Eduard had besloten om ook een keer alleen af te reizen naar Nederland. En hoewel ik doorgaans een half uur van te voren op de afgesproken plaats wil zijn, was hij mee weer voor! Dit zegt wel iets over het enthousiasme waarmee hij in de boot stapt. Een kwartiertje later kon de boot te water en gingen we aan de slag. Het werpen met oppervlakte kunstaas over de waterplanten leverde niets op en dus zochten we mooie taluds voor de rietkanten. Ook hier kwam niets uit.
Zo ging het maar door en ondertussen waren we uren verder! Van alles hadden we geprobeerd en even zovele verschillende plaatsen hadden we bevist. Een baggermolen zorgde ervoor dat we een stuk van de rivier wel konden vergeten, omdat zelfs bleek dat de snoekbaarzen er niet van profiteerden. Dus weer terug naar het schone gedeelte. We visten de oevers uit met groot rubber dat we door en over de waterplanten sleepten. En toen ineens werd ons doorzettingsvermogen toch beloond.
Keihard werd de Wobshad gegrepen. De hengel leek wel vastgelopen en het gevecht kon beginnen.Terwijl Eduard de strijd aan ging, zorgde ik voor een schoon schip ten behoeve van de landing. Omdat de wind ons het liefst in de kant deed belanden, zorgde ik er ook voor dat de dril in alle rust in met alle denkbare ruimte door kon gaan. Na geruime tijd liet de vis zich voor het eerst zien, maar schoot er nog verscheidene keren vandoor. Nadat dit een aantal keren zonder resultaat bleef, begonnen de krachten van de vis af te nemen en ging ze op haar zij. Nog even zag ik het aan en ging toen over op de landing. We waren o zo blij dat we er in waren geslaagd een dergelijke vis even aan het water te onttrekken. De meetlat maakte duidelijk dat de snoek 90 cm was en die lengte was eveneens imposant om met veel voldoening terug te laten keren in haar element.
We maakten da dag vol met nog vele kilometers af te slepen. Daarbij wist Eduard een paar leuke baarzen te verschalken. Een grotere vis ging helaas verloren. Maar wij waren heel tevreden met hetgeen we vandaag hadden gerealiseerd. Een volgende keer hoop ik gewoon een groter aantal vissen te vangen, maar tja het blijft natuurlijk altijd vissen.
Ondertussen staat er al weer een volgende afspraak gepland en dus krijg ik de kans om die laatste wens te realiseren.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Een dag later reisde ik naar het westen van het land. Met Pim ga ik achter de snoeken aan. We zijn hoopvol gestemd want het is in onze ogen echt snoekweer. Na een paar uur en hard werken weten we beter. Nergens een teken van leven en dus gaan we op onderzoek uit. We slepen een kanaal af, dat langs de plas loopt, tot een kruising van waterwegen. Hier constateren we dat de vakantietijd is aangebroken. Veel recreatievaart en daar tussen door de beroepsvaart. Dit leidt toch makkelijk tot onveilige situaties. Wij probeerden ondertussen om bij de bodem een vis te verschalken. Maar stil of geluid (rammelaars), niets deed de vissen van gedachten veranderen. Ze lieten ons gewoon stikken.
Dus terug naar de plas en daar gingen ze weer: de spinnerbaits, de softbaits, de jerkbaits, enz. vlogen door de lucht en voerden verleidelijke acties uit in het water, alvorens terug te keren bij de boot. Uiteindelijk besloten we te gaan slepen langs een grillig talud. Ik zette een grote jerkbait in, die tijdens het slepen mooi bleef zigzaggen en daarbij ook nog een beetje kantelde. En warempel, zo tegen het eind van de dag kreeg ik daarop een aanbeet. De vis was niet groot, maar niet minder welkom.
Toen hadden we weer nieuwe hoop en terecht bleek enige tijd later. De groengele jerkbait werd opnieuw gegrepen. Maar helaas liep het minder voorspoedig af. De vis loste en liet de loze vissertjes teleurgesteld achter. Toch keken we even later terug op een geslaagde visdag.
Een belangstellende uitte zijn bewondering voor de mooie visboot van Pim. Toen ik hem meedeelde dat de vrouw van Pim minstens zo mooi was, wilde hij direct foto's van haar zien!!!! Met dergelijke humor houden wij het nog hele lange tijd uit.
