bleven bijten.

Het blijft een uitdaging.

Dan ineens komt er vanaf de diepe kant een hele zware beuk op alweer de Timber Tiger. Na enige tijd komt vanuit de diepte een zware vis in de oppervlakte. Het is een winde en de vierde soort die we vandaag vangen, naast de drie standaard roofvissen: snoek, baars en snoekbaars.

Die variatie blijft ons boeien. Bij iedere aanbeet vraag je je weer af, wat zal het deze keer zijn. Groot of klein vertaalt zich wel in de kromming van de hengel, maar de soort blijkt pas wanneer ze aan het mysterieuze water worden onttrokken. Dat maakt het vissen juist zo mythisch en zo realistisch; zoals het leven zich aan ons ontvouwt: onvoorspelbaar.

Dan missen we de roofblei nog en jawel hoor, ook deze wens wordt vervuld. Niet groot, maar wel degelijk roofblei, een belofte voor de toekomst. De Fat John heeft deze kleine felle rover tot de aanbeet verleid en hiermee staat het aantal soorten op vijf.

Het aantal gevangen vissen blijft  toenemen. We zijn de twintig al gepasseerd en verbazen ons echt over het resultaat. Wie had dit durven denken op zo'n warme dag, want het ondertussen zo'n dertig graden geworden. En met de stijging van de temperatuur stijgt ook het aantal snelle boten en jetski's. Dit maakt dat de ontspanning langzaam afneemt, met al die golfslag en herrie.









Wat we wel erg leuk vinden is het gebruik van een ponton met een oprijbaan voor vrachtwagens, zodat deze in een schip kunnen lossen. Nu ligt er geen schip en is het net een apenkooi. Op school was dit een gewild spel, met veel geklauter en variatie.

Het formaat nam toe.

Nu zijn het deze kids, in de leeftijd dat de meiden zich bewust worden van hun indruk op jongens, die vele capriolen uithalen. Samen van het hoogste punt springen en slingeren aan de touwen, etc.. Het is ouderwets lol maken, zonder vernielingen aan te richten. Gelet op alle overweldigende regelgeving van deze tijd, zal het wel niet geoorloofd zijn, maar tevens zo bevrijdend en spontaan: heerlijk!




Wij naderen ons eindpunt, zowel wat de trailerhelling, tijd als temperatuur betreft. JP vangt zijn grootste snoekbaars, nummer drie. Ongelofelijk dat het de hele dag maar doorgaat en dat een soort die 's morgens volledig afwezig leek, zich nu zo doet gelden.

De uitsmijter van deze dag.

En dat dit werkelijk zo is, blijkt als ik de laatste vis en grootste snoekbaars haak. Het feest is compleet met zo'n beauty. Wat er nog meer in het var vat zullen we nooit weten omdat de laatste aanbeten veel tumult in het water veroorzaakten, maar helaas niet konden worden verzilverd. En dat het mooi is geweest blijkt wel als JP vast raakt met de Timber Tiger. Ik vaar terug, maar krijg het signaal dat de lijn is gebroken. Het vereiste offer is gebracht!

Wij begrijpen dit signaal en zetten koers naar de helling. Echter niet voordat alles is opgeruimd, zodat we bij de helling hiermee niet nog eens lange tijd bezig moeten zijn. Het is mooi geweest, eigenlijk schitterend mooi. Dit hadden wij niet verwacht en we zijn geweldig blij met het onverwachte resultaat.