10 oktober 2019 Een frisse dag en toch warm door de resultaten.

Een kleine snoekbaars diende als voedsel voor deze gezonde baars.

Nadat Andreas twee keer twee dagen is geweest, komt hij nu met een vriend een dag met de boot vissen. De eerste keer in de zomervakantie had hij zijn twee zoontjes bij zich en daarna bracht hij tijdens de herfstvakantie alleen de jongste mee. Deze was dan ook echt fanatiek. En dat had hij niet van een vreemde.

Andreas jen ik als een gedreven visser en dat bleek ook nu wel weer. Samen met Holger hadden ze onderdak geregeld in een bungalow aan het Veluwemeer. De kajaks hadden ze mee en deze werden ook benut, hoewel het weer een spelbreker was. Het is nu eenmaal een vaartuig dat in slechte weersomstandigheden moeilijk te hanteren is.

Andere tijden in de Old Town

Het doet me denken aan de tijd dat ik met de Old Town Canadese kano onderweg was. Deze had ik weliswaar uitgerust met een elektromotor, maar deze had ook zeker zijn beperkingen. Toch was het een avontuur dat de moeite waard was. En zo zie ik Andreas ook bezig. En natuurlijk is zo'n nieuwe kajak, waarin je min of meer zit te fietsen, wel iets anders dan een lompe Canadees.





Ik vernam dat de mannen al een bezoek aan de Zaan hadden gebracht en aan de Hoge Vaart in Flevoland. De eerste trip was geen succes, maar de tweede had een klink aantal snoeken opgeleverd. Het grote water was helaas te winderig en het zou, helaas voor hen, zo blijven.

Terwijl ik onderweg was naar de helling, kreeg ik een seintje dat de mannen vertraging hadden vanwege de grote drukte op de weg. Dit paste mij wel, omdat mij hetzelfde lot beschoren was. Toch was ik gelukkig eerder aanwezig en maakte de boot in gereedheid.

Één van de vele baarzen.

Zodoende konden we kort na aankomst van Andreas en Holger snel het water op. Het was voor Holger de eerste keer dat hij met een echte visboot het water op ging. En nu maar afwachten hoe het resultaat er aan het einde van de dag uit zou zien.









Dit kan ik wel alvast verklappen; het werden 8 baarzen en één snoekbaars. Een eenzijdige dag dus, zeker in vergelijking met een trip een paar dagen later, met 13 vissen en 5 soorten. Zo kan het dus verschillen.

Wij gingen eerst, zoals vrijwel gebruikelijk, een poosje slepen. Dit biedt de gelegenheid om even uit te leggen wat de bedoeling is en welke mogelijkheden we hebben. Holger had nog nooit verticaal gevist en wilde dit erg graag leren. Dit zou nog niet zo makkelijk worden want de snoekbaars was niet erg actief.

Andreas stond al snel voor in de boot te werpen en kon zijn energie zo goed kwijt. Ze visten vooral met hun eigen hengels. Alleen voor het verticaal vissen, had Holger een exemplaar van mij nodig. Af en toe gebruikten ze een stuk kunstaas van mij, om deze te ervaren, hoewel ze zelf de nodige spullen hadden meegebracht. En Andreas kende inmiddels het klappen van de zweep wel. En aan zijn uitrusting was duidelijk te zien dat er niet op werd bespaard.

Hij is zo'n visser die het avontuur wil ervaren. Zo heeft hij in korte tijd in verschillende landen gevist en op verschillende soorten. Daarbij stonden ook de zeebaarzen op het menu. Het past gewoon helemaal bij hem en biedt hem de nodige ontspanning. De zegen van het vissen komt hem goed van pas. Onwillekeurig moet dan ook wel denken aan de huwelijken die zodoende ten gronde zijn gegaan. Dat zie ik bij hem gelukkig niet zo gauw gebeuren.

De eerste van de dag.

Dit zijn allemaal beschouwingen die ik meestal na afloop van zo'n visdag de revue laat passeren. Maar zeker ook wat er zo'n dag is voorgevallen en wat ik er van kan leren. En ieder geval was dit een dag dat ons geluk op de proef werd gesteld. Gelukkig was de eerste vis die binnen kwam een mooie forse baars. Zo'n vis die Holger niet eerder had mogen vangen.














Wat een verrassende bijkomstigheid was, een forse vis die hij opgaf. Het was het restant van aan vis die bijna half zo groot was. Aan de staart te zien, meenden wij er een snoekbaars in te herkennen. Nu gebeurt het wel vaker dat er een kleine vis naar buiten komt, maar dit was toch wel uitzonderlijk.

Zoals gezegd stond Andreas voorop de boot te werpen en hadden we ook nog eens twee baarzen tegelijk: de ene slepend en de andere werpend gevangen. Dan is er ineens dus van alles gaande om vervolgens weer lang te moeten wachten op de volgende vis. Deze kwamen er wel, maar moeizaam.

Deze gewichten brengen het aas wel op de gewenste diepte

Het leek er dus op dat alleen de baarzen vandaag van zich lieten horen. Daar wilden we verandering in brengen door oever een diepe put te gaan slepen. Het druiligere weer en de harde wind hadden we als echt snoekweer bestempeld. we kwamen echter bedrogen uit. De grote liggen, noch de grote "gummies" kregen enige aandacht. Althans voor ons niet merkbaar.








Om het aas flink op diepte te brengen, voorzagen we enkele stukken van een flink gewicht, dat we net voor de onderlijn bevestigden. Daarbij kwamen de uit Zweden meegebrachte exemplaren goed van pas. Met 30 tot 50 gram krijg je het aas tenminste op de gewenste diepte en dat was hier wel nodig, gelet op de signalen op de dieptemeter. Het bleef dus helaas bij signalen.

Op de rivier had in een paar waypoints geplaatst op plekken waar veel vis aanwezig was. Daarbij ging het om diepere plekken die kans boden op snoekbaars. Hier zijn we vervolgens verticaal gaan vissen. Maar zoals wel vaker; "de bekken gingen niet open" om het maar zo te zeggen.

Zijn eerste snoekbaars en verticaal!

Terwijl we bij een kribkop lagen te werpen, gaf Holger te kennen verticaal te willen vissen. Prima dus en ik gaf hem een verticaalhengel aan. Toch vroeg ik hem even te wachten, zodat ik de boot boven het diepere stuk bij de kribkop kon brengen. We lagen er nog niet of hij zat met een kromme stuk zijn eerste snoekbaars in zijn leven te drillen. Niet groot, maar wel was er een grens verlegd.

We hebben zo meerder stekken intensief uitgevist, maar de snoekbaarzen bleken er geen zin in te hebben. Ze weigerden hun medewerking aan onze inspanningen. Deze hadden we goed kunnen gebruiken om het druilerige weer een beetje te compenseren. Echt herfstweer dus en net zoals bij de boeren is het weer dus altijd de factor die van grote invloed is. Bij het vissen weet je eigenlijk ook nooit hoe de vis reageert.

De kneiter van de dag en een mijlpaal voor Andreas

Gelukkig kwam er nog die ene kneiter, die met name Andreas gelukkig maakte, een baars van 47 centimeter bleek zijn nieuwe record. Dat is altijd weer een mooi moment die een stempel op de dag drukt. Een fijne stempel, wel te verstaan. Hij was er helemaal mee in zijn nopjes.

De grootste van deze dag.

Terug bij de helling moest er een touw vast aan de achterkant, om te voorkomen dat de boot dwars achter de trailer werd geblazen. Nu bleek het ook een noodzakelijk iets in ander opzicht. Terwijl ik de auto ophaalde kwam er een zwaar beladen schip in zicht. Deze zoog al het water weg bij de helling en was niet meer in de gelegenheid de boot even uit de kant te varen.
























Het gevolg was dat de boot op de stenen kwam te liggen en gelukkig hielden Andreas en Holger hem daar. Hij lag dus niet te stuiteren, maar lag stil tot het water weer terug kwam. Er was verder niets aan de hand. het was voor ij wel de eerste keer dat ik zag dat de boot helemaal droog kwam te liggen. Gelukkig liep het verder goed af en ben ik weer een ervaring rijker. En het blijft dus uitkijken geblazen met grote schepen die passeren terwijl je aan het traileren bent.

Toen de boot het water uit was en alles weer was ingepakt, keken we toch terug op een geslaagde visdag met de nodige memorabele herinneringen. De volgende dag bleken de mannen andermaal niet het water op te kunnen, maar vingen ze vanaf de kant toch een hele fraaie vis. Petri Heil mannen!

De volgende dag leverde de mannen deze vis op van het kantje.

5 oktober 2019 Gelukkig blijft vissen een onvoorspelbare bezigheid.

Vandaag veel voorkomende vissen, verrassend!

We hebben een late start om deze visdag een extra relaxte dag te laten zijn. Geen voortzetting van de werkdagen van vroeg tot laat, maar een dag van een rustige start en een tijdig einde. Dat valt nog miet mee als er drie uur reistijd aan is verbonden en er 's avonds weer visite wacht thuis.

De eerste vis die we eindelijk vangen is een klein snoekje. Een mooie aanbeet en een lichte dril brengen deze eerste vis binnen. Deze mag zonder te poseren terug, evenals een baars die enige tijd later volgt.

Familiegeschiedenissen worden uitgewisseld en overeenkomsten gevonden. En ondertussen verbindt de passie voor het vissen ons. Deze zijn in onze beleving echter dikwijls heel wispelturig. Of is het dat we de invloed van weer en wind anders ervaren. Begrijpen zullen we het wel nooit precies.

Hoewel we af en toe een baars vangen, blijft het een taaie bedoening. Het slepen wordt voortdurend aangevuld met het werpen van pluggen, terwijl het slepen doorgaat. Omdat er niets gebeurt adviseer ik een Asp-spinner in te zetten, ook omdat deze makkelijker tegen de wind in kan worden geworpen. Er volgen nu wel vissen, maar bijten doen ze niet. Zo staat het er nu dus voor.

Toch weer vis.

Dan ineens bereiken we een plek waar de aanbeten komen en de lossers! Direct raakt JP een stuk kunstaas kwijt, omdat de onderlijn het begeeft! Verdorie, dit was de snoek die JP graag wilde vangen.
We gaan verder en haakt JP opnieuw een snoek. Terwijl ik bezig ben de andere hengels in te halen, bedenkt hij dat hij ook nog een hengel binnen wil halen. Daarmee valt even de spanning van de lijn en weg is ook deze vis.

We spreken af dat hij dit voortaan achterwege laat. Als hij drilt, doe ik de andere hengels. Alleen dan kan de aandacht volledig bij de dril blijven. Wij mannen zijn immers niet zo goed in multitasking en moeten het dus ook maar niet proberen.

Dan hebben we een dubbel hookup. De hengel die ik grijp kan ik ook direct weer terugzetten, want de vis heeft de haak gelost. Ondertussen drilt JP een snoek die naast de boot ook weet te lossen. We kijken elkaar hulpeloos aan.

Maar leren doen we nog steeds. Daarbij probeer ik zoveel mogelijk kennis over te dragen, waarbij er ook ruimte nodig is om fouten te maken. De neiging naar licht materiaal heeft JP al vaker de das om gedaan en ook vandaag gebeurt dit weer.

Een kleine roofblei, die we meer tegen kwamen.

Ik reik zwaardere spelden aan en betere onderlijnen. Daarbij blijf ik me verbazen over de slechte kwaliteit van vele fabrieksmatige materialen.  Het kost veel geld en deugd dikwijls niet. Vandaar dat ik een vismaat ga vragen nog een serie "echte onderlijnen" te produceren, omdat ik weet dat dit wel deugt.

Ondertussen hebben we ook een pauze genoten. We hebben de champignonsoep genuttigd en broodjes gegeten. Ook de meegebrachte worstjes gaan er goed in. Het is best koud vandaag door de harde oostenwind. Warme kleding is nu weer echt noodzakelijk. Daar hebben we wel in voorzien, want op dat gebied hebben we ook al de nodige ervaring opgedaan.












Een vastgelopen plug weten we uiteindelijk te redden. De rommel waarin deze was vast komen te zitten, een stuk zeil, spoel ik zo goed mogelijk af en stop het in een vuilniszak. Deze kan later de vuilnisbak bij de helling in, samen met al het andere afval dat we verzamelen en zelf produceren. Dit geeft een opgeruimd gevoel.

Op de terugweg krijgt JP een aanbeet en weet een winde te vangen. Deze wordt vrijwel direct gevolgd door een kleine roofblei. Ineens gebeurt er dus het e.e.a. Inmiddels loopt het aantal soorten ook op. Toch blijft de hunkering naar iets groters. Ondertussen wijzen we elkaar op de vogels: ijsvogels, zilverreigers, zwermen spreeuwen, en diverse roofvogels.

Uiteindelijk toch nog gelukt.

We gaan dezelfde stek nog een keer afvissen en nu komt die snoek alsnog. Niet die hele grote, maar wel een stevige vis. Het is weer zoiets als een pleister op de wonde, maar het smaakt zoet. Toch moeten we hiermee genoegen nemen blijkt aan het einde van de dag, want er meldt zich geen snoek meer.

Na heel veel kilometers hebben we dan andermaal een double hook-up. Terwijl JP te kennen geeft dat er een vis is gehaakt en hij de betreffende hengel ter hand neemt, zie ik een andere hengel krom gaan. Deze is voor mij en even later liggen er twee vissen in het net. Weer een winde en een roofbleitje. Je blijft je verbazen.

Twee windes is het net.

Ten slotte pakken we in omdat JP tijdig thuis moet zijn. Ik laat mijn hengel tot het laatst uit staan, want ik heb later nog wel gelegenheid deze op te ruimen. Dan zie ik de hengel een geweldige stuiter maken en weet een behoorlijk roofblei te vangen. Ongelofelijk dat het juist deze vissen zijn die nu actief zijn, terwijl andere andere soorten het af laten weten.

Dan is het echt mooi geweest en gaan we vol gas terug naar de helling. Heerlijk als het allemaal goed werkt. Nu de hengeluitrusting van JP nog optimaliseren. Wij kijken terug op een dag met 17 vissen en zijn, ondanks de tegenslagen, tevreden.

Het was heerlijk weer en we hebben geen drup regen gehad. Hoe anders was het gisteren!! Bakken met regen hadden we. De dage ervoor, toen Mathis meekwam, hadden we ook al geluk. En zo tellen we onze zegeningen.

3 oktober 2019 Moeizaam maar droog en kwaliteit boven kwantiteit.

Plezier voor twee, met een 45'er erbij. 

Deze keer brengt JP een andere gast mee. Het is Matthias, die ook wel eens vist maar nooit vangt. Hij probeert in de Ardennen forellen te vangen met een dobber en een worm, maar is hierbij niet erg succesvol. Nu komt hij dus met JP mee om te ervaren hoe het vissen met de boot op roofvis in zijn werk gaat en of dit meer resultaat heeft.

De mannen arriveren iets later dan afgesproken omdat de Nederlandse wegen vol verkeer zitten. Ik had er ook al mee te maken, maar gelukkig niet zo ernstig. Bovendien ben ik blij niet meer alle dagen minstens drie uren in de auto door te moeten brengen.  Die tijd ligt inmiddels ver achter me.

Als zij arriveren staat de boot startklaar voor de tewaterlating en nadat JP zijn vracht hengelmateriaal heeft ingeladen gaat de boor te water en kunnen we even later vertrekken. Eerst is de roofbleistek aan de beurt om aan de tand te worden gevoeld. We kunnen direct concluderen dat het niet flitsend zal gaan.

Bij zulke luchten moet toch een schat gevonden kunnen worden. Op het allerlaatste moment vingen we die.

Wel biedt deze poging de gelegenheid aan Matthias om het werpen beter onder de knie te krijgen. Een gaandeweg de dag zien we inderdaad dat het werpen hem geen moeite meer kost en hij een flink stuk uit kan werpen.

Wanneer we gaan slepen, werpt JP af en toe nog een plugje uit om met name de kribkoppen te onderzoeken op de aanwezigheid van hongerige vis. Nou die komen voorlopig niet, merken we al snel. Maar omdat vissen nu eenmaal een kwestie is van geduld en doorzetten, komt er wel degelijk succes.

Het bewijs dat niet liegt.

Zijn eerste vis en hij is er blij mee.

Aan aantal kilometers ligt er al achter ons wanneer op een kribkop een aanbeet komt. Terwijl JP Matthias de hengel in handen douwt en hem wil assisteren, zie ik de andere hengel dubbel slaan. De Little Fat John heeft een forse vis gehaakt. Juist deze plug was de vorige keer verloren gegaan en daarom heb ik nieuwe meegebracht en meteen met succes dus!

Ik attendeer JP direct op die andere hengel, zodat hij Matthias aan zijn lot over moet laten. Deze redt zich echter prima en ik schep zijn baars om me vervolgens te richten op JP die een aanzienlijk grotere baars probeert binnen te halen. Deze kan ik even later met het andere net scheppen en zo ziet de wereld er ineens totaal anders uit.








We gaan er direct weer in geloven, maar komen er gaande weg achter dat die hoop weer vervliegt. We doen er van alles aan. We verticalen en werpen, maar de duidelijk aanwezige vis laat het volkomen afweten. Slechts een redelijke baars kan de verleiding niet weerstaan en daarmee houdt het ook weer op.

Altijd imposant, donkere luchten, water en zon.

We varen een flink stuk terug en proberen delen van de rivier met kribvakken waar we goede herinneringen aan hebben. Daar gaan JP en Matthias aan het werpen en warempel er komen meer vissen binnen. Werpen lijkt de remedie te zijn. Eerst is het JP, maar dan krijgt Matthias het ook door.

Zijn eerste roofblei(tje) ooit.

Hij vangt een kleine roofblei en ook nog een baars. Mooie resultaten voor iemand die dit nooit eerder heeft ervaren. Dit wil JP natuurlijk ook graag, want daarvoor heeft hij hem meegebracht en zo zijn we onder zeer dreigende luchten druk met onze visserij. Later vernemen we van een collega dat hij juist onder die wolken zat die wij in de verte zagen leeglopen. Hij was dan ook tot op zijn onderbroek nat.

Geen kanjer, maar toch een mooie vangst.

Na een spannende dril een ontspannen lach.

JP haakt plotseling een grotere roofblei, die flink strijd levert. Dit komt mede doordat deze vals is gehaakt, zo zal blijken. Het neemt niet weg dat het een spannende dril werd, die we met succes afsloten. Eindelijk weer eens een vis die we zo graag vangen.









Wij scharrelen onze vissen dus bij elkaar en hebben af en toe een onderbreking om het vastgelopen kunstaas te redden of kunstaas dat door een ongeleide worp tussen de stenen is beland weer op te halen. Ook hierover verbaast Matthias zich zeer. Zo kom je er maar weer achter dat hetgeen voor jou gewoon is geworden, dit voor een ander totaal anders kan zijn.

Inmiddels hebben we 8 vissen gevangen en zijn op weg naar de helling. We hadden natuurlijk veel meer vissen willen vangen, maar zijn blij met het totaalplaatje. Dat wil zeggen dat we heel blij zijn dat het droog is gebleven. En zo naderen we het einde..........

Voor hen die het niet zonder bewijs willen geloven en let eens op de hoogte en oh zo dik!!

Dat wil zeggen dat de beste vangst nog op ons lag te wachten. Plotseling blijkt er toch nog een hele dikke baars bij de laatste kribkop te liggen. JP duwt de hengel in de handen van Matthias. Hij heeft er de handen aan vol en wij moeten voorkomen dat hij teveel lijn inneemt, want die neiging heeft hij nog wel. De vis door het topoog van de hengel  willen draaien, zeg ik dan.

Deze vis vergeet Matthias niet zo snel.

Gelukkig weten we deze kneiter binnen te halen.Matthias kijkt zijn ogen uit, wanneer hij de baars van 49 centimeter aanschouwt. Wij zijn eveneens in onze nopjes, want ze blijven zo indrukwekkend, die grote baarzen. Helaas dus geen snoeken of snoekbaarzen deze keer, maar wel een hele geslaagde visdag.

Indrukwekkende luchten, waar je liever niet recht onder zit.

Wanneer we wegrijden van de helling staat de weg al weer vol auto's. Dat belooft weer wat, zeker als je zonder vertraging al anderhalf uur nodig hebt. Ik ga daarom de andere kant op, om later te constateren dat er elders alsnog een opstopping op mij wacht. Een bui regen maakt de boot nog even nat, maar gelukkig blijft het daarbij.