Bas ken ik heel wat jaren en nu heeft hij zich gemeld om samen met Paul een dag te komen verticalen op de grote rivier. Paul vist anders vanaf de kant en wil het graag eens vanuit de boot proberen. Bovendien is hij geïnteresseerd in het gidsen op zich. We hebben afgesproken bij de helling en daar sta ik te wachten op hun komst.
We weten dat we vandaag een pittige wind hebben en onze enige mogelijkheid eigenlijk alleen onder de zuidelijke oever ligt.
Vandaar dat we direct oversteken en de luwte opzoeken. Hoewel, dat valt zelfs nog tegen.
Al snel dalen de shadjes neer en kan het aftasten van de bodem beginnen. Dat Paul het vaker doet, althans vanaf de kant, blijkt al snel. Een kleine snoekbaars heeft zijn shadje te grazen genomen.We zijn er blij mee en hopen op meer.
Hij arresteert andermaal een snoekbaars.
Bij Bas wil het maar niet vlotten. Dit is natuurlijk iets heel anders dan de karpervisserij, waarmee hij zeer vertrouwd is. Mij zou het hier zeker veel slechter af gaan.
Na een pauze om de magen te vullen en de temperatuur van onze lijven iets op te vijzelen, zetten we ons strooptocht langs de kribben voort. Ook vissen we andere interessante stekken uit.
Maar het blijft moeizaam, ook vanwege de harde wind die de boot voortdurend van het talud blaast.
Maar uiteindelijk mag mijn nieuwe set: Godfather III, Kixx molen en G-Power lijn echt aan de slag.
Een keiharde aanbeet resulteert in een hevig gevecht met de vis daar beneden en een gigantisch schot, waarmee de vis zover mogelijk van de boot weg wil. Ik geef de hengel aan Bas om de boot weg te halen bij de krib, waar de wind ons tegen aan wil blazen. Eenmaal weg van de obstakels leg ik de boot "voor anker", althans op het anker van de Minn Kota. Dan krijg ik mijn hengel terug en stuur de vis richting schepnet. Geen enkel probleem want daar past de vis moeiteloos in.
Met veel plezier toon ik de dikke en forse vis aan de fotograaf; Bas! Dan mag deze stekelridder terug in zijn element en vervolgen wij onze weg. Omdat de dag al aardig vordert bezoeken we nog eens de stekken die eerder vis hebben opgeleverd. Maar nu geeft er niemand meer thuis en besluiten we dat het genoeg is geweest. We steken de rivier weer over en hebben de handen vol aan het sturen van de boot voor de trailer. De wind speelt ons parten, maar een extra touw aan de achterzijde maakt het mogelijk de boot aardig recht voor de trailer te houden. Wanneer deze op het droge staat, geven we hem met z'n drieën nog een zetje en ligt hij helemaal perfect.
Dan nemen we afscheid en in de wetenschap dat we de vis hard hebben moeten bevechten.
