De grootste van deze dag. |
Na uitgebreid koffie te hebben gedronken, gingen we naar het water. We hadden dood aas, ingevroren, mee om dit tijdens het verticalen op de Minn Kota, achter ons aan te slepen. Af en toe moet je immers experimenteren voor de broodnodige afwisseling. Roel had zich heel serieus voorbereid en dus moest het nu gebeuren.
Onderweg naar de rivier troffen we een paar bellyboatvissers. het bleek om Engelsen te gaan. Ze waren net gestart en konden nog geen vangsten melden. Ik gaf ze nog een tip hoe te vissen op met name baars. Werpen naar de oever en dan binnen jiggen, levert doorgaans wel mooie aanbeten op. Tenminste als de vissen willen bijten. Even verder waren nog een paar viskano's in de weer. Blijkbaar een buitenlands gezelschap dat zich had laten verleiden door de wervende publicaties van de laatste tijd.
De meeste waren aanzienlijk kleiner. |
Terwijl we langzaam voeren zweefden de shads aan de verticaalhengels naar de bodem. Ik was benieuwd hoe het na zo'n slechte voorgaande dag zou gaan lopen. De eerste aanbeten kwamen echter na betrekkelijk korte tijd. De vis vertoefde tussen de 6 en 7 meter diep. Gelukkig meer activiteit en kans op behoorlijke vangsten.
Ik zelf wist de eerste vissen vrij snel te vangen. Aangezien Roel nooit een hengel wenst over te nemen, moest ik alles zelfs doen....... De luchtdruk was lager en waarschijnlijk zorgde dit voor een wezenlijk verschil met gisteren.
Drie baarzen van dit formaat. |
Shads van dit formaat deden het goed. |
De hengels die waren uitgerust met het dode aas konden echter geen enkele belangstelling verwachten. Noch de snoekhengel, noch de dropshot werden belaagd. We hadden het in eider geval geprobeerd en dat geeft dan ook al voldoening. Morgen geven we het een nieuwe kans.
Na een lange dag vissen gingen we huiswaarts. Het was bijna donker toen we thuis kwamen en de boot de schuur inreden. De spullen lieten we zoveel mogelijk in de boot en auto. Dit scheelde alweer voor de dag die ons al weer toelachte, onze tweede visdag.