Pages

maandag 27 november 2017

28 september 2017 Naar een water dat nostalgische gevoelens los maakt.

Mooie vissen, dit formaat snoeken.
 Deze derde keer wil Huub graag naar het water waaraan zijn laatste werkgever gevestigd is. Helaas hebben gezondheidsproblemen een abrupt einde aan zijn werkzame leven gemaakt. Maar de stabiliteit van de Tomasco geeft hem een goed gevoel en bij het in - en uitstappen biedt ik hem de helpende hand.

Als Huub op de afgesproken plek arriveert, heeft hij al de nodige files en regen getrotseerd.  ik heb ondertussen de boot al te water gelaten. De veerbaas vraagt me de auto en trailer elders te parkeren, zodat hij er zicht op heeft. Belgische vissers moesten onlangs constateren dat hun strak geparkeerde trailer desondanks was gestolen! iets waar ik altijd weer heel kwaad om kan worden. En dus heb ik de combi in het zicht van de veerbaas geparkeerd.

Terug lopend bedenkt de hond van de veerbaas dat hij mij niet aardig vindt en bijt me achter m'n knie. Niet ernstig, maar toch maar even in de gaten houden. Misschien rook de broek te veel naar vis?! De liefde van de veerbaas voor de hond loopt hierdoor een forse deuk op, zie ik wel.

Niet groot, maar wel actie.
Dan maar snel het water op. Een andere boot wordt ondertussen uit het water gehaald, richting winteropslag. Die rust is Tom niet gegund. Dan had die maar geen Tomasco moeten worden. We slepen over het rustige water en zien de laatste regendruppels verdwijnen. Het duurt maar even en dan meldt de eerste baars zich, snel gevolgd door een tweede. Niet groot, maar het geeft wel actie.





Niet allemaal even groot natuurlijk.
Na enige tijd meldt de eerste snoek zich en zo gaan we door, terwijl het weer steeds aangenamer wordt. Ook de vangsten nemen toe, enkele snoeken van een mooi formaat en vooral baarzen. helaas lossen we ook nogal wat vis. Dressuur zou de oorzaak kunnen zijn.








Komen deze de winter goed door?
De bomen beginnen te verkleuren, terwijl er nog jonge futen door de ouders worden gevoerd. Ze liften zelfs nog mee met hun ouders. Ik vraag me af of ze de winter goed doorkomen.











Één van de vier snoeken.
Op de terugweg gaan we verticalen. We ervaren wel tikjes en subtiele aanbeten, die zich af en vertalen in dubbelgevouwen staarten van de shads. Maar het levert geen vis op. Wel gaan we aan de stroopwafels en appelflappen. Daarvoor zijn we niet afhankelijk van de medewerking van de vissen.
Het weer voelt zelfs een beetje zomers aan, hoewel we bij de helling opnieuw regendruppels ervaren.



16 vissen leveren behoorlijk wat actie op, een fijne visdag dus.
Dan zijn we echter wel iets van 16 vissen wijzer: 4 snoeken en de rest baars. We hebben er van genoten, net zoals van de schoolklas in de kano's. Jongens die de macho uithangen en meiden die hen uitdagen. Tevens gezellig om even mee te kletsen. Huub en ik zullen elkaar waarschijnlijk ook wel weer spreken, volgens jaar als de winter voorbij is en het warmere weer zich weer aankondigt.