24 juni 2018 De grote rivier op om te verticalen.........

Waarnemen, werpen, vangen!

De harde wind helpt er aan mee om de grote wilde rivier er nog wilder uit te laten zien. Dit betekent dat we plekken moeten zoeken waar de boot nog te controleren is. Want verticalen met een boot die een prooi is van de wind, dat gaat niets worden.

We gaan welgemoed aan de slag. Luus aan het roer en ik aan het stuur. Dat wil zeggen dat Luus de Minn Kota bedient en ik de Honda. M.a.w. Luus doet het nauwkeurige werk en ik het grove werk.
Dat Luus de nauwkeurige weg bewandelt vertaalt zich ook in de aanbeten.

Happy!

Zo af en toe tikt Luus vast op een snoekbaars. Geen grote vandaag, maar dat doet er niet toe. We weten ze te vinden en dus zitten we goed. Geduld is overigens wel geboden, want ze springen niet in de boot. We weten er uiteindelijk zeven te vangen en dat s dan vooral de verdienste van Luus.

Toch is het altijd weer heerlijk om heel subtiel de bodem af te tikken en dan ineens het signaal te krijgen dat er interesse is voor het aangeboden (kunst)aas. Dat het zo verschillend kan zijn maakt het moeilijker maar ook spannender. Bij het gidsen is het dan ook best lastig om uit te leggen waarop moet worden gereageerd, c.q. aangeslagen. Het is niet eenduidig.









Soms het gevoel dat er vuil aan de haak hangt of dat ene kleine tikje dat duidt op vis. Een andere keer het wegvallen van de spanning op de lijn, omdat een vis de shad van onderen heeft geattaqueerd. Dan weer een verwoestende beuk op de hengel, alsof die uit de hand wordt geslagen. Dit alles geeft die verslavende kick.

Er zaten dus meer en van verschillend formaat.

Vandaag gaat het niet echt makkelijk, maar er dient zich een unieke kans aan. De visdiefjes wijzen ons de weg. We liggen bij een krib met een hele harde stroomnaad. Daar duiken ineens de visdiefjes en er komen ere steeds meer. Roofblei?? Drijven zij de kleine visjes in de oppervlakte?











Daar kom je alleen maar achter door erop te werpen. En dat doen we dan ook. Ik heb een klein shadje, Fast Eddy,  met een middelzware loodkop in gebruik en wacht niet af. De worp midden in de harde stroom, wordt direct beantwoord door een keiharde aanbeet. Hangen!

Op de Fast Eddy

Na een stevige dril kunnen we de eerste roofblei landen. Een mooi fors exemplaar die onze visdag direct een ander aanzien geeft. Ik ben er mee in mijn nopjes. Niets speciale hengel, maar gewoon werpen met de verticaal hengel en snel binnen vissen. Het werkt.

Ook de Booby Trap wilden ze hebben.

We zetten nog een poosje door en weten nog twee kleinere roofbleien te verleiden. Dan houdt het op. de visdiefjes zijn vertrokken en wij kunnen geen roofblei meer haken. We zetten nog even door met verticalen en vervolgen onze weg.












Aangekomen aan de overzijde treffen we een vergelijkbare situatie aan en laten het verticalen voor wat het is en gaan werpen. Nu is het Luus die in bullseye werpt. Een spectaculaire dril volgt, maar eindigt in een deceptie. De speld blijkt uitgebogen en de vis gaat verloren. Tja, soms gebeuren die dingen., helaas.

De Playboy Gold back voor de snoekbaars

Zelf ervaar ik een tik, maar kan de vis niet haken. Hoe dit kan? Wel de staart van de shad is verdwenen. Ook dit kan gebeuren. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Maar wij zijn lekker bezig en hebben weer een avontuurlijke visdag samen. En daar draait het allemaal om.










We komen weer in de buut van de helling en zien dat de meeste boren al weer zijn vertrokken. Dat kunnen we ons wel voorstellen, want echt makkelijk was het vandaag niet. Wij hebben die ene waarneming, van de visdiefjes, kunnen verzilveren en dat maakt dat we totaal tien vissen hebben gevangen en een hoop spektabel hebben beleefd.

23 juni 2018 Niet waarop we hadden gehoopt na zo'n lange reis.

Bijna een meter, vanaf ondiep water.

Één keer per jaar neemt JP zijn vriend Andreas mee. De mannen konden haast niet wachten. De vraag kwam zelfs of ik de voorafgaande middag nog gelegenheid had, zodat ze een halve dag extra konden vissen. Dit zat er echter niet in en zodoende troffen elkaar deze dag mooi op tijd bij de afgesproken helling.

De vooruitzichten waren goed, ondanks het feit dat ik dit water enige tijd niet had bezocht. Maar hoewel de eerder behaalde resultaten geen garantie gaven voor de toekomst, hadden wij er wel vertrouwen in.

Om er in te komen sleepten we eerst een kant af. Geen enkele respons was onze beloning. Dan maar een poosje verticalen en werpen tegelijkertijd. Evenmin enig antwoord van daar beneden. We lieten ons met de stroom meedrijven en voeren kribvakken in om deze uit te werpen.

Toch een mooie plaat als herinnering aan deze dag.

En zie! Daar kwam de beloning op een ondiep duikende plug. JP haakte een hele mooie vis, een bijna metersnoek! Slank en gaaf was deze vis. De mannen konden samen op de foto met deze trofee. Zo die was binnen................

Natuurlijk gaf deze vis hoop en dus wierpen we nog meerdere kribvakken uit. Maar het bleef bij deze ene vis en daarom schakelden we over op slepen. Een activiteit die we geruime tijd volhielden, maar evenmin resultaat had, ondanks het werpen dat JP voortdurend deed. Alle kribkoppen werden nauwkeurig aangeworpen, maar het leverde gewoon niets op.

Daar is nummer twee dan toch.

Eindelijk kwam er dan toch weer een aanbeet. het bleek om een snoek te gaan. Niet zo groot als de eerste, maar evengoed een mooie vis. Eindelijk maar toch. Het was wel erg jammer dat het niet beter liep, op deze vriendendag waarvoor grote afstanden werden overbrugd.

Gelachen hebben we zeker.

Ten slotte wisten we ook nog een baars te vangen, maar daarmee was de koek wel op. Hoewel de dag op zich weer een heerlijke visdag was, zet er toch wel een smetje op.  We hadden zeker meer vissen verwacht, hetgeen enigszins werd goed gemaakt door de eerste snoek. Het blijft vissen, dat bleek wel weer.

20 juni 2018 Gewoon een fijne visdag met Oscar

De bonus van deze dag.

Zo af en toe komt het er weer van en stapt Oscar bij me in de boot. Deze keer op een plek waar we best goede herinneringen aan hebben. Ook samen met Frans hebben we hier leuke momenten beleefd.

Hoe het vandaag gaat uitpakken moeten we nog afwachten. Het zou deze keer geen memorabele dag worden, hetgeen dit de pret niet drukt, want het vangen blijft een belangrijk aspect, maar is niet doorslaggevend.

We proberen de geijkte stekken die dicht bij liggen en ons doorgaans mooie vis heeft opgeleverd. Maar de lage waterstand heeft ervoor gezorgd dat de rivier tot een meer is geworden en dus moeten we zoeken in alle hoeken en gaten.

We laten geen techniek onbenut en zien ons genoodzaakt om het ook verder weg te zoeken. Er moet dus worden gevaren en dat doe ik naar een stek die onlangs nog een aantal mooie vissen opleverde en waar Oscar ook goede herinneringen aan heeft.

Vijf snoekbaarzen van dit formaat is toch een redelijke buit.

We snabbelen op deze manier toch een paar vissen bij elkaar. Uiteindelijk weten we vijf snoekbaarzen en een baars te bemachtigen. We hebben er hard voor moeten werken en ervaren aan het einde van de dag de voldoening. Dikwijls is die groter dan wanneer de vissen erg makkelijk te vangen zijn.

Zo blijft het vissen een uitdaging die nooit verveelt en die we nog zo vaak mogelijk aan willen gaan.
De andere zaken zoals de buizerd op bijgaande foto zien we daarbij als toegift.

Opnieuw zo'n indrukwekkende rover of wel predator.

Omdat we beiden veel op het water zitten fotograferen we lang niet alle vissen meer. De meeste gaan direct terug het water in. Zodoende kan het gebeuren dat je weinig illustratiemateriaal hebt voor bij het verslag.