Na een lange periode van sneeuw en ijs, gaan we er op uit. Samen met Frank ga ik zijn thuiswater bevissen. Dan hebben we het over de echte grote wateren, zoals het Hollands Diep, de Nieuwe Merwede en de Amer.
Het beloofde een droge en windstille dag te worden en dus wilden we niet nog langer wachten. We spraken af bij een voor mij onbekende helling en troffen elkaar daar mooi op tijd. Dat wil zeggen, niet zo heel vroeg, maar wel zodanig dat we een flinke portie daglicht in het vooruitzicht hadden om te kunnen vissen.
Het was weer volop genieten, omdat we niet gebukt gingen onder sneeuw, regen en / of harde wind. We begonnen met het slepen van ondiep lopende pluggen over een mooie plaat naast de vaargeul. In de hoop dat de vissen deze rust in de atmosfeer ook wel konden waarderen. Voor zover dat al het geval was, werden onze pluggen echter niet gewaardeerd. Maar wij wilden het hier zeker niet bij laten en zodoende stonden we even later met pluggen en shads te gooien op een diepere plaats. Maar ook hier kregen we geen reactie op.
Ondertussen varieerden we wat de vistechniek betreft in aansluiting op de mogelijkheden ter plaatse. Omdat we het ook verderop wilden proberen, scheerden we af en toe met een flinke snelheid over het water. Dit waren wel geheel andere omstandigheden dan de eerste keer dat ik met Frank meevoer. Toen waren de golven zo hoog dat er af en toe één volledig over de boeg kwam. Daar hadden we nu gelukkig geen last van. Op enig moment was het tijd geworden om de inwendige mens te versterken. De soep en broodjes gingen er gretig in. Ondertussen wisselden we veel informatie uit.
Toen werd het toch echt tijd voor een vis en dus gingen de shads weer de diepte in. Het waren echt topstekken waar we ons geluk beproefden, maar wanneer de vis niet meewerkt, levert het niets op. Uiteindelijk bleef er bij mij iets hangen en voorzichtig haalde ik de verzwaring omhoog. Het leek op een stuk vuil, maar met de ervaring dat snoekbaars zich als zodanig kan gedragen, bleef ik alert. En warempel er kwam een snoekbaars omhoog, niet groot maar wel vis! Toen ik de vis aan de onderlijn binnen wilde halen, viel ze van de haak. Niet echt verwonderlijk na zo'n "aanbeet".
Dit mocht de pret niet drukken en we gingen verder. Frank kondigde een traject aan waar het moeite waard was te slepen. Ik besloot een grotere shad met een zware loodkop in de speld te hangen, zodat deze mooi langs de bodem kon worden aangeboden. Terwijl deze hengel in de steun stond, zag ik ineens een verdachte beweging en griste de hengel uit de steun. Dit leek er meer op. Ik voelde flinke weerstand en af en toe beweging aan de andere kant van de lijn.
Frank had de boot tot stilstand laten komen en bood mij de gelegenheid de serieuze vis te drillen.
Het duurde enige tijd maar daar was ze dan. Een schitterende snoekbaars. Snel ging het net eronder zodat we haar konden vereeuwigen.
De vis bracht 68 cm op de lat en hield de Dullshad stevig tussen de kaken. Maar daar kwamen we ook weer uit. De vis de haak kwijt en ik de shad terug. Zo doen we dat. Vol goede moed gingen we verder. Maar het bleef hierbij. Dus geen denderend resultaat maar wel vis en een schitterende visdag.
Dit is zeker voor herhaling vatbaar en dat zullen we ook zeker doen,
Wanneer je meer wilt weten over Frank, kun je zijn website bezoeken:
Visgids in de Biesbosch e.o.
