Pages

vrijdag 10 november 2017

9 september 2017 Nieuwe stekken en eindelijk weer een dag samen het water op.

Een schitterende roofblei

Wanneer ik bij Luus arriveer hebben we elkaar veel te vertellen. Daarom gaan we uitgebreid aan de koffie. Het vissen kan wel even wachten. Luus zijn nieuwe partner maakt hem gelukkig en dit betekent dat zijn leven er ineens geheel anders uit ziet. Bovendien worden de kinderen groter en stellen ze zich onafhankelijker op. De ophanden zijnde verhuizing van zijn partner en betreffende verbouwing, slokken Luus eigenlijk helemaal op. Des te fijner dat hij er vandaag even echt uit kan.

Van een ex-collega visgids heb ik nieuwe stekkeninformatie gekregen en we willen vandaag testen wat die informatie waard is. We gaan derhalve een nieuw traject bevissen. Maar voor het zover is rijden we bijna 3 kwartier en dan moet de boot er nog in. Wanneer deze in het water ligt wordt onze hulp ingeroepen bij het uit het water halen van een sloepje. Een echtpaar wil de boot naar de winterstalling brengen, maar ze hebben weinig ervaring met het traileren.

Het echtpaar vertrouwt elkaar onvoldoende en de routine ontbreekt. terwijl Luus de boot verder in orde brengt, assisteer ik het echtpaar. Het gaat erg vlot en even later staat de boot keurig op de trailer. Luus pikt mij op en wij kunnen alsnog los.

De eerste stekken die we bezoeken blijven zonder resultaat. Er staat een sterke stroming en daar driften we vooral op mee. Hoewel we genieten van de omgeving, moeten we het weer trotseren. In eerste instantie alleen de harde wind. We ervaren een paar tikjes, waarmee vissen hun aanwezigheid verraden. We zijn al geruime tijd onderweg als de eerste vis wordt gehaakt.

Het is een korte maar directe aanbeet en de vis verzet zich behoorlijk. Op een moment dat ik even een andere kant op kijk, zie ik een schim horizontaal over het water vliegen en voel de lijn slap vallen. Een snoek heeft zich ontdaan van de haak. We varen een heel stuk verder en vangen onze eerste snoekbaarsjes. Ze zitten zo tussen de 5 en 6 meter diep.

Ondertussen wordt het ook tijd voor een pauze en daarvoor zoeken we een stek in de luwte. Een inktzwarte lucht dreigt ons op te slokken. Niet veel later verduren we de hagel en het onweer. We laten het gelaten over ons heen gaan. Ondertussen eten en drinken we wat, zodat we een frisse start kunnen maken, zodra het weer opklaart. Als de donkere wolken boven ons zijn verdwenen, varen we terug naar de plaats waar we zijn gestopt.

Ook de grotere exemplaren tonen zich.
De shadjes worden opnieuw naar de bodem gestuurd om op zoek te gaan naar belagers. Het duurt maar even en dan weet Luus een fraaie snoekbaars te vangen. Er zijn blijkbaar dus ook grotere dan de kleintjes die we al enige keren mochten aanschouwen. We zetten onze zoektocht voort en er volgt nog een aantal snoekbaarzen.







Verschil moet er wezen...........
Dan slaat Luus vast op een zware vis en terwijl hij die drilt, haak ik ook een vis. Twee baarzen zijn de pineut. Ik ben veel sneller dan Luus, maar zijn vis, een baars van 45 cm is ook geen vergelijking met mijn baarsje. Daarna werpen we nog enige tijd, maar dit levert niets op. Desondanks vangen we onze vissen en genieten met volle teugen.

We besluiten op enig moment om langs de andere oever terug te slepen. En ja hoor, daar raken we vast. Luus geeft onze reddingspogingen weinig kans van slagen, maar deze keer lukt het gelukkig wel. Dat geeft ook voldoening. vervolgens slaan we een stuk over en genieten volop van de zon die ons nu regelmatig verwarmt.








Een hele fraaie winde voor Luus.
Slepend volgen voor mij nog een baars en een klein snoekje. Dan steken we weer over, omdat Luus weet dat die kant al meerdere mooie vissen heeft opgeleverd. We zijn een poosje onderweg als Luus een keiharde aanbeet op zijn handhengel krijgt. Aan mij de taak de andere hengels binnen te halen en de vis te scheppen: een hele fraaie winde.






Omdat het weer nu heerlijk is, krijgen we er steeds meer zin in. De kleren hoeven niet langer beschutting te beiden tegen wind en regen, maar zijn helemaal opgedroogd. Dan ervaar ik een tik tegen de plug en nog één! En dan knalt de vis erin. Nu zijn de rollen omgekeerd en mag ik drillen en Luus scheppen.

WOW wat een schitterende roofblei, 69 cm, dik en breed. We genieten en de camera wordt flink aan het werk gezet. Dan mag de vis terug en besluiten we dat het mooi is geweest. Zeker met de tijd in ogenschouw genomen. We ruimen alles op en varen terug naar de helling.









Al snel heeft de Tomasco weer wieltjes en kan naar huis. We zijn nog even onderweg: tijd voor een nabeschouwing. Een superdag, na enkele maanden niet samen op het water te zijn geweest. Het was als vanouds met zo'n 15 vissen op de teller en vijf soorten. Een hele fijne dag om op terug te kijken.

Wat een pracht exemplaar, 45 cm.