 |
| Een joekel van een roofblei is de bonusvis van vandaag. |
De tijd dat we moeiteloos een afspraak konden maken ligt ver achter ons. Nu genieten we dubbel en dwars van de spaarzame dagen die ons nog gegund zijn. Dit klinkt misschien wat dramatisch, maar zo erg is het ook weer niet.
We hebben er ontzettend veel zin in. De keuze van het water wordt bemoeilijkt door de waterstanden. Limburg is erg instabiel en de vissen liggen nog niet op de winterstekken. Het midden van ons land kent lage waterstanden en stilstaande rivieren. Ook niet ideaal. Niet alle hellingen kunnen worden benut en dus valt er weer het e.e.a. af We zoeken de oplossing ergens in het midden, tussen Zuid Limburg en de Betuwe.
Terwijl ik de auto voor de helling draai, zie ik Yvo al voor de poort verschijnen. Goede timing dus! We besluiten het bijpraten vooral op het water te doen en schuiven de Tomasco snel van de nieuwe rolletjes, flitsend! Vervolgens zetten we al snel enkele pluggen overboord en kachelen rustig verder. We hebben alle tijd om elkaar te informeren over het wel en wee, zowel zakelijk als privé. Er komen namelijk geen aanbeten!
Op de rivier vangen we een eerste baars. Maar het is sprokkelen geblazen. Dan gaan we iets doen dat we anders nooit doen. Een kunstwerk, zoals dat in het watergebeuren heet, aan de tand voelen. De scheepvaart is erg rustig en wij zien de kans schoon. Dieplopende kleine plugjes doen hun werk uitstekend. Yvo weet heel wat lievelingsvissen te vinden, daar beneden. Zowel baarzen als snoekbaarzen verhogen de feestvreugde in de boot.
Dan is het mijn beurt om de oeverzijde te bevissen. Ik vaar een hoek aan en loop min of meer vast, direct gevolgd door een paar hele stevige bonken op de hengel. Het is een korte stok die flink op zijn donder krijgt. De vis blijft diep en zwemt weg van de oever. Yvo neemt de motor over en stuurt zo dat ik de dril optimaal kan uitvoeren. Na geruime tijd laat de vis zich voor het eerst even zien. Snel is ze weer uit beeld verdwenen. Wij menen met een roofblei van doen te hebben.
Na enige tijd wordt de vis moe en kunnen we deze landen. Wat een joekel zeg. 79 cm laat de meetlat zien. Wij zijn helemaal in onze nopjes. Het is ons weer gelukt om iets speciaals te beleven.
We zetten nogeen poosje door en parkeren een paar plugjes. Ondertussen vangen we nog wel een paar baarzen en snoekbaarzen, hoewel het wel rustiger wordt.
Dan vertrekken we om elders ons heil te zoeken. Maar dan blijkt dat het elders evenmin te doen is.
Elders is ook een mooie verticaal stek. Slechts één snoekbaarsje laat zich verleiden en daar blijft het bij.
We varen uiteindelijk weer terug naar de stek waar we succesvol waren. Waren; juist! Want ook hier is het uit met de pret. Dan gaan we weer richting trailerhelling. Slepend langs de over van de rivier varen we terug. Maar we krijgen geen teken van leven meer. Niet dat dit iets af doet aan ons plezier deze dag, maar vis blijft welkom. Vooral die vierde soort!
Uiteindelijk varen we langs een oever waar het ruikt naar snoek. We zien het helemaal gebeuren, die volgers die je wel op de onderwatercamera's ziet. Dus tik een paar keer stevig tegen de gesteunde hengel aan. En warempel, er volgt direct een aanbeet. Deze blijft niet hangen. Dan de hengel weer in de hand en de shad versnellen, laten vallen, enz..
Daar is niet veel tijd voor nodig. Boem, daar is soort nummer vier. Een fraai getekende snoek is de pineut. De vakantie-shad heeft zijn werk gedaan. Typisch zo'n geval van een shad die je niet kent, maar die vertrouwen schenkt. Met dat vertrouwen is het me dus gelukt om die ene soort, die we nog misten, aan ons lijstje toe te voegen.
Nu is het klaar voor vandaag. De teller staat op 18. Wij zijn dik tevreden. Yvo heeft nog een afspraak voor de avond en wij ruimen de boel snel op. Dan varen we door naar de helling. Niet veel later staat de boot weer op het droge en kunnen we de spullen overladen. Het traileren duurt nu wel iets langer, omdat de lier langzamer maar makkelijker draait. Met de nieuwe rollen eronder is het helemaal goed.
