Helaas is dit niet de start van een echte bijtperiode en moeten wij dus andermaal doorbijten. We zien nogal wat snoekvissers op de kant, die hun lijnen overal hebben liggen, zodat we een paar mooie kruisingen onbenut moeten laten. Een mooie tik die ik daar nog ervaar levert het enige bewijs dat ze er wel zijn; die snoeken! Tijdens zo'n trip geef ik diverse soorten kunstaas ruimschoots de kans hun vangkracht te bewijzen.
Toch is het ook nu weer de "good old" Supershadrap van Rapala die goed werk doet. Het wilde snoekje wordt naast de boot onthaakt, zodat de vis en wijzelf geen verdere schade oplopen. Ynze heeft nu een fraaie Foxshad gemonteerd die veelbelovend is. Enige tijd later wordt deze fors aangevallen, maar de vis wordt niet gehaakt. Dat is natuurlijk balen en daarom vissen we hetzelfde stuk een keer extra uit. Maar nu gebeurt er helmaal niets meer. Zelf weet ik weer een kleine snoek met de Supershad te verleiden.
Dan zijn we na een kilometers lange tocht weer terug bij de trailerhelling. We besluiten hier ons geluk nog een uurtje te beproeven. Ik zet Ynze nog een keer vlak onder de kant en dan gebeurt datgene waar we de hele dag naar hebben uitgezien. Een snoeiharde aanbeet op de Foxshad wordt gevolgd door de worsteling van een schitterende vis, echt een grote vis! Hoe en wat er precies is gebeurd zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar we verloren de vis door lijnbreuk. Het geworstel in de oppervlakte hield nog geruime tijd aan. Toen werd het weer rustig. Omdat er veel lijn verloren was gegaan, voer ik terug en begon met mijn shad het water af te tasten naar de rondfladderende lijn en jawel bij één van de eerste worpen kreeg ik contact met de vis en voelde andermaal de kracht. Helaas slipte de lijn weer weg en vanaf dat moment voorgoed. Zodoende bleef Ynze op een wel wel zure manier visloos.
Zelf kon ik nog een snoekje haken op de Wobshad, die na de voorgaande visdag eerst plastische chirurgie moest ondergaan, alvorens weer te kunnen worden ingezet. Later miste ik in de oppervlakte nog een vis op een hooglopende Swimwizz.
Van de andere boten vernamen we evenmin spectaculaire vangsten. Dus moesten we genoegen nemen met vier kleine vissen en de herinnering aan die ene vis die de hele dag (wat vangsten betreft) een ander aanzien had kunnen geven. Nu blijven onze herinneringen beperkt tot het mooie weer en de sfeervolle omgeving.