6 december 2015 Het waait erg hard, maar we hebben een heerlijke dag.

Een mooie snoek op de verticaal hengel.

Het is een hele rare week. Ik heb niet één visdag staan en het worden er drie! Ineens komen we tot elkaar en het past. Zo ook met Jan-Philipp. Onderweg naar huis bedenkt hij dat het wel mooi weer is en dat hij zin heeft te gaan. Ik waarschuw voor de harde wind, maar dat weerhoudt hem niet. En zo staat hij deze zondag bij mij voor de deur. Ik heb de Subaru en de Tomasco al gereed staan, zodat we direct kunnen vertrekken.




Bij de helling aangekomen zien we dat een collega zijn auto en trailer zodanig heeft geparkeerd, dat het moeite kost de trailer goed op de helling te krijgen. Maar net als bij het vissen, is de rust bewaren een heilzaam middel. Dan duurt het niet lang meer dat we kunnen afvaren.

Vanwege de harde wind, die recht op de helling staat, plegen we even overleg over het starten en instappen. Zodra ik de motor heb gestart, stapt JP in en kunnen we tegen de wind in wegvaren. JP geeft te kennen dat het inderdaad wel erg hard waait!

Licht en lucht vormen een heus spektakel bij een harde wind.

We varen naar de rivier en proberen vlak daar voor nog even een stek. Terwijl we daar liggen vaart een andere boot naar de kop, zodat we ons plannetje gedwarsboomd zien. Dan maar door naar een andere stek.










Met de stroomnaad mee varen we naar een fraaie punt en laten de boot met de stroom mee langs het kantje varen. Niet te diep, want de watertemperaturen dwingen de vissen nu niet echt naar beneden.
Het duurt niet lang of JP haakt een stevige vis. Op de Godfather geeft deze flink gas, maar moet zich gewonnen geven. Het was een mooie dril en het is een mooie vis. Geen kanjer, maar wel een goede vechter, die er fraai uitziet.

De shad is volledig verdwenen, dus had ze er zin in.

Het volgende rondje vissen we dieper en daar waar het water tamelijk rustig is, krijg ik die droge tik op de hengel. De haak is gezet en ook nu weer wordt er stevig gestreden. Een mooie snoekbaars breekt even later door de oppervlakte.

We zijn blij met dit snelle resultaat en hopen op een voortzetting. Dat gaat op deze stek evenwel niet lukken en dus gaan we verder. We kiezen voor een volgende opening en speuren daar de bodem af. JP krijgt nog een aanbeet, maar kan deze niet verzilveren. Aan de overkant zijn de mannen die ons eerder voor waren, ons weer te snel af. Tja, soms zit het mee en een andere keer tegen.


Dus gaan we snel verder om andere opties te bekijken. Deze vinden we, maar de wind speelt ons dermate parten dat we snel weer gaan verkassen.

Blij met deze vangst

Op een plek waar we de luwte vinden zien we dat meer boten hier hun toevlucht hebben gezocht. Er wordt ook gevangen, hoewel niet wild. Wij laten onze shads ook weer zakken en al snel weet JP een snoekbaars te arresteren.

Even later weet een tweede vis te lossen. Tja, dat hoort er ook bij. Dan valt het stil en wat we ook proberen er komen geen aanbeten meer.





Wanneer we besluiten terug te keren, zien we dat de stek die wij in gedachten hadden nog steeds bezet is. Dat kan er op duiden dat daar gevangen wordt. Wij zijn echter niet van die types die domweg naast een andere boot gaan liggen. Wij hebben zelf graag de ruimte en gunnen die een ander ook.

Voor de wind terug naar de helling.

We voelen de stek van de ochtend nog een keer aan de tand, maar de wind is eerder toe - dan afgenomen en speelt ons andermaal parten. Nadat er een shad dermate vast is komen te zitten dat deze definitief wordt geparkeerd, slaat er ook nog een lijn in de schroef. Wanneer dit probleem is opgelost, besluiten we dat het mooi is geweest.







Nadat JP de spullen in zijn auto heeft geladen en is voorzien van chocoladeletters en speculaaskoeken, keert hij huiswaarts. Zelf tank ik eerst de auto nog af en kan dan aan de koffie.
We hebben het reuze naar onze zin gehad en zijn blij dat we hebben doorgezet.