Een mooie start van 2021 |
Het is nog nauwelijks licht als ik arriveer bij de helling. Vier boten zijn me al voor gegaan en JP staat al te vissen. Het nieuwe jaar doet dus niets af aan zijn geestdrift om in contact te komen met de vogels van het water. Maar eerst moet de boot erin en daar is nog even tijd voor nodig. Bovendien moet zijn bagage worden ingeladen. Het grootste deel van de warme kleding heb ik thuis al aangeschoten, zodat hier geen
Wel de eerste, maar gelukkig niet de laatste deze dag. |
Daarom kunnen wij onze gang gaan. Dit betekent dat we de stroming goed in kaart moeten brengen, in combinatie met de diepte waar de actieve vis huist. Dit vergt toch wel enige tijd, maar dan komt de eerste vis toch binnen. In een keerstroom betrekkelijk dicht langs de kant, ervaar ik de onmiskenbare verzwaring van een vis dit het aas te grazen heeft genomen. Dus geen keiharde aanbeet, maar wel een zeer welkome vis.
De roze shad bewijst ook bij JP zijn vangkracht. |
Het gaat dus niet goed met de verdeling van de vangsten, zoals de gids dit graag wil. JP moet gaan vangen. Dan herinnert hij mij eraan dat het de vorige keer andersom ging en dat ik later goed ging vangen. Hopelijk gebeurt dit nu in omgekeerde volgorde. Wij zoeken de omgeving verder af en moeten helaas constateren dat die ene "goede" stek niets oplevert. Wij hadden er hoge verwachtingen van, maar helaas komen deze niet uit.
Blije gezichten, al hoewel, kijkt die snoekbaars blij? |
Tussendoor heb ik een paar pauzes ingelast. de eerste om even rustig van de thee te proeven en een hap brood te nuttigen. Dit doen we op een plek waar we helemaal in de luwte liggen en waar de stroming vrijwel ontbreekt. Dit herhalen we om de soep te nuttigen. JP kan die rust nauwelijks opbrengen, want al snel is hij al weer om zich heen aan het werpen. Er zal en moet nog iets gevangen worden!
Ook nog een snoek in de boot. |
Na enige tijd komt de vis en de oppervlakte, een snoek. Deze sputtert nog enige tijd tegen en gaat vervolgens het net in. Dus toch richting helder water, daar lag deze rover te wachten op zijn prooi, totdat hijzelf prooi werd. Toch een tweede soort, die we niet hadden verwacht.
Een forse staart, maar een minuscuul rugvinnetje. |
Ook haken we nog een paar flinke takken, die we met moeite weten binnen te halen, alvorens we er weer los van komen. Omdat de stroom afneemt, zoals was aangegeven in de waterdata, zoeken we het nu ook iets verderop en dieper. Dan krijg ik zo'n beuk, waarvan je direct weet; dit is een gave vis. Snel de boot weer in de ankerpositie gelegd en drillen maar. Zoals te verwachten duurt het enige tijd, voordat we de dikke snoekbaars te zien krijgen.
Mooie vissen zijn de beloning van het trotseren van de kou. |
Wij gaan nog even door tot het steeds donkerder gaat worden en ik terug wil. We hebben dan tien vissen op de teller. Een aantal waar we zeker niet op hadden durven hopen. Stug vol houden op de stek waar het mogelijk was, heeft ons hier gebracht. Ik zeg JP dat ik geen auto's meer bij de trailerhelling verwacht, omdat ik de onrust het zoeken van andere boten als een aanwijzing zie dat men de vis niet kan vinden. Bij aankomst bij de helling zie ik mijn veronderstelling bevestigd.
Helemaal in zijn nopjes. |
Wanneer de snoekbaars is geland is JP helemaal in zijn nopjes, zijn vierde vis ook binnen en de teller staat op elf. Hier zal het ook bij blijven. Onderweg varen we nog even langs het slagveld dat de bevers op de over hebben aangericht onder de bomen ter plaatse. Alles lijkt tegen de grond te moeten en veel bomen belanden in het water, waar ze worden ontdaan van bast en takken. Indrukwekkend hoor !