16 november 2019 Een leerling wordt een meester.

Waarschijnlijk de mooiste herinnering van de dag.

Na een geruime tijd van onthouding, kwam het er eindelijk weer van: samen in de boot om achter de roofvis aan te gaan. Door allerlei festiviteiten was ik geruime tijd niet beschikbaar en had JP zelfs zijn toevlucht genomen tot het kantvissen. Dit maakte vooral de beperkingen en belemmeringen zichtbaar.

Hij kende ondertussen de stekken wel, maar om daar te komen en om die te bevissen zoals vanuit de boot, dat is toch wel iets anders. Ik begrijp de afgunst en jaloezie van de vissers op de oever dan ook wel, als ze ons in onze drijvende bankstellen voorbij zien komen. Daarom voel ik me ook zeer bevoorrecht, dat ik me zo'n boot kan permitteren.

Dit is mede mogelijk door het gidswerk dat ik doe. Mijn gasten betalen een vergoeding die het mij mogelijk maakt de kosten te dekken. Meer hoeft ook niet. Bovendien investeer ik flink in de boot, zodat ze er veel voor terug krijgen. Alleen geef ik geen vangstgaranties. Die twee procent van de trips dat er niets binnen komt is gewoon de realiteit van het vissen. Je moet ten slotte ook iets te wensen over houden.

Deze dag liet echter helemaal niets te wensen over. Wij hadden iets in te halen en hebben dit dubbel en dwars gedaan. Met 33 vissen in de boot en daarbij meerdere indrukwekkende exemplaren, kijken we terug op een topdag. En dan deden de baarzen en snoeken niet eens mee!

Een heel mooi begin van de dag

Wij starten nooit erg vroeg, omdat JP al onderweg is als ik mij nog aan moet kleden. En hij blijft er naar uit zien. Dan moeten deze dagen toch heel belangrijk voor hem zijn. We kennen elkaar inmiddels dan ook goed en delen meer dan visdagen alleen. Zo ben ik blij met de foto's die hij me stuurt als hij bijvoorbeeld in India verblijft. Wat een andere wereld. En daar vertelt hij dan over in de boot.

Omdat ik eerder op de afgesproken plek ben, maak ik alvast zoveel mogelijk gereed en trek mijn warmtepak aan, want de temperaturen zowel onder als boven water zijn flink gedaald. Daar staat vandaag tegenover dat er vrijwel geen wind is en dat het zonnetje ons komt verwarmen.

Niet lang nadat JP is gearriveerd gaat de boot te water en vertrekken we naar onze stek. Dat wil zeggen dat ik een doel voor ogen heb, waar JP nog wel wat bedenkingen bij heeft. Hoewel ik ook spullen meegebracht heb om diep te kunnen slepen, zal het toch vooral om verticaal vissen gaan.

Steeds meer zelfvertrouwen.

Hierin heeft hij nog weinig zelfvertrouwen opgebouwd. In mijn ogen volkomen ten onrechte en dus is het tijd dat de leerling het niveau van de meester bereikt. Enkele van mijn gasten zien mij als een expert, zo zeggen zij tenminste. Ik zelf heb daar weer mijn bedenkingen bij. Want wat is een expert en bovendien boeit het me niet, want het genieten staat voorop: het vissen, het buiten zijn, de vrijheid op het water, het sociale contact en het spelletje.

Al op de heenweg schiet JP zijn eerste plaatjes van de geboorte van deze dag. Aangekomen op de stek, zien we dat we het rijk voorlopig alleen hebben. JP neemt uit mijn ruime assortiment een shad waarmee ik enkele dagen geleden succesvol was. En deze blijkt het vandaag ook erg goed te doen!

Ik zoek de diepte waarvan ik denk dat ik de actieve vis vandaag moet zoeken. De dieptemeter helpt om zichtbaar te maken waar de meeste vis zich op de bodem ophoudt. En dan is het direct al zover! JP krijgt een niet te missen aanbeet (zijn eigen woorden) en is met zijn kromme verticaalhengel in gevecht met een forse vis. Deze toont zich niet zomaar en het duurt dan ook geruime tijd eer we zicht op deze forse snoekbaars krijgen.

Dit past dus precies.

Ik besluit geen risico te nemen en het grote net te gebruiken. Wanneer de vis in het "mandje" zit volgt er een spontane "high five". Wat een begin! Een uitgebreide fotosessie volgt, want die heeft de vis wel verdiend. Wij zullen ons haar nog geruime tijd herinneren.

Dat JP op dreef is, blijkt wel als hij vervolgens twee kleinere exemplaren weet te vangen. Zo, die heeft de slag te pakken! Gaandeweg de dag blijkt dat we zo'n beetje gelijk op gaan en dat is nieuw voor hem en zijn plezier en zelfvertrouwen stijgen zienderogen. De afwisseling van een stuk slepend vissen, wordt resoluut van de hand gewezen. Voor mij een nieuw fenomeen.

Doe er nog maar zo één.

We hebben ook perioden van stilte, maar doorgaans haken we regelmatig een vis en op bepaalde plekken meerder achter elkaar. Met de nieuwe dieptemeter zie ik veel beter het profiel van de bodem en de vis die strak tegen de bodem ligt in kuiltjes en tegen taludjes. Zo gebeurt het regelmatig dat ik zeg "hier kan het gebeuren" en dat JP roept "vis".

Toch raken we ook vissen kwijt en ervaren aanbeten die niet verzilverd kunnen worden. Wat hierbij echt geweldig is, is het feit dat JP nu precies waarneemt wat er gebeurt en daarbij ook merkt dat een aanbeet op talloze manieren door de hengel wordt vertaald. Met name de aanbeten die het gewicht van de shad verloren doen gaan, omdat de vis die opheft door van onderen de shad aan te vallen en daarmee als het ware naar je toe komt.

Ook minuscule aanbeten, kunnen grote vissen opleveren.

En wat te zeggen van de staartbijters en de minuscule aanbeetjes die net zo goed door de bodem of een stukje vuil veroorzaakt kunnen worden. JP laat vandaag zien dat hij "zijn meester" (zijn woorden dus) kan evenaren. En mogelijk wordt het in de toekomst nog beter. In ieder geval beleef ik nu zelf ook veel meer plezier, want dat de gast vangt,  blijft toch het streven.

En die vangt vandaag de sterren van de hemel. En wat ook fijn is, betreft het formaat van de snoekbaarzen, want daar draait het vandaag alleen om. Ook weer zo'n verschijnsel waar je je over kunt verbazen. We vangen meerdere exemplaren van 60 tot 70 centimeter, die hard knokken en ons in extase brengen.

Jippie, heeft de leerling er weer één van formaat!

Ook aan de inwendige mens is gedacht en wij laten ons de kokosmakronen en de champignonsoep goed smaken. Even een rustmomentje tussen de sessies door. Het maakt de dag gewoon compleet en biedt de gelegenheid alles op en om het water in  je op te nemen. Zo ook de bewegingen en acties van de boten om ons heen.

Een dubbel hook-up levert mooie plaatjes op, waarbij aangetekend moet worden dat JP de grote en de gids de kleine ving. En dan het weer! Het is redelijk koud, maar het voelt heel anders aan en dat verhoogt de feestvreugde aanzienlijk. Want het is echt een feest. Een feestje dat ons lange tijd niet was gegund vanwege andere feestjes, van vele jaren samen zijn en een huwelijk. Het aantal keren dat JP inmiddels bij mij te gast was, duidt ook op een speciale (vis) relatie.

Wanneer de temperatuur daalt en ik de klok in ogenschouw neem, besluit ik in te pakken. JP vist nog even door, maar de vissen hebben er de brui aan gegeven. Wanneer ik klaar ben, pakt ook hij zijn spullen in en geef ik de boot de sporen. Het lampje achter op de boot is mijns inziens geen overbodige luxe.

Het lampje is geen overbodige luxe.

Terwijl de zon prachtig ondergaat en de omgeving in een toverachtige verschijning doet veranderen, haal ik de boot uit het water. JP, gefascineerd door de kleuren in de lucht, laat het allemaal aan mij over. En gelijk heeft hij, want ook nu zien we dat het allemaal heel snel kan veranderen en voorbij is, Wanneer we weg rijden van de helling is het daglicht is verdwenen en kunnen we alleen nog maar dromen van deze succesvolle visdag.

Wat een plaatje van het einde van de dag, die helemaal een plaatje was.

8 november 2019 Even niet weten wat je overkomt!

Eindelijk komt het er weer eens van. Samen gaan Reinier en ik het water op. Soms loopt het gewoon zo, evenals bij Anne. Bij Anne zat er er twee jaar tussen, zonder dat we er erg in hadden. Maar nu is het zaak dat we weer samen gaan genieten van het vissen.

Daaraan voorafgaand biedt ik Reinier eerst nog iets te eten en te drinken aan en na dit te hebben genuttigd, gaan we naar het water. Mijn geachte collega is daar reeds, zo lezen we af aan de auto met lege trailer. Visgids Biesbosch staat er met grote letters op.

Wij laten de Tomasco te water en begeven ons naar de rivier, die een klein beetje stroomt. Toch geeft de snoekbaars blijkbaar geen aanleiding gretig naar onze aasjes te happen. Daarom gaan we snel verder en proberen diverse stekken en dieptes. Vooralsnog gebeurt er helemaal niets.

De eerste van deze dag en één die er mocht zijn.

Dan maar weer iets verder, naar diepere oorden. En daar weet Reinier de vloek van eerder  te doorbreken. Althans zo heeft ons laatste bezoek aan deze locatie destijds ervaren. Nu verschijnt er mooi formaat snoekbaars in de oppervlakte en zijn we opgetogen. De verticale aanpak werkt weer.

Daarna wordt het weliswaar direct moeilijker. Ik van af en toe een kleine vis, maar bij Reinier wil het maar niet vlotten. Toch die verdomde vloek? Later weten we dat deze echt wel verbroken is. Gaandeweg gaat het toch weer gelijkmatig op.

We hebben ook geruime tijd gesleept met dieplopende pluggen. Dit levert helaas geen respons op. Zelfs niet vals gehaakt, zoals een keer eerder het geval was. Ook een haven, waar toch mooie signalen zichtbaar worden, levert geen "happers" op. Blijkbaar willen ze alleen maar kijken.

Dan aanvaarden we de terugweg en proberen werpend en verticalend vissen te verleiden. Reinier heeft ondertussen ook zijn dropshot hengel in stelling gebracht. Uitgedost met een een voorntje die mijn geachte collega ons heeft verstrekt bij zijn vertrek, bieden we de vis dus een extra attractie aan.

Ook nog een baars.

Het zotte is dat deze visjes wel worden betast, maar geen daadwerkelijke aanbeten opleveren. Overigens geheel in overeenstemming met de andere aanbeten die we signaleren. Toch lukt het ons weer een paar snoekbaarzen en een baars te slim af te zijn.

terug bij de plek waar we onze eerste vissen vingen, krijgen we toch weer iets meer voldoening. Ook Reinier krijgt er meer grip op en zo loopt de teller op naar 11 vissen. Omdat de tijd niet stil staat en we nog even willen kijken of de geringe stroom op de rivier wat meer leven onder de roofvissen teweeg heeft gebracht, zoeken we nog enkele stekken af.

De laatste die we aandoen, levert in eerste instantie een hanger op. gelukkig kunnen we die met de kunstaasredder lossen. De stroom die hier staat, stemt ons hoopvol en dus gaan we nog heel ven door.
Dan weet ik even niet wat me overkomt. Het is zo'n aanbeet waarbij je even alle controle en richting kwijt raakt, zo hard.

Deze vis zorgde voor een uiterst kromme Godfather.

Vervolgens zit ik met een uiterst kromme Godfather in de hand en aan de lijn een vis die zich hevig verweert. Toch krijg ik er gaandeweg meer grip op en dan zien we in de oppervlakte een schitterende snoekbaars verschijnen. Yes!! Dit is wat we graag zien en onze dag is helemaal goed als de vis in het schepnet verdwijnt. Tjonge wat een schitterend beest zeg!

Wij zijn helemaal blij met deze afsluiter van 12 vissen. het was niet makkelijk, maar helemaal gelouterd bergen we onze spullen op, zodat we bij de helling niet meer ingewikkeld moeten doen, want dan is het al bijna donker. En inderdaad, als wij op het punt staan huiswaarts te gaan, valt de duisternis in. De winter staat voor de deur en over een maand alweer de kortste dag.

De dag is ten einde.

Thuis nuttigen we nog het een en ander en dan waagt Reinier zich weer op de weg, die waarschijnlijk weer rijkelijk is gevuld met auto's die zich langzaam huiswaarts bewegen. Iets dat het afleggen van lange afstanden ten behoeve van het vissen wel in de weg kan staan. In ieder geval heeft Reinier de mogelijkheid deze dag nog eens de revue te laten passeren.

6 november 2019 Vis haken en drillen is vandaag oneerlijk verdeeld.

Een zomerse dag tussen de natte en winderige dagen in november.

Voor de derde keer komt David langs. Dat wil zeggen dat hij in zijn vrouw een week in een vakantiepark verblijven en hij een dag bij mij op de boot stapt. Ik heb een locatie uitgekozen die voor hem behoorlijk gunstig ligt. Een uurtje rijden moet toch te doen zijn.

Als ik arriveer, zie ik hem al staan. Nog niet bij de helling maar wel met zicht op de helling. Als hij mij gezien heeft, weet hij het zeker, daar moet hij ook zijn. We zeggen elkaar gedag en mij valt op hoe goed hij er uit ziet. De ingrijpende operatie van een paar maanden geleden heeft hem goed gedaan.

David is weer een vrij mens. Hoeft niet meer voortdurend alert te zijn of er wel een toilet in de directe omgeving is en het eten is eveneens een stuk minder moeilijk. De ziekte van Crown die hem bijna twee decennia heeft belast, blijkt het niet geweest te zijn............. Wat de nawerking van al de medicijnen na al die jaren hebben aangericht zal de tijd nog moeten leren!

Maar nu gaan wij eend dag genieten van het droge weer en worden we zelfs nog op wat zon getrakteerd. Het weer van de afgelopen dagen zou zelfs het cancelen hebben kunnen leiden. Nu is het echter helemaal droog en dit is al een geweldig pluspunt.

Als ik de boot wil traileren, wil de boot niet schuiven! Oh ja, de buckles ben ik vergeten los te maken. De auto even weer vooruit en de banden los maken. Dan gaat het van een leien dakje. Blijkbaar even vergeten tijdens het gesprek met David.

Op het water leg ik de boot in de luwte en tuigen we alles op. De beoogde hengels worden uit de "kast"gehaald en klaar gezet voor gebruik. Dan gaan we verticalen op een diepe plek bij de rivier. De signalen zien er hoopvol uit, maar meerdere ritjes het talud op en talud af , maken duidelijk dat de vis nog geen trek heeft.

Het was al snel raak en dus moest David drillen!

Dan verder naar de volgende stek. Hier blijkt het direct raak. De eerste snoekbaars wordt door David gedrild. Direct daarna is nummer twee aan de beurt en nummer drie komt er vlot achter aan. het zijn allemaal stevige aanbeten en de vissen zitten goed gehaakt.

Dan krijgen we gezelschap van een Duitse boot. En ja hoor, ze gaan prompt voor ons liggen.  Prompt vangen ze ook hun eerste vis. Hier heb ik echter geen trek in. Ik zeg hun dat Nederland blijkbaar geen viswater genoeg heeft, maar ik persoonlijk nooit zo te werk zou gaan.  Ze begrijpen de boodschap en taaien af.

Ik probeer het nog enige tijd op deze stek en krijg nog een keiharde aanbeet, zo eentje waar je geen vis op vangt! Daar blijft het bij en dus hebben we een hoopvol begin.

Ik vaar een heel stuk verder  en daar proberen we het opnieuw. Al snel blijkt dat we hier weinig kans van slagen hebben en dan steek ik de rivier over. Daar gaan we weer langs dezelfde dieptelijn aan de slag. Boven en onder de 5 tot 6 meter is nauwelijks een vis te zien en dus hebben we vertrouwen.

Dan ineens ervaar ik weer een keiharde beet en de gewicht duidt op een flinke vis. Ik zet David aan het werk, die ook merkt dat dit iets groters is. Helaas staat hij even later met een slappe lijn. Het feest is over, de vis gelost.

Dan voor ik naar een stek waar al een boot ligt en dus vaar ik door. We bergen de vertikaalhengels op en voorzien grote zware hengels van groot kunstaas. De lijn in het schroefwater voorzien we van een kleien allround plug. Zo gaan we slepen op grote snoek.

Het eerste rondje op de put levert niets op. Tijdens de tweede ronde stop ik de boot op een plek waar relatief veel vis zit. Hier gaat een dode sardien overboord, die onder een dobber hangt. Langzaam varend op de elektro maak ik een soepje, versie oplos, voor ons klaar. En terwijl we deze nuttigen, vissen we met de dobber verder.

Omdat de rubber stoppers te hard zijn geworden, schuift de dobber te ver omhoog en raakt de sardien de bodem. Dit moet niet en dus moet ik maatregelen nemen. Een stuk lijn afgeknipt van de hoofdlijn is voldoende om een schuifknoop op de lijn te zetten, zodat het probleem is opgelost.

Omdat het eten is genuttigd monteer ik voor David nog een fireball, die wordt voorzien van een voorn. Nu kan hij weer vissen in de hoop dat er een flinke predator in trapt. Vandaag echter niet en daarom slepen we laatste stuk nog even met het grote kunstaas. Het levert evenwel niets op.

Dan gaan we weer de troebele rivier op.  Op een plek waar ongetwijfeld al meer boten hun geluk hebben beproefd, gaan we weer aan de slag. Ik laat mijn shad zakken en vrijwel direct krijg ik een reactie. Het korte felle tikje doet mij de haak zetten en ik laat David weten dat hij weer aan de bak kan.

Even kijkt hij me ongelovig aan, denkend dat ik nog helemaal niet aan het vissen ben. Dan neemt hij de kromme hengel toch maar aan en drilt de snoekbaars. het net kan er weer onder en we zijn een vangst verder.

Dan wordt het weer moeilijk. Tot ik langs een damwand ineens een vis aan de lijn ervaar. Geen grote en ik heb geen aanbeet vernomen. Toch vis en nu drilt David een snoekje. In ieder geval weer actie.
Omdat ik nu in de buurt van de boot die ik vanochtend heb aangesproken op hun opdringerige gedrag, maak ik rechtsomkeert en probeer het achterliggende traject nog een keer.

Een mooi getekende snoek valt ten prooi aan mijn gast.

Enige tijd later kan ik de haak opnieuw zetten. Nu is het een groter exemplaar, die het af gaat leggen tegen David. Een mooie snoek is zijn deel en hij is er blij mee. Helaas heeft hijzelf echter nog niet één vis gehaakt.

Vanaf dat moment wil het niet meer lukken. Het slepen met dieplopende pluggen langs het talud levert geen enkele aanbeet op. Wanneer ik een goede stek aan wil varen komt er van de andere kant een boot in volle vaart aangevaren. En jawel hoor, precies daar waar ik wil zijn, leggen zij de boot neer.

Het zijn bekenden en ik zeg ze dan ook nog wel even dat ze op mijn stek zijn gaan liggen. Omdat ik hier gewoon nog te ver vandaan was, gebeurt alles vanuit de grap. Nu korte vertrekken ze ook weer en hebben duidelijk geen succes gehad.

Ten slotte voelen we de stek waar we onze eerste successen boekten nog een keer aan de tand. En warempel, ik ervaar een keiharde beuk en een zwaar gewicht dat veel weerstand biedt. Snel overhandig ik de hengel en leg de boot voor anker. Dan ga ik klaar staan met het schepnet. Dit is echter niet meer nodig, wanneer de vis zich heeft bevrijd van de haak!

Het is ondertussen ook tijd om terug te gaan.

Wat jammer nu, want dit had de vis van de dag kunnen zijn. Maar goed het mocht dus niet zo zijn. Daarom willen we de allereerste stek nog eens uit proberen. Helaas blijken onze Duitse collega's daar post gevat te hebben. Dan varen we maar door naar de helling.

Eerst ruimen we alles weer op in de boot en varen dan naar de kant. Al snel staat Tom weer op het droge en pakken we de spullen in de auto's. Vervolgens nemen we afscheid en zegt David "tot volgend jaar". Dan moet hij zelf echter ook weer vissen gaan haken, vinden we beiden.

De volgende dag tref ik bijgaand mailtje aan:

Hi Johan, just wanted to drop you a line to thank you for a really relaxing day. I hope that you got home safely. I also wanted to clarify that I was in no way disappointed with the services that you provided, indeed you provided a really enjoyable day and excellent company as always.  I was only disappointed with the number of fish that I caught, a factor over which you have no control. I am really looking forward to another expedition next year and I will let you know as soon as I have identified a suitable date. Take care and regards to you and your family. Best wishes

Dave