21 december 2014 Serieuze snoekbaars voor Luus

We hadden deze dag het plan opgevat om een nieuwe trailerhelling te proberen. Het water ter plaatse hadden we vaker bevist, maar niet vanaf deze plek. Al geruime tijd geleden hadden de zaak verkend, toen we toch in de buurt waren. En nu moest het er dus van komen.

Het was koud en het woei hard. Dus zaten we stevig in onze kleren. Het weer deed zich ook gelden op het water waar we vanaf de helling terecht kwamen. En hoewel we enkel stekken probeerden, bleek al snel dat dit geen ontspannen gebeuren was. Bovendien bleven de aanbeten uit en daarom vaarden we door naar een stuk rivier waar we in de luwte konden vissen.










Ook hier was het niet meteen bingo, maar gaandeweg kregen we aanbeten en kwamen er snoekbaarzen boven. Niet groot maar zeker heel welkom.

De vangst op een shad, die ik geruime tijd terug had gekocht, kreeg een bijzondere betekenis. Mijn ouders hadden vroeger namelijk een winkel in het noorden van het land.
In dat pand, waar ik (bijna) geboren en getogen ben, hebben inmiddels verschillende andere zaken gezeten.
Zo ook een zaak met dierenbenodigdheden en een klein assortiment hengelsportspullen. Daar kwam deze shad vandaan en vandaag was het zover; ik ving vis op dit gedenkwaardig stukje kunstaas.

We hadden een stek gevonden die behoorlijk productief was en bleven deze bestoken met onze verticaalstokken. Godfathers die ons ontzettend veel plezier doen beleven aan het verticaal vissen.

Overigens was het bij mij regelmatig foute boel. Het was mijn beurt om keer op keer mijn shads op de bodem te verankeren. Het leek niet op te houden en zodoende ging er ook het e.e.a. verloren.

Maar Luus  deed goede zaken en liet ook een forse snoekbaars het daglicht boven water zien. We waren blij dat we dit stuk varen hadden ingelast om niet voortdurend in gevecht te zijn met weer en wind.

Gaandeweg hadden we nog een tweede stek ontdekt en deden ons ook hier tegoed aan de aanbeten. Niet alle vissen bleven hangen, maar we mochten zeker niet klagen. Zeker niet toen Luus echt serieus aan de bak moest. Een dikke tachtiger had zijn shad gegrepen en wilde niet zonder slag of stoot capituleren. Het werd een serieuze dril door een serieuze vis. Toen deze binnen was, waren we helemaal in onze nopjes.

Al met al kwamen er zeventien vissen in de boot en hadden wij het reuze naar onze zin. Deze tijd van het jaar kennen we echter ook de kortste dag en dus moesten we op tijd terug. Om het nog wat veiliger te maken besloten we ook het rondomlicht te plaatsen. Terwijl we hier mee bezig waren, kwam een BOA langszij. Gelukkig een vriendelijke gast die even een praatje kwam maken en zo wel zag wat voor vlees hij in de kuip had.



Na een stevige tocht, met gelukkig de wind in de rug bereikten we de trailerhelling, althans bijna.
Het getijdenwater maakte het nodig om ons zelf heel klein te maken om er nog precies onder door te kunnen. Daar troffen we ook een collega visgids die zojuist zijn boot het water had uitgetrokken.
Zo hadden we nog een gezellig praatje alvorens de auto weer naar huis te sturen.