31 maart 2021 Ze trokken geruime tijd samen op ! De bever en de Tomasco !

 

 

31 maart 2021 What a day !!

Toch nog een fraaie plaat van de baars van 50 cm.

De tijd vliegt en zodoende is het al weer maanden geleden dat ik te gast was bij Hildo. Nu is hij naar mij toe gekomen en hopen we de laatste dag voor het gesloten seizoen op een mooie visdag. En dit lukte, hoewel het er heel anders uitzag dan we hadden bedacht.

Eerst laden we Hildo's spullen bij mij in de auto en daarna gingen we aan de koffie. Zo konden we even bijpraten, maar niet te lang natuurlijk. We wilden het water op en we bleken niet de enigen te zijn. Toch bood het water veel mogelijkheden en zodoende belanden we bij een splitsing, waar toch enige stroming bleek te staan. 

De start van een dag vol beloften.......

Hier gingen we verticalen en werpen. Doorgaans verticaal ik dan, omdat ik varen en werpen lastig te combineren vind. Althans op open water, want langs oevers met een gunstige wind, lukt het me wel. Nu dus niet en Hildo had alle ruimte. Kennis en ervaring heeft hij ook genoeg en zodoende werd een klein tikje omgezet in een dril. De baars veranderde in een snoekbaars en het formaat was bovendien prettig.

Zo de kop was er af en stemde ons positief. Omdat er na deze vangst geen actie meer kwam, besloten we een andere stek te gaan proberen. Onderweg wees ik Hildo op de restanten van een akker met mais. De sleepsporen van de bevers die hier hadden huisgehouden waren nog gedeeltelijk zichtbaar. Destijds lagen langs de oevers massa's stengels van de mais die de bevers hadden geoogst.

Op de vraag of ik de bevers had gezien, moest ik helaas ontkennend antwoorden. Misschien dit voorjaar of in de zomer in de avondschemering? Een stukje verder keek ik ven langs Hildo om de oever en beeld te houden en wat zie ik daar? Juist een bever die ons te dicht bij vindt komen en emt een klap van de staart onder water verdwijnt.

Ik leg de boot stil in afwachting van het opnieuw verschijnen van dit indrukwekkende knaagdier. Het duurt enige tijd en dan zien we d bever langs de oever zwemmen in de richting die wij gekomen zijn. Met instelling van Hildo zet ik de achtervolging in en zodra we ter hoogte van het zwemmende dier zijn, schakel ik de Minn Kota in. Dit maakt in ieder geval minder lawaai.

En zo varen en zwemmen we gelijk op. Ondertussen heb ik de camera ter hand genomen en maak opnamen. Korte shots zijn het beste, omdat de boot ook beweegt en beelden dan erg onrustig kunnen worden. Vandaar meerdere shots van een close-up van de bever. Wij zetten er op enig moment een punt achter en wijzen een stel, dat het mooie weer optimaal benut, op de bever, zodat zij ook nog even kunnen genieten. 

Het weer is werkelijk absurd mooi. Boven de twintig graden met volop zon. Terwijl ik dit verslag schrijf, een week later, passeert de ene na de andere sneeuwbui en is het 's nachts rond het vriespunt. En juist die wisselingen in het weer en de forse temperatuurschommelingen maken het vissen onvoorspelbaar. 

Daar komen we dan ook wel achter. Op de beoogde stek treffen we bekenden aan, die blijkbaar al vroeg zijn begonnen en enkele vissen hebben kunnen vangen. Ik vaar een stuk door en daar gaan we op zoek naar de juiste diepte. Die vinden we echter niet. Simpelweg omdat we geen aanbeten krijgen. Dit had ik toch niet verwacht, maar het is niet anders.

We zoeken verschillende plekken af en werpen veel om te zien of hiermee vis kunnen verleiden. Niets! Toch zetten we door en proberen van alles. Af en toe voelen we iets en krijgen zelfs een dubbelgevouwen staart van de shad terug. Doorpakken is er helaas niet bij.

Jammer van de kleuren en scherpte, maar de herinnering is daar.

Dan ineens ervaar ik toch een overduidelijke beet en kan aan de slag. De vis geeft zich niet zomaar gewonnen en blijkt een flinke vechter. Dan ineens verschijnt er een kapitale baars. Hildo benut de eerste de beste gelegenheid en schept de vis. Dit meet het liefst 50 cm. Wat een buffel zeg!

We gaan fotograferen en zien daarbij niet dat deze in een verkeerde stand is terecht gekomen. Dit gebeurt wel eens vaker, maar dan zie ik het doorgaans direct. Omdat Hildo niet bekend is met het toestel , worden de platen nu in de verkeerde stand geschoten. Helaas zijn de kleuren derhalve helemaal verschoten. Als ik bij het terugzetten nog een paar foto's wil maken, zie ik wat er aan de hand is en kan de laatste herinneringen nog tijdig bijstellen.

De vis heeft moeite om bij te komen. Het is inderdaad een oud dier en daarom nemen we alle tijd. En eindelijk is het dan zover dat het op eigenkracht het diepe weer op kan zoeken. Gelukkig zijn we hier in geslaagd.

Het bewijs ........

Hierna blijft het echter oorverdovend stil. Er gebeurt helemaal niets meer, ongeacht wat we proberen. En omdat de tijd wel normaal heeft doorgedraaid, is het tijd om op te breken. We ruimen de boel op en varen huiswaarts. 

Wat een dag. Een mooie start met een fraaie snoekbaars die op afstand werd gehaakt. Dan het avontuur met de bever, die ik hier niet eerder te zien kreeg. En als afsluiter één vis, maar dan wel een kapitale baars. Reden genoeg om na het gesloten seizoen revanche te nemen op de vissen. Deze dag was voor hen. Volgende keer zijn wij aan de beurt!

26 maart 2021 Een mooie omgeving, maar de vis is blijkbaar nog elders.

Een harde wind betekent tevens flinke golven.

Door het slechte weer een paar weken terug, kwamen we op deze datum uit. Het zou droog en zonnig zijn. Dit was de ene kant van het weer. De andere kant was de harde en koude wind. We lieten ons niet weerhouden. We spraken af bij een rivier. De nieuwe helling lag mooi beschut en daar moest het gaan gebeuren.

Ik was mooi op tijd en had de boot reeds naast de steiger liggen toen de mannen arriveerden. Ik vroeg hen de auto zo te parkeren dat er nog een auto met trailer bij kon. Toen we van het water kwamen stond daar natuurlijk wel een personenauto geparkeerd en een auto met trailer langs de smalle toegangsweg. Ach ja, je kunt niet alles regelen.

Wij zaten even later op het water. De mannen hadden het e.e.a. aan materiaal meegebracht en zo voeren we de rivier op. Deze stroomde nog enigszins en dit stond mij wel aan. We gingen eerst slepen op het midden van de rivier. Dit bood de gelegenheid nader kennis te maken en te ervaren wat trollend vissen inhoudt. Dit vanwege het gegeven dat deze dag vooral in het teken stond van ervaren en leren.

Ik had geen hoge verwachtingen van het slepend vissen, omdat de vissen nog diep lagen de laatste tijd. Bovendien liggen de meeste vissen waarschijnlijk nog op de diepe gaten langs de rivier. In ieder geval leverde het slepen niets op, behalve dan dat we op deze manier mijn volgende stek bereikten. Daar waar we konden verticalen of wel diagonalen.

Daar is die dan en o zo welkom.

Een andere boot deed het ons voor en wij zagen een snoekbaars geland worden. Niet veel later haakte ik ook een vis, maar deze ging verloren. Bij nader inzien doordat de stinger, van gevlochten lijn, was door gebeten. Tja op oudere shads laat ik de vroegere montage vaak zitten. De nieuwe stingers zijn van stalen onderlijnen gemaakt en daarmee loop ik dit risico niet.

Niet veel later haakt één van mijn gasten een vis en deze komt wel binnen: een snoekbaars. Ik ben er blij mee, want de omstandigheden zijn niet optimaal. De harde wind vereist stuurmanskunst om goed te kunnen vissen. Helaas blijft het bij deze ene vis en daarom vaar ik een heel stuk terug. Dit moet met een flinke snelheid tegen de wind in, om te voorkomen dat we kletsnat worden.

Dan proberen we het met ondiep slepen, iets waar ik niet echt in geloof. De vissen zitten mijns inziens nog niet in de oeverzone. Hoewel er één aanbeet wordt verondersteld, vangen we niets. Voor de zekerheid proberen we hetzelfde traject nog een keer, maar ook nu zonder respons.

Wolken, zon, wind en golven: hierbij kun je echt uitwaaien!

Dan zoek ik het verderop en gaan we werpen, een plek een beetje uit de wind. Maar ook dit levert niets op. En daarom gaan we andermaal diep slepen op het midden. Dit houden we geruime tijd vol en dan besluiten we terug te gaan naar de stek waar in de ochtend wel actie was. Helaas vertoont deze stek nu dezelfde passiviteit als elders en besluiten we terug te slepen naar de helling. 

Vlak voor de helling loopt er nog een plug vast en deze gaat helaas door lijnbreuk verloren. Dan vinden we het welletjes. We meren de boot aan aan de steiger en even later kan deze het water uit. We hebben een heerlijke dag op het water gehad. De juiste kleding droeg daar aan bij, want anders was het erg koud geworden. De vissen hopen we in juni nog eens aan de tand te gaan voelen, om te vernemen wat hen er nu had weerhouden onze aasjes te belagen.

Twee dagen later, na twee gidsdagen geschrapt te hebben, belsloot ik het er alleen op te wagen. De wind maakte de tocht naar de stek in de luwte wel even een dingetje. Ik moest de regels van RWS oprekken. Het ging echt niet anders, met de harde wind tegen. Als je dan vooruit wilt kunnen kijken, moet de boot toch echt in planee en dus harder dan de meetinstrumenten van RWS toestaan, c.q. de betreffende ambtenaren.

Gelukkig ging alles goed en bereikte ik de beoogde stek. En ik was niet de enige. Kort na mijn aankomst vertrokken er achter al weer een paar boten. Wat had dit te betekenen? Daar kwam ik snel achter. Op die ene aanbeet op de steunhengel na, die wel een snoekbaars opleverde, gebeurde er de hele dag niets meer.

Slechts één snoekbaars per dag, dit is slecht voor het gemiddelde.

Ik sprak nog een andere "kapitein", die ze vandaag evenmin kon vangen, terwijl het een dag eerder juist heel goed was, zo liet hij weten. Terug bij de helling, hielp ik een collega de boot op de trailer te krijgen, want met die harde wind viel dat niet mee. Een touw aan de achterzijde was daarbij een handig hulpmiddel. Dan merk je ook weer wat al die achterliggende jaren aan ervaring hebben opgeleverd.