3 januari 2021 De kop is er al weer af.

Een mooie start van 2021

We hebben er beiden al weer zin in, samen het water op om onze geschubde vrienden te ontmoeten. JP ziet dat het morgen droog weer zal zijn en stelt voor er weer op uit te gaan. Omdat een andere boeking is uitgesteld, gaat dit lukken. Ik bereid me voor op een koude dag en zorg er voor dat er een kan met warme soep mee gaat.

Het is nog nauwelijks licht als ik arriveer bij de helling. Vier boten zijn me al voor gegaan en JP staat al te vissen. Het nieuwe jaar doet dus niets af aan zijn geestdrift om in contact te komen met de vogels van het water. Maar eerst moet de boot erin en daar is nog even tijd voor nodig. Bovendien moet zijn bagage worden ingeladen. Het grootste deel van de warme kleding heb ik thuis al aangeschoten, zodat hier geen

extra tijd voor nodig is.

Als ik de auto wegzet, staat JP al weer te vissen. De drang is blijkbaar erg groot. Op het water besluiten we wel dat er eerst een flink stuk gevaren gaat worden. Daar lonkt heel in de verte de herinnering aan het succes van onze laatste dag in 2020. Een andere boot ziet het gevaar en gaat ons voor. Daarom neem ik de voorlaatste stek maar in gebruik, daar heb ik zeker ook vertrouwen in.

De vis blijkt volop aanwezig en dus is het afwachten of er ook eetlust is. Ongeacht de diepte, blijkt dat de vis na de jaarwisseling nog niet toe is aan een alternatieve hap. Althans volgens onze tijdtafel. En daarom volgen we na enige tijd onze collega. Tot onze verbazing treffen we hem niet aan op onze favoriete plek. Hij ligt veel verder op, ver weg van de hard stromende rivier.

Wel de eerste, maar gelukkig niet de laatste deze dag.

Daarom kunnen wij onze gang gaan. Dit betekent dat we de stroming goed in kaart moeten brengen, in combinatie met de diepte waar de actieve vis huist. Dit vergt toch wel enige tijd, maar dan komt de eerste vis toch binnen. In een keerstroom betrekkelijk dicht langs de kant, ervaar ik de onmiskenbare verzwaring van een vis dit het aas te grazen heeft genomen. Dus geen keiharde aanbeet, maar wel een zeer welkome vis.

Deze eerste vis van het jaar, een mooie snoekbaars, gaat op de plaat. De herinnering eraan ligt vast en geeft ons hoop. De shads die JP inzet zijn dezelfde van de vorige keer. Niet gek natuurlijk als die jou vertrouwen hebben gewonnen. Ik zelf heb ingezet op een roze shad, die mooi contrasteert met het troebele water. En niet veel later bewijst deze zijn vangkracht als snel achter elkaar twee kleine snoekbaarzen volgen. Later hangt JP dezelfde shad in zijn speld en heeft er eveneens succes mee.

De roze shad bewijst ook bij JP zijn vangkracht.

Het gaat dus niet goed met de verdeling van de vangsten, zoals de gids dit graag wil. JP moet gaan vangen. Dan herinnert hij mij eraan dat het de vorige keer andersom ging en dat ik later goed ging vangen. Hopelijk gebeurt dit nu in omgekeerde volgorde.  Wij zoeken de omgeving verder af en moeten helaas constateren dat die ene "goede" stek niets oplevert. Wij hadden er hoge verwachtingen van, maar helaas komen deze niet uit.

Dan blijven we enige tijd langs een talud vissen. Dit valt niet mee met die koude wind en de stroom die uit dezelfde richting komen. Op enig moment haakt JP dan ook zijn eerste vis en is 2021 ook voor hem begonnen. Eveneens een mooie snoekbaars. Het heeft geruime tijd geduurd, maar daar is deze dan toch.

Blije gezichten, al hoewel, kijkt die snoekbaars blij?

Tussendoor heb ik een paar pauzes ingelast. de eerste om even rustig van de thee te proeven en een hap brood te nuttigen. Dit doen we op een plek waar we helemaal in de luwte liggen en waar de stroming vrijwel ontbreekt. Dit herhalen we om de soep te nuttigen. JP kan die rust nauwelijks opbrengen, want al snel is hij al weer om zich heen aan het werpen. Er zal en moet nog iets gevangen worden!

Dit gebeurt ook wanneer we de harde stroom verlaten om te kijken of we een lijn kunnen vinden waar het troebele en heldere water bij elkaar komen. Ik vaar langzaam de kant van het heldere water op en hoewel de overgang naar helder water te geleidelijk verloopt om een mooie stroomnaad te kunnen herkennen, krijg ik een keiharde dreun op mijn hengel. Ik sla direct vast op een sterke vis, die flink te keer gaat.

Ook nog een snoek in de boot.

Na enige tijd komt de vis en de oppervlakte, een snoek. Deze sputtert nog enige tijd tegen en gaat vervolgens het net in. Dus toch richting helder water, daar lag deze rover te wachten op zijn prooi, totdat hijzelf prooi werd. Toch een tweede soort, die we niet hadden verwacht.

Omdat het water verderop geen signalen van vis meer laat zien, keren we terug naar het troebele water. We blijven de vertrouwde lijnen volgen en haken af en toe weer een vis, zodat de teller gestaag oploopt. JP ziet het aantal zo oplopen naar drie, waarbij mooie vissen. Hij ervaart daarbij een paar keer een keiharde aanbeet, die we zo graag willen.

Een forse staart, maar een minuscuul rugvinnetje.

Ook haken we nog een paar flinke takken, die we met moeite weten binnen te halen, alvorens we er weer los van komen. Omdat de stroom afneemt, zoals was aangegeven in de waterdata, zoeken we het nu ook iets verderop en dieper. Dan krijg ik zo'n beuk, waarvan je direct weet; dit is een gave vis. Snel de boot weer in de ankerpositie gelegd en drillen maar. Zoals te verwachten duurt het enige tijd, voordat we de dikke snoekbaars te zien krijgen. 

Wanneer deze binnen is blijkt ze net geen 70 cm te halen, maar is wel heel dik. Wat verder opvalt is het minuscule rugvinnetje. Zot hoor voor zo'n vis. De staart daarentegen is heel fors. Gewoon dus weer iets onverwachts bij hetgeen je verwacht of waar je op hoopt. 

Mooie vissen zijn de beloning van het trotseren van de kou.

Wij gaan nog even door tot het steeds donkerder gaat worden en ik terug wil. We hebben dan tien vissen op de teller. Een aantal waar we zeker niet op hadden durven hopen. Stug vol houden op de stek waar het mogelijk was, heeft ons hier gebracht. Ik zeg JP dat ik geen auto's meer bij de trailerhelling verwacht, omdat ik de onrust het zoeken van andere boten als een aanwijzing zie dat men de vis niet kan vinden. Bij aankomst bij de helling zie ik mijn veronderstelling bevestigd.

Maar wij zijn nog onderweg en doen onze eerste stek nog een keer aan. Het wil nog niet lukken, tot JP mij vraagt die ene hoek nog een keer aan te varen, dicht langs de kant. Deze stek vertoont enige gelijkenis met waar we eerder succesvol waren, maar is wel aanzienlijk ondieper. Bovendien is het gevaarlijker vanwege de aanwezige stenen. En warempel, hij krijgt die keiharde beuk die hij zo graag wilde. 

Helemaal in zijn nopjes.

Wanneer de snoekbaars is geland is JP helemaal in zijn nopjes, zijn vierde vis ook binnen en de teller staat op elf. Hier zal het ook bij blijven. Onderweg varen we nog even langs het slagveld dat de bevers op de over hebben aangericht onder de bomen ter plaatse. Alles lijkt tegen de grond te moeten en veel bomen belanden in het water, waar ze worden ontdaan van bast en takken. Indrukwekkend hoor !

Wanneer we vlak bij huis zijn, dringt JP nog een keer aan en zijn we toch nog weer even aan het vissen. Hij rijdt er immers ook bijna drie uur voor. Eerlijk gezegd vind ik het wel welletjes en als ieder actie uitblijft en een vastgelopen shad gelukkig toch weer los komt, zetten we er een punt achter.  Terug naar de helling waar onze auto's als enige nog op hun baasjes staan te wachten.

Het is al bijna donker wanneer we afscheid nemen en naar huis vertrekken. Daar wacht de koffie met een oliebol. De kachel brandt al en zo zit ik er behaaglijk bij, terwijl JP nog aan het sturen is. Gelukkig kijkt hij tevreden terug, want daarvan heeft hij meerdere keren blijk gegeven. De kop is er dus echt van af,

21 december 2020 Regen, veel wind en desondanks vis.

De ervaring maakt de meester.

Het weer zit onze afspraken wel vaker dwars en daarom hebben we nu gewoon doorgezet. Anders kun je wel bezig blijven. En zodoende rijd ik in het donker, met af en toe wat regen, naar de afgesproken plek. Hoewel er geen oponthoud is, arriveer ik toch te laat. In het donker zie ik de boot al in het water liggen en Thom zit dus op mij te wachten. Excuses Thom.

Als ik mijn regenpak heb aangetrokken, want dit is vandaag absoluut noodzakelijk, komt Thom aanlopen. Samen brengen we mijn spullen naar de boot om onze visdag te beginnen. We hebben hier beiden naar uit gezien en zo varen we even later het ruime sop op.

Het water is hier groot, totaal anders dan onze laatste visavontuur, en er staat al een aardig windje. Gelukkig is het droog en kunnen we relaxed aan de gang. Eerst een stukje varen en dan gaan de shads richting bodem. Zo, nu hebben we het voor elkaar, dobberend zitten we samen lekker te vissen en kunnen we bijpraten.

Thom heeft behoefte aan zoveel mogelijk boekingen, vooral omdat hij van het gidsen zijn werk heeft gemaakt. Om een inkomen te hebben moet hij dus omzet scoren en dan werkt de corona niet mee. Nu neemt hij dan ook niet meer dan één gast per keer mee. Mij heeft deze regel al veel boekingen gekost, omdat men dikwijls afzegt als er slechts één persoon mee kan.

En zo zien we dat onze situatie totaal verschilt. Ik hanteer een maximaal aantal boekingen per week, omdat ik niet van het gidsen hoef te leven en er vooral plezier aan wil blijven beleven. Dit lukt mij het beste door het aantal boekingen te beperken, zodanig dat ik voldoende tijd overhoud voor andere zaken. 

Direct een 40+ baars voor Thom.

Thom krijgt het dus flink voor zijn kiezen, want weer en wind maken veel minder kans om roet in het eten te gooien. En op die manier heeft hij ook een goede feeling met dit water opgebouwd. We zijn nog maar een poosje bezig, wanneer hij de eerste vis heeft gehaakt. Een flinke baars is het haasje.

Niet veel later haakt Thom ook de tweede vis, terwijl ik nog geen tikkie heb gevoeld. Maar ik weet zeker dat dit gaat gebeuren, want de ervaring maakt dit vrijwel onvermijdelijk. En zo vissen wij lekker door. Thom vangt nog een baars en dan melden zich ook de eerste snoekbaarzen. 

Na iedere vis wisselt hij vaak het aasje. Dat dit de vangsten niet in de weg staat, bewijst dat kleur en vorm nauwelijks invloed hebben. Er zullen dagen zijn dat het iets anders is, maar over het algemeen, maakt het ons inziens niet uit. Ik zie hiervan zelf ook weer het bewijs vandaag.

Helaas worden niet alle aanbeten in vangsten omgezet. Verder is ons uitzicht ondertussen ernstig verstoord. We hebben Klop al aan zien komen en nu varen er twee kleinere boten weg van het moederschip. De zegen wordt uitgevaren en het binnenslepen van de vis gaat beginnen. Een vreemd gevoel komt binnen, in de wetenschap dat de vissen die wij zojuist hebben teruggezet, alsnog het loodje kunnen gaan leggen en  omgezet worden in geld!

Wij houden het voor gezien en zoeken een minder deprimerend uitzicht. Op die plek hebben we ook iets meer beschutting tegen de wind. Deze maakt het Thom knap lastig om de koers vast te houden. Deze dag is qua weer verre van optimaal. De regen komt af en toe hard naar beneden. De bellen staan dan op het water en de wind maakt het dus nog iets erger.

Toch haken we af en toe mooie vissen. Niet dat het de hele tijd door gaat, maar net als met de vogels in de tuin: die eten ook niet de hele dag door. In ieder geval zie ik dikwijls helemaal geen vogel en dan ineens blijken ze allemaal trek te hebben. En zo gaat het hier eigenlijk ook.

Er zijn vandaag maar weinig visboten op het water. Dit wil natuurlijk ook wel iets zeggen. Verderop zien we nog wel een boot. Deze zie ik op enig moment vertrekken, maar even later ook weer terug keren. Het weer wordt er ondertussen niet beter op. De wind trekt nog iets meer aan.

Veel vissen van dit slag.

Wanneer de bewuste boot opnieuw vertrekt, neemt Thom zijn kans waar. Hij weet dat daar een mooi talud ligt, waar hij eerder succesvol was. En zodoende liggen wij even later op de vrijgekomen stek. Het blijkt mij al snel dat Thom een groter stuk afvist dan onze voorgangers. En dit levert zeker vis op.

Ondanks het feit dat het steeds moeilijker en onaangenamer wordt, tikt we teller op 15 vissen aan. En bij dit weer zijn we daar heel content mee. Dan stelt Thom voor om nog een andere stek te proberen, in de hoop dat daar minder wind staat. Daar aangekomen, kijken we om ons heen en naar elkaar. We weten het zeker, we zetten er een punt achter. Het is hier niet beter en we stoppen nu het nog gezellig is.

Ook nog een veertiger voor mij.

We varen terug naar de helling. Af en toe waait er een vlaag opspattend water in de boot. Wanneer we dan eindelijk de haven hebben bereiken, valt alle onstuimigheid weg. Geen wind meer en de regen stopt er ook even mee. Dit biedt ons de gelegenheid om onze spullen, die overigens klets nat zijn, droog in te pakken. Zelf ben ik dankzij het nieuwe regenpak ook heerlijk droog gebleven. Het pak is het geld dus waard!

Samen traileren we de boot en leggen die vast op de trailer. Onze visdag zit er vroegtijdig op, maar is zeer geslaagd. We hebben lekker bij kunnen praten over de stand van zaken en de ontwikkelingen in gidsland. Bovendien zijn we nu mooi op tijd thuis en kunnen onze spullen drogen bij de kachel. Dan is het toch lekker om na zo'n weer en wind dag op het water, lekker aan de koffie te zitten in een droge en warme omgeving.

19 december 2020 It's a beautiful day!

Een prachtige dag wordt geboren.

Vandaag dus wel: "beautiful". Twee dagen geleden, een heerlijke visdag met Jöran, was deze aanzienlijk minder geslaagd. En dan doel ik op de vangsten. Slechts één snoekbaars wisten we te vangen. We zaten op een water waar we minder bekend zijn en dus moesten we zoeken naar plekken waar er reële mogelijkheden lagen. En die vonden we echt wel, want de dieptemeters toonden op een aantal plekken heel veel vis. 

Gelukkig toch één vis.

Toen we de boot net te water hadden gelaten, kwamen er nog een paar bekenden aan, die met de viskano op stap gingen. Door de harde wind werd het niet makkelijk en met die wind hadden wij dus ook van doen. Zij hadden iets meer succes dan wij, maar niet zodanig dat wij het gevoel kregen het totaal verkeerd te hebben aangepakt.

Met de kano vechten tegen de wind.

De volgende dag beproefde Jöran, samen met Ann-Christin zijn geluk elders en nu functioneerde het aanzienlijk beter. Er kwamen behoorlijk wat vissen in de boot. En met die informatie begeef ik me vandaag met JP op hetzelfde water. We spreken af op een tijd dat het licht is en dit is pal voor de kortste dag van het jaar dus niet al te vroeg en bovendien is het dan dus ook weer vroeg donker.

Het is dus zaak om de beschikbare tijd goed te benutten. Wij zijn niet de enigen die hun slag willen slaan, want er staan zeker nog vijf auto's met trailers. Wij gaan in een richting waar slechts weinige boten naar toe gaan en zo kan het dat we het gevoel hebben het water helemaal voor onszelf te hebben.

Op de eerste stek aangekomen, zien we nauwelijks signalen en dus is het gewoon kijken wat er mogelijk is. Ik heb de boot al op verschillende dieptes laten varen en nog steeds geen tekenen van betekenis kunnen waarnemen. Dit wil zeggen dat we af en toe wel iets voelen, maar hier niets mee kunnen. Wij noemen dit gewriemel.

Deze dag is direct al goed.

Wanneer we op het punt staan te gaan verkassen, besluit ik nog een laatste poging te wagen langs de diepste lijn. En dan krijgt JP de aanbeet waarop we hoopten. Niet dat de aanbeet bijzonder hard is, maar de weerstand die hij ervaart, nadat blijkt dat er een vis is gehaakt, liegt er niet om. Omdat de vis af en toe flink wat lijn van de molen neemt, denk ik dat het om een snoek gaat.

Na een lange dril komt de vis eindelijk in de oppervlakte en blijkt het inderdaad om een flinke snoek te gaan. Het duurt nog even voordat we deze kunnen landen. Maar dan hebben we wel een schitterende snoek binnen. Dit is nog eens een mooie start zeg. En de diepte is, naar later blijkt, cruciaal voor de vangsten deze dag; zo rond de 8 meter.

Wij gaan vervolgens naar de verste bestemming om te voorkomen dat anderen ons voor zijn. Helaas blijkt er toch al een boot aanwezig te zijn, die evenwel niet veel later vertrekt. Dit kan als een slecht teken worden opgevat, maar het weerhoudt ons er (gelukkig) niet van om eens fijn de bodem af te tikken. 

Zo, die kan er ook nog wel bij!

Op zich is dit voor JP al gedenkwaardig, want in het begin hield hij het verticaal vissen na een half uur al weer voor gezien. Nu vult hij er een hele dag mee en laat zijn gigantische voorraad pluggen thuis. We zijn al een poosje bezig en zien nauwelijks signalen op het scherm. Voor mij overigens geen reden om het vertrouwen op te geven. En zo gebeurt het inderdaad dat JP ineens al weer een forse vis zit te drillen. 

Ook nu duurt het geruime tijd alvorens de vis zich laat zien. Wat een  kasteel van een snoekbaars, die zich dan aan ons openbaart, het is geweldig. Natuurlijk bestaan er nog veel grotere snoekbaarzen, maar de beleving is nu gewoon euforisch. Een hele dikke snoekbaars glijdt in het net en levert schitterende platen op.

En dan ben ik ook aan de beurt.

Geweldig hoor, zo'n start van de dag. Het biedt vertrouwen en dus zetten we door. Het is geen slag op slag en toch tikt de teller gestaag door. Op enig moment ben ik aan de beurt en dit werd ook wel tijd volgens JP. Daarop zeg ik hem dat de leerling inmiddels ook meester is geworden en dat dit zo hoort. Hier wordt hij wel blij van. Ik ben blij met de dikke zestiger, een donkere snoekbaars.

Alle vissen gevangen met deze shad.

Een kleine baars zorgt ervoor dat de derde soort ook weer genoteerd kan worden. Wel een lefgozer hoor, want de shad is eigenlijk veel te groot voor dit formaat baars. En dit op de shads die hij mij als kerstcadeau heeft geschonken. Ik heb de shads van 11 cm allemaal geprepareerd en nu mag de gever de vruchten plukken. Hartstikke leuk toch!

Af en toe halen we er weer een binnen.

Na enkele uren vissen, las ik een pauze in om even iets te drinken en te eten. JP kan het geduld hiertoe nauwelijks opbrengen. Hij heeft dus nog meer te leren. Als ik de verkwikkende invloed van de warme thee en een broodje ervaar, varen we naar een andere stek. 

Echt weer een vis om blij van te worden.

Daar aangekomen lost JP al snel een vis. Ook deze kwam van de genoemde diepte. Helaas blijft het hierbij en varen wij een put op om daar ons geluk te beproeven. En hoewel er voldoende vis aanwezig is, komt er geen enkele aanbeet. Daarom gaan we terug naar de voorgaande stek, waar we dus al mooie vissen hebben gevangen.

En opnieuw gaan we rond de 8 meter vangen. De snoekbaarzen gaan nu ook meedoen en JP weet er  prompt twee achter elkaar te vangen. De harde wind maakt het helaas lastig om de boot mooi op diepte te houden. Daarom liggen we  af en toe te diep en te ondiep. Maar stug doorzetten, brengt ons toch bij de vis.

Deze mag er ook zijn.

Er komen ook meer baarzen, waarvan de grootste 42 cm. Ook weer een vis die er mag zijn. Heerlijk zo'n dag met zo veel soorten en mooie formaten. Wij hadden hier echt niet mee gerekend, na de slechte resultaten van de laatste tijd. Maar de aanhouder wint, ook nu weer.

Voor mij blijkt er ook nog een snoek te zijn.

Zelf mag ik ook nog een behoorlijke snoek vangen en zo zijn we heerlijk in de weer. Het wordt een visdag, die van JP meerdere keren het kenmerk "Wahnsinn" krijgt opgespeld. Hij bedoelt dus beautiful en zo vissen wij door tot de zon zo laag staat dat wij tijdig terug zijn bij de helling. En dan bedoel ik dat wij bij daglicht kunnen traileren.

En zoals de dag begon, eindigde deze ook: prachtig.

Wij hebben dan 16 vissen gevangen: 4 snoeken, 6 baarzen en 6 snoekbaarzen.