Zijn keuze viel op de rivier de Linge. Daar had hij hele goede herinneringen aan en zijn vader was aan dit water opgegroeid. Ik had er geen enkel probleem mee, omdat ik het eveneens een schitterende omgeving vind.
We ontmoeten elkaar op de afgesproken plaats en stellen ons aan elkaar voor.Ik ervaar dit altijd weer als een intens moment, iemand voor het eerst ontmoeten.
Dit is voor geen mens gelijk en maakt ons uniek. Door de ander te accepteren en respecteren zoals die is, geven we onszelf de ruimte om op onze geheel eigen wijze invulling en uitstraling te geven aan ons eigen leven. Althans zo kan het zijn, maar vanzelfsprekend is het niet.
We zijn nog maar een paar honderd meter onderweg als één van mijn favoriete pluggen vastloopt. Ik meen dat het ongeveer dezelfde plek is, waar kortgeleden een andere plug verloren ging. Ik positioneer de boot zodanig dat de kunstaasredder zijn werk kan doen. Helaas gaat de plug alsnog verloren. Maarten begrijpt mijn inzet om niet zonder meer aan dit verlies toe te geven. Pogingen om het obstakel daar beneden alsnog aan het daglicht te brengen, kunnen het verlies helaas niet ongedaan maken. Er zijn van die momenten dat je hierin moet berusten, het nemen van verlies.
Wij zoeken ons een weg door het tapijt aan gevallen bladeren, die meegevoerd worden door de wind en stroom. Hoe zullen de bomen dit verlies ervaren? Ieder jaar weer verliezen de bomen hun bladeren. De herinnering aan al die seizoenen blijft opgeslagen in de jaarringen. Keer op keer, totdat het leven voorgoed wegvloeit. Gewoon omdat het leven eindig is ten gevolge van ziekte of ouderdom. Maar het kan ook door natuurlijke geweld als stormen of door bruut geweld ten gevolge van menselijk ingrijpen!
Reden te meer om te genieten van wat aan onze ogen voorbijtrekt. Mooie kleuren, oude gebouwen, schitterende tuinen en nog veel meer. Dit is voor Maarten op veel plaatsen een moment van herkenning. Herkenning die herinneringen oproept. De referentie aan ons verleden.
Wie zien kolken die eeuwen geleden zijn ontstaan als gevolg van dijkdoorbraken. Die kolken tonen ons ook datgene wat gebeurt wanneer de natuur zich langer aan banden laat leggen. En van deze natuur willen wij vissers graag deel uitmaken. En niet door roofbouw te plegen op de aanwezige visbestanden, maar door ons zelf in staat te stellen om fysiek contact te maken met het mysterie onder water en de herinnering daaraan eventueel vast te leggen. Een gevoel van verbinding met iets schitterends dat een uitermate belangrijk deel uitmaakt alles dat bloeit en groeit op deze aarde.Ondertussen blijven wij druk met het verwijderen van het gevangen bad en dat is er veel! Helaas gaat zo veel echte vistijd verloren. Voor een bedrijf zouden dergelijke werknemers waarschijnlijk onacceptabel zijn.Het rendement ligt veel te laag! Maar voor ons niet want dit is wat er gewoon bij hoort. Niet alles is maakbaar en het vallen van de bladeren is gelukkig nog niet bepaald door mensen.
Dan ineens is het raak bij Maarten. Er wordt flink weerstand geboden aan de andere kant van de lijn. We hebben uiteraard met snoekmans te maken en deze wordt al gauw zichtbaar in de oppervlakte. De derde snoek in het vissersleven van Maarten. Zodra de vis uit het water is en onthaakt, kunnen de plaatjes worden geschoten. We blijven nu in ieder geval niet zonder vis en eigenlijk hebben we deze vis best verdiend!
Activiteiten die op een dril lijken blijven echter achterwege. Het is wel duidelijk dat de productie hier niet wordt bepaald door menselijke maatstaven. Het is heerlijk ontspannend om toe te geven aan hetgeen de natuur op enig moment te bieden heeft. Hier is de drang om de vis aan te sporen het door ons aangeboden kunstaas te grijpen niet minder om. Wij zetten onze spullen in de etalage zeg maar en proberen onze geschubde klanten daar beneden over te halen ons aanbod te bemachtigen.
Dit verlangen wordt geruime tijd later nog eens vervuld. Een grotere vis verdubbelt op slag het aantal gevangen snoeken voor Maarten. Gelukkig dat iemand blij kan zijn met een bescheiden resultaat. Laten we wel zijn, twee vissen over een hele dag, zoals achteraf blijkt, is geen vetpot. Maar altijd nog beter dan een visloze dag. Tel uw zegeningen! We hebben nog een poosje verticaal gevist. Zodoende leert Maarten deze techniek ook direct kennen. Het zou mooi geweest zijn als er direct resultaat geweest zou zijn.
Het wordt een dag vol levensbeschouwelijke dingen.
We hebben er alle tijd voor en ondertussen blijven we onze lijnen en haken ontdoen van alle blad en plantenresten die ons pad kruisen. En voordat je het weet komt er dan al weer een einde aan zo'n mooie dag. Een dag die hemel en aarde af en toe doet versmelten. En in dit schilderij bevinden wij ons en kunnen ons ontspannen en genieten.
Natuurlijk hoop ik op nog een vis voor mijn gast, maar het blijft bij mooie plaatjes van de omgeving,
Die herinnering nemen we mee naar huis.
Na afloop heeft Maarten zijn bevindingen als volgt verwoord. Waarvoor nogmaals dank.
Beste Johan,
Zondag was een onvergetelijke dag voor mij.
En daar heeft u mede voor gezorgd.
Hoewel het weer in het begin niet helemaal top was, hielden we de moed erin.
Na een korte, duidelijke uitleg van het materiaal gingen we het water op.
En wat een prachtige rivier is de Linge!
Toen 's middags de zon ging schijnen, en we een snoekje hadden gevangen, was mijn dag al helemaal geslaagd.
Dat er later nog een snoek bij kwam was helemaal top.
Maar het mooiste vond ik toch de natuur, de rust en de gezellige gesprekken.
Mocht er ooit iemand twijfelen om een dagje met u mee te gaan, stuur ze dan maar naar mij. Ik zal ze vertellen dat het ze aan niets zal ontbreken. Zowel materieel als kennis is volop aanwezig.
Ik ben zeker van plan om ooit weer met u mee te gaan!
Vriendelijke groeten,
Maarten van Varik
ps. Ook de foto's waren erg mooi!
