Het zal een hele taaie dag worden. We proberen talloze taluds om en tussen de kribben en hopen later op de dag betere tijden mee te maken, want de rivier lijkt wel uitgestorven. Er zitten nog een paar boten op het water. Hun rusteloze gedrag doet mij vermoeden dat ze de vis evenmin kunnen vinden. Frank mist een aanbeet, maar deze was ook verre van overtuigend.
Wij zetten onze zoektocht voort. op enig moment zitten we in een diep kribvak vlak onder de oever. We besluiten daar eens te gaan werpen, want wie weet liggen daar nog een paar vissen. Valk voordat het zover is, krijg ik vanuit het niets ineens een keiharde rem op de hengel. ik denk de haak te zetten, maar voel dat de heftige spanning ineens zo maar weg valt. Wanneer ik achterom kijk, zie ik daar een vergelijkbare beleving. Een grote snoekbaars lijkt wel achterover gevallen en ligt verdwaasd in het water om langzaam weg te zakken en weer te kantelen. Zo plotseling als het is gekomen, zo plotseling is alles ook weer voorbij. Wat had ik deze vis graag even in mijn handen gehad!
Dan komen we op het idee dat er op het ondiepe wellicht nesten liggen. Daarom gaan wij werpend aan de gang en vissen het hele stuk intensief af. Ook verticalend doen we het nog eens dunnetjes over. Maar wat we ook proberen, er blijft doodstil. Dan maar weer terug naar de rivier en opnieuw aan de slag. Frank krijgt nog een aanbeet, maar niet overtuigend genoeg om de haak te kunnen zetten. Het wil dus nog steeds niet lukken. Ik besluit om aan de andere kant van trailerhelling nog een poging te wagen.
Bij de helling dobberen een paar Belgische collega's. Zij hebben op een putje een baars en snoekbaars gevangen, maar hebben de put verlaten omdat een beroepsvisser de boel leeg viste! Enkele dagen terug las ik hetzelfde al betreffende een haven even verder op. Geweldig hoor, paairijpe vissen die in ruste zijn en bij elkaar scholen, weg te vangen. Hoelang mag deze waanzin nog doorgaan?
Wij wagen nog een poging op hetzelfde putje. De wind speelt ons erg veel parten en de wind blijft maar aantrekken. Dus gaan we nog een stuk verder, waar de wind ook een probleem blijft overigens.
Gelukkig zie ik Frank de hengel krom slaan op een mooie vis. na enige tijd kondigt de schitterende baars zich aan. 47 cm brengt deze op de meetlat. Gelukkig toch nog een kapitale vis. Daar blijft het echter ook bij. Wij voelen de wind steeds beter en missen signalen van beneden die ons vertrouwen kunnen bieden. Daarom zeggen we het water vaarwel. Frank heeft evengoed een hele goede visdag gehad en aanvaardt de thuisreis, terwijl ik in alle rust de boot weer rijvaardig maak.
