8 augustus: Stefan valt in de prijzen!

Mijn vakantie, drie weken met de caravan op stap, zit er weer op en de eerste gasten wachten al weer op een vistrip. Voor Stefan was het de eerste keer dat hij, samen met Eduard, naar Nederland kwam om te vissen. Hij was in Duitsland nog niet veel verder gekomen dan een snoek van zo'n 80 cm en baarzen rond de twintig cm. Hier zou normaal gesproken toch verbetering in mogelijk moeten zijn.
Een dagkaart geeft echter beperkingen betreffende het te bevissen water en daarom ging ik voor de stilstaande rivier. De mannen stonden al te wachten toen ik met de Tomasco arriveerde. Niet veel later schoof ze het water in en konden we aan de slag.


Tot mijn verbazing zag ik dat veel van het oude vertrouwde talud totaal op zijn kop was gezet. Dan blijf ik me afvragen: wat kost dit en wat levert het op? Temeer daar je na verloop van tijd ziet dat zaken weer worden omgekeerd. Bij Culemborg ontmoette ik onlangs een wandelaar met een loslopende hond. Toen ik hem vroeg of hij wist dat dit verboden was, maakte hij mij duidelijk dat hij daar geen boodschap aan had. Hij woonde zijn leven lang al daar en had alle veranderingen in de omgeving meegemaakt en was het spuug zat. De ene instantie weet het nog beter dan de andere en wat de ene heeft gecreëerd wordt door de ander weer teniet gedaan. Allemaal instanties die het wiel lopen uit te vinden met mensen die het allemaal beter weten en wat schieten we er mee op? Ik begrijp zo iemand ondertussen erg goed.

Terug naar het vissen. Daar kwamen we voor en we gaan er een fijne dag van maken. We hoeven niet eens zo lang te wachten als Stefan de eerste aanbeet ervaart en de eerste snoekbaars in zijn leven vangt. Zo die is binnen! Geen grote, maar wel zijn eerste snoekbaars. Eduard geniet mee, want hiervoor heeft hij Stefan enthousiast gemaakt.

We vervolgen de route en zien bulldosers en grote kiepwagens en kranen massa's zand verzetten, wat met veel lawaai gepaard gaat.

Dan meld de tweede snoekbaars zich. Deze is aanzienlijk groter en het is weer Stefan die de vis drilt. Zo krijgt hij de smaak wel te pakken, hoewel catch & release wel van kracht blijft. Wat een schitterend begin voor een gast die nog zoveel nieuws mee kan maken. Hoewel vissen natuurlijk altijd leuk blijft, is zo'n eerste ontmoeting wel een speciale.

Nadat de vis is teruggezet, zetten we het slepen met kleine pluggen voort. Het duurt geruime tijd voordat de volgende vis zich meldt. Dan zitten we op open water en hebben al heel wat meters rondgevaren.
Plotseling krijgt Stefa dan wel een hele harde aanbeet. De vis blijft diep en ramt aardig door de slip. Wanneer ik een eerste glimp opvang denk ik aan een snoek. Toch constateer ik bij de volgende aanblik dat het om een forse roofblei gaat. Het beginnersgeluk lacht Stefan dus toe en hij staat me daar toch te drillen! Het duurt nogal even, voordat het schepnet er onder kan en de dril succesvol is afgerond.

Bij het meten zien we dat de vis 73 cm op de lat brengt. Dat is toch bepaald geen kleintje. Eduard ving onlangs op een andere rivier eentje van 70 cm en weet zich nu al gepasseerd door deze beginneling.
Het plezier dat hij beleefd aan Stefan maakt echter alles goed. Want dit wilde hij hem doen ervaren en warempel het lukt ook nog.
Hierna blijft het heel lang stil en maken we heel wat kilometers, voor dat de volgende vis zich meld. Nu gaat het om een grote winde. Meer dan 50 cm brengt ze op de lat.

Het zijn imposante en sterke vissen zo blijkt telkens weer.
Regelmatig doen ze denken aan een karper, maar dan van gering formaat natuurlijk. Helaas gingen er deze dag nog een paar verloren. Eduard loste een mooie blanke vis met oranje vinnen naast de boot.

Op mijn aangeven visten de mannen ook de koppen van de kribben af en daarbij haakte Stefan twee keer een mooie vis, waarvan één zeker een winde was. De andere kan ook een grote baars zijn geweest.

Deze dag kende dus meer aanbeten dan vangsten, maar de actie heb je in ieder geval wel. De kleine haakjes die af fabriek aan de kleine pluggen worden bevestigd, werden gaandeweg vervangen door grotere of één grotere in plaats van twee kleine. Dit blijkt een effectieve methode om lossers te reduceren.

Zo loste Eduard nog een roofblei bij het werpend vissen. Maar Stefan had blijkbaar nog een derde primeur tegoed. En toen hij dan met een baars van 40 cm in zijn handen stond, was ook zijn derde record een feit. Op het allerlaatste moment voegde hij hier nog een tweede baars aan toe, die ook groot genoeg was geweest om de maximum maat die in Duitsland was behaald, te overtreffen.

Eduard haakte op dieper water nog weer een mooie snoekbaars, bijna 60 cm groot. Daarmee werd zijn nieuwe hengel, de Godfather III specialist van 2,4 meter volledig ingewijd.

Uiteindelijk mochten we terug kijken op een zeer geslaagde dag, met 3 snoekbaarzen, 2 baarzen, een flinke roofblei en een forse winde. Zeker vier vissen werden gelost.

De elektrisch koelbox die ik inmiddels in de boot kan plaatsen zorgde voor koele drank en andere versnaperingen die gebaat zijn bij een koele omgeving. Stefan en Eduard hebben er volop van kunnen profiteren.