De avond van te voren meld Felix zich tegen zessen. Hij is aangekomen! De afstand van dik 550 kilometer is afgelegd. Tjonge wat hebben sommige mensen er toch voor over om een dag te kunnen vissen in ons landje: het sportvissersparadijs. Dan verdienen ze ook wel een goede verzorging en begeleiding toch.
De volgende ochtend rijd ik langs de B&B en pik Felix op. Hij rijdt achter me aan naar de bestemming van deze dag. Dan heeft hij de auto direct weer bij de hand als we van het water komen.
Omdat het traileren inmiddels een routineklus is, ligt de boot even later klaar voor vertrek.
Als ik de motor start en alles gereed is, arriveert mijn collega, Visgids Biesbosch. Niet de oude maar de nieuwe. We wensen elkaar een voorspoedig 2019, wisselen even wat info uit en dan varen we weg van de steiger.
Helaas zien we even later dat stroom volledig weg is uit de rivier. Samen met de grauwe lucht en vochtige kou, is het niet echt aangenaam. Gelukkig zitten we goed in de kleren en houden het wel uit. De verticaalstokken komen uit de kast en na een korte uitleg gaan we van start. het blijft angstvallig stil daar beneden. Stroom weg, aanbeten weg!
 |
| Twee van deze vissen wist Felix te arresteren. |
We proberen het op een andere stek, eveneens niets. Dan maar weer verder naar dieper water. En daar lukt het de onervaren snoekbaarsvisser om twee snoekbaarzen te vangen. Knap hoor voor iemand die nooit eerder met deze techniek heeft gevist. Meervallen, daar weet hij wel raad mee, maar verticale snoekbaarzen is toch andere koek.
Nu eerst maar eens een pauze inlassen en de inwendige mens verzorgen. Een belangrijke zaak bij dit weer. Iets warms nuttigen en de maag vullen, geeft daarna weer meer ontspanning en rust.
Omdat het hier bij blijft besluit ik veel verder te varen dan ik normaal gesproken doe. Op die andere stek valt het eveneens tegen. Toch is daar ineens die beuk die Felix een snoek oplevert. Gelukkig toch nog een vis en een andere soort.
 |
| Naast dit exemplaar kwam er tenslotte nog een kleiner exemplaar te voorschijn. |
Dan nog een paar stekken aan de tand voelen en terug naar de plek waar de snoekbaarzen werden gevangen. Nu komt er helemaal niets meer uit. Ook de diepte waarop we vissen maakt geen verschil. Weliswaar krijgt Felix iets meer actie op een grotere shad, maar echt doorzetten, ho maar.
Dan gaan we langzamerhand terug en bestoken nog een andere interessante stek. Ook daar gebeurt niets en dus gaan we terug naar het beginpunt. Daar krijgen we wel wat tikjes, maar geen echte beten. Op enig moment slaat Felix echter vast op iets groots, maar dermate dat we lijnbreuk op de onderlijn hebben. Dat is balen zeg.
We zetten ons er over heen en maken een laatste rondje en warempel er komt nog een kleine snoek uit. Maar wat het allerbelangrijkste is, het enthousiasme waarmee Felix zich het verticaal vissen eigen heeft gemaakt.
Hij ziet hele goede mogelijkheden voor deze visserij in zijn thuiswater, een rivier in zuid Duitsland. Zo kon het gebeuren dat hij de hele dag vasthield aan deze techniek en niet wilde afwisselen. Na aankomst bij de helling, het is al bijna donker, zetten we de boot snel op de trailer en maken hem reisvaardig.
Als Felix zijn spullen in zijn auto heeft gepakt, moet de dikke kleding nog uit, alvorens hij kan vertrekken met een gigantische reis voor de boeg. Als ik veel later deze avond het bericht krijg dat hij goed is thuis gekomen, ben ik opgelucht. Hoe je het went of keert, het zijn dagen die veel van je vergen en zeker voor een sportvisser die er zo veel voor over heeft, heb ik veel respect.
