Ruim van te voren heb ik contact met Edward, die zijn zoon een geweldig verjaardagscadeau wil geven.
Als fanatiek snoekvisser zou het voor Kevin een schitterend cadeau zijn een dag te mogen snoeken met een gids. Edward zelf is natuurlijk ook van de partij. Ik heb een tas met spulletjes gevuld om de verjaardag, die naar later blijkt nog in het verschiet ligt, direct een feestelijk aanzien te geven.
's Morgens is het weer nog redelijk rustig en een waterig zonnetje spiegelt zich in het water. Helaas is het water erg troebel als gevolg van de sterke stroming, die plotseling is ontstaan. Het blijft altijd een verrassing met de stuwen, die plotseling open gezet kunnen worden. Dit verstoort mijn plannetje om lekker te gaan slepen op de rivier. Wat nu te doen?
In ieder geval vertrouwt Edward zijn zoon aan mij toe. En nu is het aan mij om hem zoveel mogelijk te leren en zo mogelijk te vangen.
Een putje vlak bij de helling heeft geen hinder van de grote hoeveelheid zand die door de rivier wordt meegevoerd en daarheen wijken wij uit. En daarbij zijn we helaas niet de enigen.
Wel pak ik de monding van de put nog even mee en proberen wij verticaal vis te vangen. Dit gaat echter niet lukken. Dus de put op en slepen. Dit doen we diep vanwege de dalende temperaturen en de boodschap die de dieptemeter ons doorgeeft. De vis zit namelijk al diep.
We hebben nogal wat meters nodig alvorens de eerste aanbeet door komt. Ik merk wel dat de mannen de hoop al een beetje lieten varen, maar de aanhouder wint nu eenmaal en daar ga ik dus voor. En niet voor niets, want de aanbeet levert een mooie snoek op.
Gelukkig maar, want een dag vissen met een gids zonder vis, is natuurlijk niet wat je wilt. We hebben nu het bewijs dat het kan en dat geeft de vissers weer moed.
Ondertussen trekt de wind verder aan, terwijl de zon af en toe door breekt. Het is een spectaculair gezicht, die zeilboten waarbij de zeilers in de trapeze hangen. Zo is er altijd wel iets te zien.
Maar het echte cadeau heeft zich nog niet gemeld en dat wordt nu wel tijd.
Dus gaan we andermaal rondjes slepen op een diepte van ongeveer tien meter, waarbij de pluggen op 5 tot 7 meter diep lopen.
Dan is het zover. Er dient zich een hele zware aanbeet aan en even later zit Kevin een serieuze vis te drillen. Omdat de plug van een andere hengel verward raakt in de lijn van de vechtende vis, grijp ik in. Met vereende krachten wordt de vis langzaam in de richting van de boot gemanoeuvreerd. De spanning in de boot is om te snijden. Dit mag niet meer mis gaan! Gelukkig slagen we er in het schepnet onder de vis te brengen en nu is het feest compleet.Met 112 cm stoot Kevin zijn vader van de troon en heeft hij een schitterend cadeau uit mogen pakken.
Tjonge wat een feest. Later moeten we constateren dat het feest hiermee ook over was, maar wie maalt daar om. Een paar schitterende foto's zullen Edward en Kevin altijd de mogelijkheid bieden deze dag in hun herinnering op te roepen. Tevens wordt de vanger vereeuwigd en weet Kevin wat je in kunt zetten onder de gegeven condities.
Als de dag ten einde loopt zoeken we de helling weer op. Ik moet beloven de foto's zo snel mogelijk op te sturen, hetgeen ik heel graag toe zeg.
Met een blik achterom nemen we afscheid van deze onvergetelijke dag.
