25 april 2019 De grote verbouwing

Wanneer het seizoen 2018/2019 ten einde is gekomen, wachten er weer de nodige onderhouds-werkzaamheden. Bovendien probeer ik ieder jaar een grote slag te slaan ten aanzien van duurzame vervanging.

De combinatie, kort na de aanschaf (2013), in volle glorie

Van 30 naar 50 pk

Het begon in 2013 met de aanschaf van de Tomasco. Deze kocht ik van Henk Simonsz en ben er ontzettend blij mee.

In 2016 moest de Honda 30 pk plaats maken voor een grotere broer met 50 pk.

Een heel apparaat die Ulterra, het past precies.

De elektromotor van Minn Kota is al vaker vervangen, maar het afgelopen jaar (2018) deed de Ulterra haar intrede. Een geweldige stap, nu alles op afstand kan worden bediend en meer doelmatige functies beschikbaar zijn gekomen.

De Tomasco op de neiuwe trailer.

De ongeremde trailer werd in 2017 vervangen door een geremde trailer met een elektrische lier en buckets om de boot snel vast te kunnen zetten.

Omdat de verlichting niet hoeft te worden verwijderd bij het traileren, wordt er veel tijdwinst geboekt. Iets dat erg prettig is als je vaak op het water zit.








Nu zijn de dieptemeters aan de beurt. Ik had er twee, waarvan één niet of nauwelijks werd gebruikt. Zelf neem ik nu een Lowrance Elite in gebruik en de HDS5 komt beschikbaar voor de gasten, evenals een een HDS5x die gekoppeld is aan de Minn Kota, die ook beschikt over een transducer. Dan is tenminste ook zichtbaar wat zich bij het verticaal vissen direct onder de motor afspeelt.

Extra dieptemeters en een nieuw beklede bootstoel + nieuwe mounts voor de hengelsteunen (met drukknop).

Omdat de vloer een zwakke plek vertoonde heb ik deze geheel vervangen. Een hele klus, die naar tevredenheid is verlopen. En nu maar hopen dat deze weer jaren mee kan. Omdat de stoel voorin slechter werd, heb ik deze opnieuw laten bekleden. Dan heb je niet dezelfde kleuren meer, maar wel een keurige zetel voor de gasten.

Nieuwe vloer in plaats van de oude (op de achtergrond)

Daarvoor was echter wel wat nodig, want de stoel wilde niet uit de base. Door alle bouten en moeren te verwijderen, kon het geheel worden gelicht. Nu lukte het wel de stoelpoot uit de vloerplaat te verwijderen en bleek de poot iets te kort, waardoor de inkeping ten behoeve van de gasveer klem kwam te zitten in de base. Zodoende kon ik de stoel er ook nooit uitpakken. Nu hebben we dat verholpen en heb ik de stoel opnieuw laten bekleden.





Ook zijn alle blokken voor de hengelsteunen vervangen door nieuwe met een druksysteem, wel zo handig. Het zakken en 180 graden draaien behoort nu tot het verleden. Voor de gasten een groot gemak.

Als de buitenkant nu ook nog schoon is gemaakt, staat de boot weer geheel klaar voor het nieuwe seizoen. Dit geeft wel een heerlijk gevoel. Een boot die netjes, comfortabel en klantvriendelijk is.
Op naar het nieuwe seizoen (2019/2020)  dus maar.

31 maart 2019 Hard werken en beloond worden met mooie vissen.

Mooie afsluiting toch!

De laatste dag van het seizoen, helaas. Alhoewel de tijd voor al die andere dingen wel goed uit komt. Er moet weer het nodige gebeuren zoals administratie, tuin, onderhoud aan de boot en hengels, enz..

Nu gaan we nog een dag het water op en ik verwacht drukte. Het is mooi weer en zo'n laatste dag, die pikken veel mensen nog even mee. Ik heb Willem vandaag te gast en hij is zo'n gast die een langzame start heeft. Ik vind dit helemaal niet erg. In alle rust breng ik alles in gereedheid, zodat we weg kunnen zodra we de koffie en thee binnen hebben.

Wanneer het zover is gaan we op stap en zien bij de helling dat er verder niemand het water op is, althans vanaf deze helling. We kijken nog even of we de nesten van de snoekbaarzen kunnen zien, maar de kabbel op het water verhinderd dit.

Dan varen we af en gaan proberen het een en ander uit. We zien bij een andere helling een lege trailer. Dit duidt op collega's, die we later inderdaad tegen komen. Wij zitten ondertussen lekker te vissen, maar krijgen geen aanbeten. Houdt dit verband met de afwezigheid van zoveel andere boten?

De eerste van de dag.

Na enige tijd varen we naar een andere bestemming. Een paar dagen terug is hier nog goed gevangen en dus hebben wij de verwachting dat het hier moet kunnen lukken. En inderdaad duurt het niet zo gek lang of Willem slaat zijn hengel krom op een stevige snoekbaars.








Wij geloven er direct weer in.............., hoewel we geruime tijd later moeten erkennen dat het een solist was die van zich had laten horen. Geen enkele beweging was er te bespeuren. We voeren de andere boot achterop en ik informeerde even naar hun bevindingen. Tot mijn verbazing gaf de doorgewinterde kapitein aan dat het erg slecht was. Zij zaten met 4 personen in de boot en hadden na heel wat uren vissen evenveel vissen gevangen.

Rotschenkel of wel tureluur.

Dit maakte wel duidelijk dat de verwachtingen op deze laatste visdag enigszins moesten worden bijgesteld. Ik vaarde nog een stuk door en daar gingen we opnieuw aan de slag. Ik wierp regelmatig richting oever om te zien of de vissen dichter tegen de oever lagen. het maakte echter niets uit. Wat wel onze aandacht trok, waren de tureluurs, die luid kwetterend heen en weer vlogen en foerageerden langs de oevers.




Dan maar weer iets anders proberen. Het leek erop dat dit evenmin iets op zou leveren, totdat Willem bij het werpen de haak kon zetten op zijn volgende fraaie snoekbaars. Dan hoop je natuurlijk dat er in de directe omgeving meer te vangen is. Niet dus, hoewel we de stek intensief hebben uitgevist.

Dan zo langzamerhand maar weer richting helling. En warempel we weten er nog eentje te arresteren. Minder groot, maar wel mooi donker van kleur. Deze mag zo terug en wij hebben het naar onze zin. We weten immers dat er vandaag geen aantallen gevangen gaan worden en zijn gelukkig met iedere aanbeet.

En die aanbeten krijgen we wel, hoewel het er vaak op lijkt dat de vissen hard tegen de shads aanzwemmen en met de kop een tik uitdelen. Met andere woorden ze willen de shad verjagen, althans dat is onze redenering.

Ook donkere vissen in hun paaikleed.

Dan komen we langs een kantje waar ik wel vertrouwen in heb. gelukkig komt dit uit, want we vangen dit stuk nog een stuk of drie vissen, zodat ons totaal op zes uitkomt. Geen dubbele cijfers dus, maar wat de voldoening betreft zeker wel. We hebben het naar onze zin en het weer zit mee. De wind moeten we een beetje uit de weg gaan en dat gaat hier erg goed.





De andere boot hebben we ondertussen zien vertrekken en als wij de nodige uren erop hebben zitten nemen we ook afscheid. We nemen de foto's als dierbare herinneringen mee in de wetenschap dat het bijna twee maanden gaat duren, alvorens we weer aan de slag kunnen.

Thuis gekomen worden we uitgenodigd aan tafel te komen. En hoewel Willem aanvankelijk direct huiswaarts wilde, kon hij de verleiding van hetgeen op tafel werd gezet niet weerstaan. En zo werd deze dag geheel in stijl afgesloten.

29 maart 2019 Het is vooral het leven boven water dat ons bezig houdt.

Hiervoor kom je toch vissen, hopend op een verrassing.

Mooi landelijk.

De laatste keer voor het gesloten seizoen wil JP nog graag een keer naar die schitterende locatie, een kleine landelijke rivier. Omdat hij een paar dagen vrij heeft is de extra reisafstand minder bezwaarlijk. Wel komt hij minder vroeg en ik volg hem terwijl hij onderweg is.

Nog even tijd voor een wandeling.

Toch welk makkelijk als de smartphone dit zichtbaar maakt. Als de Nederlandse grens in zicht komt vertrek ik ook en laat het hem weten. Zodoende weet hij dat ik de boot reeds te water heb gelaten wanneer hij arriveert. Ik heb zelfs nog tijd voor een wandelingetje tussen het ontluikend groen en de kwetterende vogels.

















Na aankomst zetten we de hengels in elkaar en laden JP's spullen in de boot, heel veel spullen!
Dan vertrekken we en zetten allerhande kunstaas in om de kansen op het vangen van vis zo groot mogelijk te laten zijn. Die kansen worden helaas niet benut en daarom  testen we divers kunstaas.

De scholeksters doen ook mee

Wat opvalt tijdens deze zonnige vrijwel windloze dag is hoe de natuur in de voorjaarsstand staat.
Overal is er leven om ons heen, hetgeen zich deze keer helaas niet vertaalt in activiteit onder water.
Gelukkig fotograferen we beiden ook graag en schieten er flink op los.

De Canadese ganzen zijn ook al in verwachting.

De paartjes watervogels zijn of worden gevormd en veel koppels hebben hun nestjes al gebouwd.
De eieren zijn her en der al gelegd en worden nu uitgebroed. Ook wordt er nog flink strijd geleverd en zien we heel wat gedoe op het water. En nota bene zien we de eerste kuikens, eend en nijlgans.










We hebben onderweg een mooi stukje water intensief uitgeworpen. Slechts één aanbeet leverde dit op. Vervolgens hebben we intensief verticaal gevist en zijn uiteindelijk weer gaan slepen.

Gefopt door de Ikiru

Behalve dat de vissen rustig zijn, zijn er evenmin collega's te bekennen. Dit is wel heerlijk rustig.
Dan eindelijk gebeurt het, een aanbeet, een flinke roofblei heeft de Ikiru van JP gegrepen.Wel nadat we een flinke afstand hebben afgelegd met slepen. We hebben opnieuw de bevestiging dat de aanhouder wint. Een overtuiging die ons vrijwel nooit in de steek laat.

Moeder eend zou de tel wel eens kwijt kunnen raken.

Wanneer we verder slepen zie ik ineens dat hengel van JP stotende beweginkjes maakt. Ik attendeer hem erop en dan blijkt een kleine roofblei de pineut te zijn. Grappig hoor: eerst een flinke roofblei gevolgd door zo'n klein exemplaar. En ook een beetje verbazend, dat alleen deze soort van zich laat horen.

Ook al weer jonge Nijlganzen

We hebben weer hoop, maar moeten het daarmee doen. Hoewel schitterende stekken worden afgesleept gebeurt er niets. Een brug kost ons bijna twee hengels, het gaat nog maar net goed.
Onze hoofden vonden we dermate belangrijk dat de hengels over het hoofd werden gezien.

Er is zo zien heel veel weerspiegeld.

Het oog van JP valt op onze weerspiegeling in de glazen wand van een gebouw langs het water. De weerspiegeling van de boot in de gevel van een gebouw vind ik best wel bijzonder. Vooral las het zo mooi wordt vastgelegd.

Toch nog een forse baars.

Op de terugweg dan komt er toch nog één vis, een flinke baars. Helaas met minder fraaie rugvin, maar daar malen we niet om. De aanbeet was pittig, evenals de dril en de kick die het vissen zo verslavend maakt, deed zijn werk.

Veel fazanten

We zien en horen veel fazanten. De hanen zitten elkaar regelmatig in de "haren". Of zijn het "veren ". Een haan die op de over zit en gevangen wordt in de lens van JP gaat op de wieken en zo schiet hij de overvliegende fazant. Buizerds zijn er ook, maar helaas geen reeën deze keer.

We hebben een fijne dag, maar de vangsten met de hengels bleven te ver achter bij die van de camera's. Desondanks beleven we een mooie afsluiting van het seizoen.

Op naar het nieuwe seizoen.