15, 16 en 17 november drie dagen bikkelen

Deze drie dagen op rij, werd gestart met een Eduard.

15 november 2014. Eduard had zijn keuze laten vallen op een stuk water waarvoor hij duidelijk een voorliefde heeft. Niet zozeer wat de vangsten betreft, als wel de omgeving. Hij weet dat het hier niet makkelijk is, maar zet in op die ene grote vis, die hier zeker zwemt.

Zoals altijd stond hij al te wachten toen ik aan kwam rijden. Omdat we het ritueel van het gereedmaken van de boot kennen, verloopt het vlot en duurt het maar even voordat we op het water zitten.

We besloten eerst te gaan slepen in de hoop op een grote vis. Het duurde niet eens zo lang, toen de eerste aanbeet door kwam en een fraaie snoek kon worden geland. Dit gaf hoop, die echter gaandeweg steeds minder werd.





We vingen een heel stuk verder nog een snoek. Toch zetten we snel koers naar de rivier. Daar troffen we een mooie stroming aan. in de hoop weer een paar mooie snoekbaarzen te vangen, gingen we verticalen.

Het duurde enige tijd eer de eerste aanbeet kwam. Een klein snoekbaarsje had de shad gegrepen.
Kortstondig kwam deze in de boot. na een fotootje kon ze terug.






In de directe omgeving visten we nog veel water uit. Zowel slepend als werpend deden we ons best vis aan de schubben te komen. Maar de lage temperaturen hielpen niet echt. Het echte bikkelen is dus begonnen.

Omdat de zon korter tot onze beschikking staat, m.a.w. het licht gaat al vroeg uit, gingen we weer richting trailerhelling.

Gelukkig kregen we nog een mooie vis aan boord. Wat we ook deden, niets mocht baten en dus besloten we er een punt achter te zetten.


Het was mooi geweest. We hadden het getroffen moet het weer en de vissen lieten ons duidelijk weten dat de wintertijd is ingegaan.

Zaterdag 16 november was de dag voor Jeroen en Wouter. Reeds maanden van te voren hadden we deze dag geprikt. De twee mannen zijn al hun leven lang vrienden en gaan graag een dag samen vissen en deze keer in de buurt van de woonplaats van Wouter.

Het was weer eens iets anders, de mannen kwamen op de scooter, die Wouter van zijn vrouw had geleend. Ze hadden dus ook niet veel spullen mee, maar dit was van te voren afgesproken. Toen ze in de pakken zaten, konden we het water op.

Gelet op de vorige dag, dienden we er rekening mee te houden dat de vissen de boot niet in  zouden springen.
Maar gelukkig meldde zich toch redelijk snel een baars. We waren in ieder geval van de nul af.

We vaarden verder naar een stek om te verticalen. Dit was een nieuwe tak van sport en dus moesten ze er even in komen. Dit duurde echter niet zo heel lang en het eerste snoekbaarsje was een feit.

Er werd nog een aanbeet gemist, maar daar bleef het bij. We zochten verder en kwamen in de biirt van bruggen en kades, waar normaal gesproken een vis te vangen moet zijn. En inderdaad, de gesleepte plug werd gegrepen en een stevige dril kwam op gang. De vis bleef diep, terwijl ik alles in gereedheid bracht voor de landing. helaas vond die landing nooit plaats en hebben we vis niet eens te zien gekregen. Dit was echt balen, want het zag er hoopvol uit.

Dan maar weer verder en werpend en slepend zetten we ons beste beentje voor. het mocht echter niet baten.

Toen we terug kwamen bij de verticaalstek, gingen we opnieuw aan de slag. En hoewel we hier hadden kunnen vangen, gingen alle vissen die we haakten verloren. Soms heb je van die dagen.................





Dan maar weer richting trailerhelling in de hoop dat we nog een bijtmomentje mee zouden pikken. We konden hopen wat we wilden, het lukte niet meer.

Het enige dat we nog binnen boord kregen, was een dobber met een levende aasvoorn er onder! De lijn was echter kapot en daarom hebben we de vis weer laten zwemmen en de dobber geconfisqueerd.

Terug bij de trailerhelling hebben we snel de boot getrailerd, want de mannen moesten op tijd terug zijn, zodat de vrouw des huizes haar uitje kon beginnen. Tja, met kinderen thuis heb je te maken met de aflossing van de wacht. En dus snorde de scooter met twee zware mannen erop weer huiswaarts.










Zondag 17 november kwam er plotseling tussen door. Jan-Philipp wilde er toch nog een keer op uit.
Dus sta ik zondagochtend weer op tijd aan het water om de Tomasco in bedrijf te stellen. Het water ziet er redelijk schoon uit en ik besluit een kant op te gaan waar we ons verzekerd weten van bruggen en damwanden. Hier verwacht ik toch de nodige vis en bovendien kunnen we gaan verticalen. Iets dat Jan-Philipp ook graag doet.

We slepen eerst een stuk, maar er is geen interesse te bespeuren. Dan vaar ik een stuk door, kruien onder een brug door en slepen langs een paar damwanden. Normaal gesproken is er hier vrijwel altijd wel een vis te vangen. Maar wat heet normaal? Vandaag is het blijkbaar niet normaal. Omdat de dag maar kort is, half november al weer, zet ik direct door naar een sluizencomplex. Bij de palen daar zal mogelijk wat vis liggen. En warempel op de Ikiru plug komt een flinke baars naar boven. Zo dat is in ieder geval iets. We gaan nog een paar keer heen en weer en weten een tweede baars te verleiden.
Dan zijn ze blijkbaar op!

We gaan weer verder en passeren schitterende stekken. Bij een brug aangekomen, krijgt JP een schitterende aanbeet op de Follow Me. Helaas blijft deze vis niet hangen. Dat zul je altijd zien, net als gisteren. We gaan verticalen en een kleien baars ziet hier wel iets in. JP mist een aanbeet en ten slotte krijg ik een keiharde aanbeet op de stek waar JP zijn vis verloor. Een dikke veertiger baars is de boosdoener. Wij zijn er blij mee.





Omdat we nog een heel eind terug moeten varen, slaan we vele kilometers over, alvorens weer een paar pluggen te water te laten. Gelukkig levert dit nog een snoek op en staat de teller na hard werken 5 vissen. We hadden er graag meer gevangen, maar onder de huidige omstandigheden was dit echt het maximaal haalbare en dus zijn we tevreden.