Ik was bijna gereed met de boot toen Annelotte arriveerde. Dus duurde het niet lang dat we onze trip konden aanvangen. Het was nog behoorlijk koud, zo vroeg in de ochtend. Dit maakte dat ik de tas met handschoenen niet voor niets had meegebracht. Annelotte zocht zich een paar uit en wist zich verzekerd van warme handen.
We vaarden langs mooie oevers en kwamen af en toe een ander bootje tegen. Weinig vissers overigens. Er lag redelijk wat blad e.d. in het water, zodat er regelmatig binnen gehaald moest worden om die ongewenste vangst te verwijderen. Maar wij verveelden ons niet, omdat er voldoende was om te bespreken. Ook de omgeving bood voldoende aanknopingspunten en dan verstrijkt de tijd vanzelf.
Omdat we op tijd terug moesten zijn in verband met andere afspraken, keerden we een uur of twee later om de terugreis te aanvaarden.
We zetten onze zoektocht voort en ondertussen werd de eindtijd bijgesteld. Afspraken vielen weg en andere werden bijgesteld. Wel zodanig dat wij langer op het water konden zitten.
We vervolgden onze weg en kwamen allerhande taferelen tegen. Zoals een erewacht van meeuwen voor een gestorven gans.
Dan gaat de handschoen aan en geef ik de vis zodanig aan dat deze kan poseren in de handen van Annelotte.
Ook nu gingen de beelden in no time de wereld over en konden nog meer mensen delen in onze vreugde. Ondertussen zwom de vis natuurlijk al weer rond. Bij de helling aangekomen, namen we afscheid en besloot ik nog even door te gaan. De boot lag nu toch in het water, dus waarom niet?
Dit werd een taai gebeuren, want lange tijd gebeurde er helemaal niets. En zo te zien evenmin bij collega's die andere technieken hanteerden. Nadat zelfs mijn ultieme locatie zonder aanbeet bleef, aanvaardde ik de terugreis. Plotseling werd mijn handhengel echter toch nog op de proef gesteld en de vis deed me verbazen. Met een lande horizontale sprong liet deze het hele lijf in volle glorie aanschouwen. Na enkele felle runs, was de energie op en kwam de vis binnen. Dit gaf veel voldoening moet ik zeggen.
Na deze enerverende gebeurtenis ging het welgemoed verder. Tot het einde leek het er op dat het hierbij zou blijven.Toen ik bij de helling was aangekomen en alles aan het opruimen was, begon de standhengel hevig te stuiteren. Dit had ik dus echt niet meer verwacht. En tot mijn stomme verbazing bleek het ook nog om een snoekbaars te gaan. Zo kwam er een klinkend eind aan een mooie visdag.