11 oktober 2012. Beginnersgeluk ????

Vandaag komen Eduard en Theo om te genieten van een visdag op een Nederlandse rivier. De dagkaart die een week geleden is besteld, is er helaas nog niet. Het lijkt er op de Post.nl zijn beste tijd heeft gehad.  De klachten die ik de laatste tijd vernam, treffen mij nu dus ook. Maar dit doet verder geen afbreuk aan deze zonnige dag, een echte nazomerdag!
De mannen staan al op me te wachten. We zorgen er samen voor dat de boot snel het water in kan.
Theo is vandaag het middelpunt. Hij vist haast niet en Eduard hoopt van ganser harte dat Theo succes mag hebben.

Wanneer we starten is er nog weinig wind en de zon moet nog terrein gaan winnen. Toch is nu al duidelijk dat het een mooie dag gaat worden. Dit is al een groot pluspunt, zo zal mij de dagen erna nogmaals duidelijk worden. We zetten in op kleine pluggen, die ik redelijk diep wil aanbieden. Eduard heeft in de loop der tijd een aantal zeer geschikte pluggen aangeschaft en zodoende krijgt Theo een mooie Salmo Hornet aangeknoopt. We zijn nog maar net bezig als de eerste vis zich al meldt bij ............, jawel Theo! Een winde van 46 cm komt binnen.

Nadat de vis gemeten en gefotografeerd is, gaat ze terug. Wij gaan door waar we mee begonnen zijn en warempel, even later krijgt Theo weer een aanbeet. Helaas is de vreugde van korte duur, want de vis blijft niet hangen. Dan blijft het geruime tijd rustig. We proberen het zowel slepend als verticalend, maar er komt geen enkele reactie. Wel is de zon helemaal doorgebroken en voelen we de natuurlijke  warmte in ons lijf. Ondertussen passeren grote schepen en trekken grote groepen ganzen onze aandacht. Een zilverreiger is een kers op de pudding.
Nadat we vele kilometers hebben gemaakt, maakt de hengel van Theo een regelrechte zwieper. Eindelijk, is daar die aanbeet waarop wij smachtend hebben zitten wachten. Hoezo hengelsport? Wat is er zo sportief aan wachten?  De concentratie of het oefenen van geduld? Zeg het maar! Het doet allemaal niets af aan de adrenalinestoot die ons weer helemaal bij de les brengt. De dril begint en we zien de schim van een kapitale baars. Deze aanblik doet ons hartritme nog verder toenemen. We treden toe tot hogere sferen en bestijgen een berg oh zo hoog!. En zoals dat gaat als je hoog stijgt, dan kun je heel diep vallen en daar gaan we dus........ De kapitale baars ontdoet zich voortijdig van de haak en laat drie beteuterde vissertjes achter.

Dan gaan we verticalen. Een nieuwe techniek voor Theo, die er even aan moet wennen. Juist als ik weer attendeer op het bodemcontact, meldt hij de aanbeet van wat even later een baars blijkt te zijn. Een dikke dertiger, die men in ons buurland niet zoveel tegen komt, althans niet in de omgeving vanwaar mijn gasten komen. Na de foto's gaat ook deze terug en zijn we andermaal bij de les. Toch moeten we veel geduld hebben voordat de volgende vis binnen zal komen.

We besluiten de ingang van de rivier naar een aangrenzende put te verkennen  Wellicht dat de rovers daar de trek naar de winterstekken reeds bemannen. Maar noch aan de zijde van de rivier, noch aan de kant van de put, krijgen we een aanbeet. Dan maar weer terug naar de rivier en opnieuw slepen op verschillende dieptes.
Dan plotseling is er uit het niets die snoeiharde aanbeet en dan kan Theo opnieuw genieten van een heuse dril. Het duurt even voordat de vis kan worden geland, maar dan heb je ook wat!! Een winde van 55 cm. Een indrukwekkende vis, die ons weer bewust maakt van wat vissen zo spannend / onvoorspelbaar maakt. We zijn hartstikke blij met zo'n knijter in de boot.
En met nieuwe moed zetten we onze tocht voort, terwijl de klok ons bewijst dat de dag ook vordert. Toch weet Theo ons weer te verbazen door nog een keer een baars te vangen. Hoewel we met een taaie visdag te maken hebben, slaat Theo dus toe en geeft zowel Eduard als mij het nakijken.

Waarschijnlijk blijft het niet bij deze ene visdag en wij, Eduard en ondergetekende, hopen dan ook dat het visvirus zich in Theo's bloed heeft genesteld. Daar kom je niet zo makkelijk van af en de stap naar een verslavingsklinkiek is voor vissers toch een erg grote. Genezing is dus niet zo makkelijk!