25 september 2021 Alleen de snoekbaars en de "Knotenfrau" ontbraken.

Ze waren weer van de partij vandaag, de knoeperds van windes.

Omdat onze vorige afspraak geen doorgang kon vinden, kwam nu de vraag "Sind wir morgen zum Angeln verabredet?" Deze vraag kon ik volmondig met ja beantwoorden. Ik stond nog in twijfel waar we zouden gaan vissen, maar had besloten daags ervoor nog een water aan de tand te voelen. Omdat dit geen succes werd, qua vangst althans, stelde ik een andere locatie voor.

Daarmee kon JP instemmen, hoewel hij iets later zou komen dan normaal. Dit deed me aan mijn eigen werkzame leven denken. Een gepensioneerde vismaat kon het maar moeilijk verkroppen als ik te laat op kwam dagen. Voor mij was het na een drukke werkweek echter een hele opgave om vroeg uit mijn bed te komen, zelfs als het om vissen ging. 

Ik heb er geen moeite mee om iets later te beginnen. Dan hoef ik me evenmin te haasten en zo stond ik mooi op tijd alles in gereedheid te brengen bij de helling. Toen ik een kijkje bij de helling had genomen en terugliep naar de auto, was JP ook gearriveerd. Hoewel hij niet zijn gehele uitrusting had meegenomen, raakte de boot behoorlijk vol, alvorens te water te gaan.

Het was koel en zeer aangenaam op het water, nauwelijks wind en bewolkt. We voeren naar onze hotspot, althans soms is het een hotspot. Nu bleek dit niet het geval. De vogelspotters hadden blijkbaar meer succes en hadden al verschillende roofvogels gespot. De roofvissen lieten zich helaas nog niet zo makkelijk spotten.

Gelijk aan de bak met een 95'er.

Het duurde geruime tijd tot de eerste aanbeet kwam en toen kon JP ook direct aan de bak. Een flinke snoek knokte voor wat die waard was. En dat was een heleboel, want het duurde geruime tijd voordat we de vis konden landen. De kop was indrukwekkend en niet er af, zoals figuurlijk wel het geval was. Bij het meten kwamen we tot 95 cm. Gewoon een vis van formaat en een welkome eerste vangst van de dag.

Hierna werd ons geduld weer enige tijd op de proef gesteld. We sleepten een stijle kant af en op het einde van deze oever loopt de bodem op, zo gaf ik van te voren aan. Dit betekent dat de pluggen iets omhoog gehaald moeten worden. Bij die ene plug hoefde dit al niet meer, die werd met geweld gegrepen. Terwijl ik de boot positioneerde draaide JP met zijn vrije hand een andere hengel binnen, waar een andere vis op reageerde. En dus moest ik ook aan de bak en nam deze hengel snel over.

Een double hookup met een flinke roofblei en een baars.

Ondertussen wisten we dat we met een flinke roofblei en een baars te maken hadden. De baars was snel binnen en even later kon ook de roofblei worden geschept. Wat een spektakel ineens! Met drie vissen en drie soorten zag de dag er prima uit en we waren nog maar goed en wel onderweg. Snel werden de benodigde vangsten vereeuwigd en konden de vissen terug.

Een beetje lastig om goed mee te poseren.

Hierna kwam er af en toe een baars binnen en een kleinere snoek. Het werpen en verticalen op een paar stekken, die onder andere omstandigheden dikwijls succesvol waren, leverde nu slechts één flauwe aanbeet op. Daarom besloten we weer verder te slepen. Hiermee waren we nog maar net weer onderweg, toen JP het aan de stok kreeg met een hele forse winde. Gelukkig kregen we deze kanjer keurig binnen, maar bleek het onthaken lastig.

De vierde soort van de dag: de winde.

Daarvoor hebben we een tamelijk rigoureuze oplossing, de haken kapot knippen. En zo werd de vis alsnog keurig onthaakt en kon na het poseren terug. Hierna werd de geknipte haak vervangen en konden we verder. Niet veel verder werd de plug in het schroefwater gegrepen, door alweer een winde. Alweer zo'n knoeperd. En zo hadden we al vier soorten binnen, iets waar wij best blij van werden.

Meerdere van dit slag baarzen, geeft flink wat sport.

Vervolgens werden we beiden blij gemaakt met een baars van formaat. Het blijven vangsten waar je blij van wordt, zulke beauty's. Het vechten is ook steeds weer indrukwekkend en als je denkt te kunnen scheppen, schieten ze dikwijls nog een keer weer weg. Maar dan gaat het net er onder, ook bij kleinere exemplaren, om te voorkomen dat de zachte bek uit scheurt.

Verderop pikten we nog een baars op en toen ging het door naar snel stromend water. Helaas gaven de roofbleien hier niet thuis. Daarop voeren we verder en sleepten stroomopwaarts terug. Ik bracht JP de dag in herinnering dat een vriend van hem hier een grote winde ving, jaren geleden. En warempel even later mocht ik hier weer zo'n schitterende vis vangen.

Een keiharde aanbeet in het hard stomende water leidde tot deze vangst.

Omdat verdere aanbeten uitbleven, aanvaarden we de terugreis. Omdat het hier niet stroomde, konden we ook in deze richting slepen. Het was wel een stuk rustiger met de aanbeten geworden. Toch kreeg JP opnieuw met een grote snoek aan de stok. Helaas loste deze vlak voor de boot. Ik probeerde nog het net voor zijn neus te steken, maar de vis schoot er net onder door. Vooruit dan maar, de dril was in iedere geval een succes op zich.  Je weet dat zo'n klein plugje ook zijn nadelen heeft en de vis was hierdoor slechts licht gehaakt.

Tot besluit nog een snoekje.

Het voordeel weegt ons inziens ruimschoots op tegen het nadeel, namelijk dat je al die soorten en formaten er mee kunt vangen, zelfs tot meervallen toe. Deze bleven vandaag buiten ons bereik, hetgeen ook geen ramp is. Wel liep de teller wat baarzen betreft op tot tien vissen. En op het laatst wist ik nog een snoek te vangen en daarmee kwamen we op vier.

Vandaag bleven de snoekbaarzen buiten beeld. Best vreemd als er zoveel soorten gevangen worden, maar geen ramp, want al die andere soorten maakten deze dag toch tot een succes. Wat JP al jaren mist en mij  kwalijk blijft nemen 😉, is het ontbreken van een "Knotenfrau". Een dame, het liefst een jonge dame, die hem het ontknopen van in elkaar gedraaide lijnen en het bevestigen van wartels e.d. uit handen neemt. Misschien moet hij zelf eens een jonge dame meenemen in plaats van de diverse mannen die in de achterliggende jaren meekwamen.😄

Ineens hadden we zomaar een dag met 18 vissen. Dit was een tijd geleden! We hadden er wel een lange dag van gemaakt en daarbij weer leuke contacten gehad met bijvoorbeeld een dame die met haar hond en op blote voeten de stenen op de oever trotseerde. Wij spraken onze bewondering en respect uit. Het feit dat wij op dat moment twee snoeken hadden gevangen, daar feliciteerde ze ons mee.

Ook hadden we even een gezellig onderonsje met een jongedame die heerlijk aan het kanoën was. Twee mannen zochten met detectoren een strandje af en vonden een schat, dat wil zeggen een klompje lood. Ze gaven te kennen dat als je er maar genoeg van had, het toch een leuke waarde vertegenwoordigde. Mogelijk toch nog een oplossing voor onze loodkoppen wanneer onverhoopt dit materiaal in de ban wordt gedaan.

Een mooie afsluiter van de dag.

En met meer van dergelijke ontmoetingen en de vangst van drie windes en een roofblei, keken wie terug op een superdag, waarin het weer een groot aandeel had. Mooie luchten maakten dat we geen haast hadden om te traileren. Uiteindelijk waren we dan toch zover dat we in de auto's stapten en huiswaarts keerden. We hebben voorlopig even iets om op te teren.

19 september 2021 Een dag zonder ophef.

De enige vis voor de gids vandaag.

Omdat de voorgaande dag een trage start kende, vanwege de mist, ontmoeten Joost, Arnoud en ik elkaar nu aan een klein water, waar we geen opstartproblemen hoeven te verwachten. De mist is hier overigens geheel afwezig, zo blijkt bij aankomst. Wellicht dat het elders ook minder was, dan gisteren.

Arnoud kent deze omgeving helemaal nog niet en ziet uit naar het visavontuur in deze mooie omgeving. We beginnen dan ook met frisse moed en deze mag, achteraf bezien, best stevig zijn. Het is absoluut geen herhaling van anderhalve week geleden. Toen kwamen er twee meervallen binnen. Een paar dagen later was het echter vergelijkbaar met vandaag. Het verkeert dus dagelijks.

Wij zijn al heel lang onderweg zonder een vis te kunnen vangen. Een paar pogingen om ons kunstaas te veroveren, blijken dermate halfslachtig, dat ze niets opleveren. Dat het geen makkelijke dag wordt is ons inmiddels wel duidelijk. Mocht er een echte bonusvis binnenkomen dan zullen we er vrede mee hebben. Deze vraag is pas beantwoord als we het laatste aas uit het water halen, aan het einde van de dag.

Nu zien we ineens dat er wordt gejaagd. Kleine visjes vliegen alle kanten op. Ik leg de boot sil en overhandig de gasten kleine aasjes, bestemd voor roofblei. De casting minnow, die Joost inwerpt, vindt direct gretig aftrek. Geweldig als je anticipeert op hetgeen zich aandient en vervolgens succes ervaart. Een flinke baars zag wel brood in en geeft in vertrouwen.

Het spinnertje dat Arnoud in de speld heeft gehangen, wordt ook vrij snel gegrepen en aan hem is een kleinere baars gegund. Helaas blijft het hierbij, ondanks het jagen dat door gaat en diverse lures die we ze voorzetten. Wij stellen ons tevreden met twee starters.

Hierna wordt het inderdaad een kwestie van de lange adem. Alle plekken die in het verleden rendement opleverden, blijken nu verlaten. Althans er dient zich geen vis aan. Zo nu en dan weten we er toch één te strikken, waarbij ze uitsluitend de plug van Joost weten te vinden. Dit is echter een bekend verschijnsel voor de mannen. Ze hebben de ervaring dat 's middags de rollen omgedraaid kunnen zijn.

De enige snoekbaars van de dag.

Het zijn echter voornamelijk baarzen die binnen komen en het formaat is aan de kleine kant. Joost weet de enige snoekbaars, eveneens van bescheiden formaat, binnen te hengelen. En ondertussen wachten Arnoud en ik op ook een vis. Dit is ons echter voorlopig niet gegund. 

Dan zien de mannen ineens de snelweg vlak bij en kunnen ze even later de onderkant van de imposante brug aanschouwen. Deze roept geen enkele herinnering op aan de beleving als je eroverheen rijdt. Zoiets als "hoe kijk je er naar". Mensen kunnen immers ook zaken vanuit een totaal ander perspectief benaderen en vervolgens belanden in onbegrip, tot je even plaats neemt op de stoel van de ander.

Bij de brug keer ik de boot en aanvaarden de thuisreis, die nog uren in beslag zal nemen. Dan lijken de rollen omgedraaid en gaat Arnoud vangen. ik doe voorlopig nog helemaal niet mee. het gaat echter om mijn gasten en dus rijk ik ze bewezen plugjes aan. Voor Arnoud is dit een Hot'n Tot Met. Gold Blue Tiger. Een hele mond vol voor zo'n klein ding.

Één van de grotere baarzen van de dag.

Behalve een paar kleine baarzen vangt hierop ook zijn eerste roofblei(tje). Met de nadruk op tje, want de vis is ongeveer 20 cm. Maar goed, tel je zegeningen, het is toch een opsteker. Enige tijd later ervaar ik een forse dreun op mijn hengel, die zoals gebruikelijk op het schroefwater wijst. Nu gaat het om een echte roofblei, een middenmaat zullen we maar zeggen. Zou er nu meer los gaan komen?

Het zijn echter de vooral de kanoërs die ons bezig houden. Ze halen weer de gekste capriolen uit, deze dagrecreanten en we zien dus ook mensen die een nat pak halen. Hilarisch is het wel, maar daarvoor komen we niet. Inmiddels is de rolverdeling van Joost en Arnoud wel bevestigd. Joost lijkt vanmiddag wel kansloos.

Eindelijk is daar dan die aanbeet waarop we la zo lang wachten. Arnoud bindt de strijd aan met een flinke snoek. De dril verloopt zoals het met een snoek van formaat behoort te gaan. het verloopt naar wens, totdat de vis vlak voor de boot nog een paar keer flink met zijn kop heen en weer slaat. Het gevolg is dat de vis wordt gelost. Balen!!

Zo ongeveer loopt deze dag af. De zon volop heeft volop geschenen, maar de vangsten zijn niet om over naar huis te schrijven. Hoe anders was gisteren, met minder vis, maar wel veel meer sensatie en indrukwekkender formaten. Wij zullen het ermee moeten doen. De omgeving en alles er omheen maken gelukkig heel veel goed. Joost herinnert zich gelukkig ook nog een visdag enkele jaren geleden, toen er meer dan veertig binnen kwamen. Nu stopt de teller bij elf.

18 september 2021 My best fishing day ever!

De snoek kan van de bucketlist en wat voor één!

De periode voorafgaand aan deze dag is er één van ellende. Ellende met de elektromotor. Het heeft heel wat gekost, zowel financieel als wat tijd betreft, om deze weer goed functionerend te krijgen. Een defect fabrieksonderdeel moest er voor worden gedemonteerd om de oorzaak te achterhalen en te verhelpen. Gelukkig kon ik rekenen op een deskundig en vernuftig persoon in Nieuwkoop, die bereid was net zo lang te zoeken, tot het probleem was opgelost. En nu kan ik weer met een gerust gemoed met gasten op stap gaan, zoals met Dave.

Gedurende het jaar 2020 lagen er te veel beren op de weg om een trip naar Nederland mogelijk te maken en bovendien speelt zijn gezondheid hem voortdurend parten. Gelukkig gaat het nu wel lukken. Een lang weekend trekken hij en zijn vrouw er voor uit. Één dag is voor Dave om te gaan vissen en daarvoor stapt hij bij mij in de boot. Zo blijft de inspanning binnen de perken en kan hij ontspannen vissen.

Op mijn aanraden verblijven ze in een hotel in de plaats waar ik woon. Dit maakt het mogelijk dat ik hem voor de deur oppik, geheel in stijl met de boot achter de auto. Dan rijden we naar de bestemming die ik heb gekozen. Daar aangekomen laat ik Dave weten geen haast te maken met het traileren van de boot. Er hangt namelijk een dichte mist.

Pegasus in volle glorie

Het maakt hem niets uit en bovendien hij heeft zijn eerste vangst al binnen. In een plaatsje dat we passeerden, zag hij talloze vlaggen met de afbeelding van Pegasus en dit geeft hem de verbinding met militaire eenheden waar hij mee vandoen heeft. Hij wil het op de terugweg absoluut vastleggen. Ik had al een beetje gegokt op zo'n beleving betreffende dit plaatsje, maar had buiten de vlaggen gerekend. 

Terwijl we de boot in gereedheid brengen, komt een man met twee honden langs en wisselen we een paar woorden met elkaar. Ik laat hem en passant weten visgids te zijn. Even later keert hij terug; ik heb hem op een idee gebracht. Zijn vader van 85 jaar wil dolgraag nog een keer vissen, maar kan dit niet meer. Het zou fijn zijn als hij dan met de boot zou kunnen. Ik geef mij folder mee in afwachting van een boeking.

Wat heb ik toch met mensen, waarvoor het vissen met boot een oplossing is, om een wens die anders niet in vervulling kan gaan, toch in te kunnen vullen. Het geeft me wel veel voldoening moet ik zeggen, want een dag op het water kan als een kleine vakantie zijn. Als kers op de taart is een goede vangst dan natuurlijk wel het allermooiste. Of dit vandaag zou gaan lukken, blijft vooralsnog de vraag.

De dichte mist zit ons lelijk in de weg en dan is het onverantwoord om het water op te gaan. Zeker met gasten aan boord, want hun veiligheid is de verantwoordelijkheid van de gids. Bovendien heb ik geconstateerd dat er een gele boot in aantocht is en deze wil ik absoluut niet kans geven om ook maar iets op mij aan te merken. 

Ondertussen zitten we wel op het water in de veilige omgeving van een haven. We werpen wat en tikken de bodem af, terwijl we het gele gevaar langs zien schuiven. Het duurt helaas erg lang voordat we eindelijk het water op kunnen, waar ik daadwerkelijk kansen op een mooie vis zie. Op grond van deze ervaring met de mist, laat ik de gasten voor de volgende dag weten naar een plaats te komen waar de mist geen spelbreker kan zijn.

Als het eindelijk zo ver is dat de omgeving in zijn volle schoonheid toont, gaan we langs de oever slepen. We zien veel maïsstengels langs de oever liggen en ik laat Dave weten dat ik een plek ken waar dit ook het geval is en dat de bevers hiervoor verantwoordelijk zijn. Even later zien we de bevestiging dat dit ook hier het geval is. Talloze sleepsporen, van het water het maïsveld in, leveren het bewijs.

We horen veel oude vliegtuigen overkomen, maar kunnen ze niet zien. Ik vertel over de herdenkingen in deze omgeving, mede omdat Dave al heeft gevraagd of we "The bridge too far" ook te zien krijgen. Later blijkt dat er hier inderdaad een herdenking heeft plaats gevonden en bovendien krijgen we de vliegtuigen nog te zien. Dave schiet hiervan weer veel plaatjes. 

Wat voor gasten ook vaak een openbaring is, dat zijn de woonboten. Hier krijg je dan talloze vragen over, waarbij ik het antwoord op de waarde van zo'n huis altijd schuldig moet blijven. Ik had werkelijk geen idee. Na een kijkje op Funda ben ik nu wijzer! Wat een prijzen zeg, zeker in de grote steden! Hiermee temper ik zeker het enthousiasme dat gasten uitstralen om zelf over zoiets te beschikken.

Dan maar terug naar de vissen. Na een eerste aanbeet zonder een vis te haken, volgt er een tweede. De vis trekt flink wat lijn van de spoel en gaat richting het diepe water. Ik heb Dave de hengel al in handen geduwd en maak ruimte in de boot om probleemloos te kunnen drillen. Daarmee kan ik helaas wel ophouden als Dave meldt dat de vis is gelost. Dit is balen zeg. Ik gun hem zo een mooie vis en hoop dat zijn ultieme wens, een snoek vangen, in vervulling mag gaan. Dit was zeker een hele goede kans.

Een mooie grote baars om mee te beginnen.

We hebben gelukkig nog vele uren te gaan om de snoek van zijn bucketlist te kunnen strepen. Hij heeft er namelijk nog nooit één gevangen en wil dit dolgraag. De volgende aanbeet levert wel succes op, maar geen snoek. Wel een dikke 40+ baars en zo'n grote heeft hij nooit eerder gevangen. Na de Pegasus dus een tweede succes. Dan maar op naar de derde.

We vangen nog een paar baarzen en een snoekbaarsje. Het valt nu echter helemaal stil. Stekken die voordien succes opleverden, blijken nu kansloos. Het mag duidelijk zijn; de vissen houden siësta. En zodoende belanden wij op een terras om een bakkie te doen. De kleren kunnen we nu ook minderen, want de aanwezigheid van de hoog staande  zon doet zich gelden.

Niet groot, maar welkom.

Vervolgens aanvaarden we de terugweg. Midden op de rivier slepen we dieplopende pluggen mee. De oevers hebben ons te weinig vis opgeleverd en daarom zoeken we het elders. Een harde aanbeet levert Dave een flinke dril op. De weerstand is zo groot dat ik de helpende hand moet bieden om de hengel uit de steun te krijgen. Zou dit dan eindelijk die snoek zijn, waarnaar hij al zolang uitkijkt? Nee dus, maar wel een forse snoekbaars. En ook deze mag Dave tot zijn gedenkwaardige vangsten rekenen.

We zijn goed en wel weer onderweg als het volgende oponthoud zich aandient. Controle! De drie-eenheid politie, boa en hengelsport dient zich aan en zij willen graag twee vispassen zien. Ik verras hen met een ontheffing voor mijn gast. Een foto van het betreffende document dient om de communicatie binnen de diverse instanties te verbeteren. Na een prettig onderhoud worden de boten weer gescheiden en vervolgen we onze weg.

Een zeventiger begint er toch ook aardig op te lijken.

De tijd heeft niet stil gestaan en wij varen verder in de richting van de helling. Tien vissen hebben we ondertussen gevangen, maar nog steeds geen snoek. Dan ineens is het zover en druk ik Dave de hengel in handen. De slip blijft maar krijsen en de afstand tussen de boot en de vis neemt toe. Dan zie ik de vis in de oppervlakte verschijnen: een forse snoek!

Na enige tijd komt de vis in de buurt van de boot en raakt Dave wel heel erg opgewonden. Wat voor een snoek zeg! Het is in ieder geval een meter+ vis. In het water is het doorgaans nog indrukwekkender dan in de boot en dit is goed te merken aan de emoties van Dave. Ik wil de vis dan ook zo snel mogelijk zeker stellen. De eerste poging daartoe mislukt en bij de tweede moet ik verdraaid veel moeite doen om de staart binnen te krijgen.

De eerste snoek in zijn leven en wat voor één!

Dave staat perplex en is tevens door het dolle heen. Wanneer ik alles in gereedheid heb gebracht, neem ik de vis in de boot. De meetlat vertelt ons dat de vis het liefst 110 cm meet. De eerste snoek ooit voor Dave, wat wil je nog meer. Foto's natuurlijk. Dan zie ik dat er zich een vlek op de foto's verschijnt. Een drup water verpest de beelden. Snel poets ik de lens schoon en kan gelukkig nog meerdere goede plaatjes schieten.

Nadat de vis de gelegenheid heeft gehad weer op krachten te komen, duikt deze de diepte in. Wij boxen om ons gevoel van euforie tot uitdrukking te brengen. Wie had dit durven dromen, de ultieme wens van Dave is volledig in vervulling gegaan. Wel vraagt hij zich af of hij met het tonen van de vis voor de camera, zijn toegestane limiet ten aanzien van tillen niet heeft overschreden, want dit kan hem in de problemen brengen als zijn echtgenote dit ziet.

Indrukwekkend toch!

Wij spreken af dat het gewicht juist onder de maximale grens zat. In vertrouwen kunnen we de waarheid alsnog uitwisselen, want dit wil Dave natuurlijk ook wel graag weten. Ik ga thuis de daarvoor bedoelde modellen raadplegen en moet hem dan toch wijzen op een overschrijding! Dit houden we geheim.

Het ultieme geluksgevoel nemen we mee naar de helling. We ruimen alles op en fixeren de boot op de trailer. Dan kunnen we huiswaarts en kan Dave zijn plaatjes schieten van de Pegasusvlaggen en de Engelse sfeer, die vele huizen hier oproepen. Onderweg naar huis laat hij me weten dat dit zijn beste visdag ooit is. Ik ben heel erg blij voor hem. 

Zo'n veertien jaar jonger en fysiek zoveel beperkingen te kennen, zoveel behandelingen moeten doorstaan, ongelofelijk. Ik zie andermaal hoe gelukkig ik moet zijn met een gezond lijf. "Pluk de dag" is het gezegde dat ik me iedere dag probeer voor te houden. Soms vergeet ik het wel eens!

Essentieel onderdeel van een briljant weekend.

Ik zet Dave weer af bij het hotel en keer huiswaarts. De foto's die ik heb gemaakt stuur ik zo snel mogelijk door en helaas vallen er nog al wat bevlekte exemplaren af. Enkele cruciale afbeeldingen werk ik zo goed mogelijk bij. In ieder geval blijft er voldoende over om een mooie herinnering levend te houden. De eer die Dave mij toekent, "All thanks to the best Fishing Guide in Holland", is wel heel erg hoog, maar geeft aan hoezeer hij deze dag waardeert. Daar doe je het toch voor.

Na het weekend informeer ik nog even hoe het met hem gaat en of ze goed zijn thuis gekomen. Als reactie mag ik vernemen dat hij en zijn vrouw "een briljant weekend" hebben gehad. Meer kan ik als gids niet wensen. Hoe het morgen gaat verlopen en de waardering door de gasten is maar weer afwachten. Dit hangt  samen met de perceptie van de gasten in combinatie met de medewerking van de vissen.