12 oktober 2015 Zwei kleine Italiëner ......

Via een boekingsbureau hadden twee Italiaanse gasten bij mij geboekt. Ze verbleven in Amsterdam, met een aantal vrienden. Die vrienden hadden echter andere interesses en hoefden daarvoor de stad niet uit. Maar Mauro en Sergio wilden vissen.








In overleg was besloten dat ze naar een station zouden komen, waar ik met de auto en boot hen op zou wachten. Zo gezegd zo gedaan en dus maar afwachten. De trein kwam aan en dan begint het zoeken. De meeste mensen dragen nette of casual kleding om naar het werk te gaan. Ze gaan linea recta naar hun bestemming. Dan komen de mensen die onbekend zijn en bijvoorbeeld een rugzakje dragen. Ze lopen prompt de andere kant op, want je hebt het snel door; daar zijn ze! Even roepen en jawel hoor, vreemde mensen die op zoek zijn naar hetzelfde hebben snel contact.

Nadat de we ons aan elkaar hadden voorgesteld, stapten de mannen in en reed ik naar onze bestemming. Daar aangekomen begint altijd hetzelfde ritueel van boot laden en losmaken van de trailer. Vervolgens het traileren zelf en dan het parkeren van auto en trailer. Dan is het zover en kunnen we gaan doen waar de gasten voor zijn gekomen: vissen!

We moeten even wachten op de eerste aanbeten, maar die komen en resulteren uiteindelijk in 15 vissen in de boot. Drie baarzen en de rest snoeken. Niet groot maar wel een flink aantal. Actie genoeg dus. En dat geeft weer aanleiding tot uitbundige foto's.

Omdat Mauro zelf kunstaas had meegenomen en hiermee graag wilde vangen, maakten we ze geschikt voor het vissen met de boot. En jawel hoor, zowel de spinner als de plug vingen vis.

Ook raakten we af en toe vast en moest de kunstaasredder worden ingezet. "Magic" vonden de mannen dat. Ongelofelijk hoe iets dat vastgeraakt is, weer binnen bereik komt en niet verloren hoeft te gaan.


We maakten ook een uitstapje naar het grotere water met drukke scheepvaart. "Of dat wel veilig was?" Tja natuurlijk wel, want anders was ik er niet! Het verticaal vissen viel nog niet mee, maar Sergio realiseerde wel twee aanbeten en wist er één te verzilveren. Leuk hoor, twee mannen die nog nooit met een boot hebben gevist en die je nog veel kunt leren.

Gaandeweg de dag wordt duidelijk dat de mannen geen eten of drinken mee hebben gebracht. Nog duidelijker communiceren een volgende keer dus. Maar ik heb doorgaans veel te veel bij me en dus werden alle magen toch gevuld met soep, brood en koffie. Ook weer opgelost!

De mannen waren ook onder de indruk van de omgeving en fotografeerden wat af. Ondertussen kwamen de vissen binnen, hoewel er natuurlijk ook werd gemist. De lijn te ver achter de boot was één van de oorzaken. Dit bleek moeilijk te begrijpen, dat je niet dicht langs de bodem hoeft te vissen op water dat vrijwel stil staat en een goede snoekstand kent.

Ondertussen verstreek de dag en moesten we terug naar de helling. Maar voor het zover was, kwam er nog een leuke afsluiter binnen. Zo eentje waar je nog een leuke herinneringsfoto van kunt maken. Dan bedoel ik de eerste foto in dit verslag.

We hebben de dag afgesloten en ik heb de mannen weer afgeleverd bij het station, vanwaar ze hun vrienden in de grote stad weer konden opzoeken.

Achteraf hebben ze me laten weten het uitstekend naar hun zin te hebben gehad en dat ze graag een keer terugkomen. Missie geslaagd toch, want daar doe je het voor.