Weer een dag samen met Luus het water op. De frequentie ligt nu wel iets lager als gevolg van het gidsen, maar de intensiteit is dan alleen maar groter.
Omdat mijn afstandsbediening van de Minn Kota aan vervanging toe is, gaan we met de boot van Luus. Het maakt nu ook niets meer uit, nu we beiden de beschikking hebben over een vrijwel identieke Tomasco.
Bij de helling zien we dat er al verscheidene boten op het water zitten. We spreken een paar jongens die ons kennen van het internet en varen vrijwel gelijk naar de rivier. Wij besluiten eens de andere kant op te gaan en de oever te kiezen die we nog niet kennen. Het is verfrissend om zo bezig te zijn. Niet dat we iets vangen, maar stekkenkennis doen we wel op.
Dan begeven we ons weer op bekend terrein. Maar tot onze verbazing blijven ook hier de aanbeten uit. Dan ineens een verzwaring aan mijn hengel en nu is het wel raak. Deze vis heeft de shad vol genomen.
We zijn er blij mee, in de hoop dat er nu meer gaan volgen. Maar helaas leveren de overige twee aanbeetjes die volgen, geen vis meer op.
Ondertussen hebben we de meeste boten al zien verdwijnen. Dit duidt er op dat ook zij waarschijnlijk de handdoek in de ring hebben gegooid. De jongens waarmee wij gelijktijdig hebben getrailerd hebben de boot net voor ons eruit gehaald. Alle anderen zijn daadwerkelijk al naar huis. Ook zijn hebben één vis kunnen scoren. Dus was het gewoon de harde werkelijkheid van deze dag.
