8 december 2019 Twee zielen, twee gedachten.

Samen op stap.

Het is een nat en winderig weekend. Deze zaterdagavond zit ik thuis voor de kachel, lekker behaaglijk te lezen. Dan komt er een app binnen van mijn collega en naamgenoot Johan Struwe. Of ik morgen nog een paar uurtjes met hem het water op wil.

Gelet op de weinige visdagen die ik momenteel in mijn agenda heb staan, trekt me dit wel aan. Ik moet wel weer redelijk op tijd thuis zijn, want er staat op flinke afstand nog een etentje op het programma. Wat een leven toch! Als pensionaris probeer ik dit zo lang mogelijk vol te houden, dat is wel zeker.

Het is voor Johan, of wel "Visgids Biesbosch", geen probleem en zodoende treffen we elkaar om negen uur bij de helling. Er staat een harde wind en het regent af en toe. Daarom heb ik het warmtepak thuis gelaten en mijn nieuwe regenpak meegenomen. Deze trek ik zo snel mogelijk aan en wanneer de weinige spullen, die ik heb meegebracht, in de boot staan, kunnen we het water op.

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik niet hoef te varen en kan met mijn rug tegen de wind in zitten. Gelet op de uitdrukkingen op het gezicht van mijn collega, mag ik hier heel gelukkig mee zijn. De harde wind en de regen striemen zijn gezicht en we moeten nog een heel stuk varen voordat we een luwe plek bereiken.

Onderweg waaien mijn hengels plotseling om. De wind heeft ze te pakken gekregen en een rodsock vliegt door lucht het water in. Helaas is deze niet meer te redden. Het eerste offer is gebracht. Hopelijk krijgen we hier een beloning voor terug in de vorm van mooie vangsten. De hengel is gelukkig wel binnenboord gebleven.

Zo ziet een friemel er dus uit.

Aangekomen op een plek in de luwte, gaan we aan de slag. De live scoop toont behoorlijk wat vis rond de vijfenhalve meter en dus mikken we hier op actieve roofvis. Deze blijkt helaas niet zo erg actief te zijn en het duurt geruime tijd voordat ik een friemel om kan zetten in een visje.

Ik vis met shads, terwijl de andere hengels zijn voorzien van spiering. Een aas waarop mijn collega de laatste tijd erg succesvol is geweest. Hij moet echter geruime tijd wachten voordat de snoekbaarzen zijn aas gevonden hebben. Ondertussen mis ik een harde aanbeet en vang nog een mini snoekbaarsje.

Een vis van formaat op de spiering

Dan lijken de spieringen opgemerkt te worden en vangt Johan twee schitterende snoekbaarzen. Mooie aanbeten en een flinke dril leveren twee serieuze snoekbaarzen op. Misschien moet ik het ook maar eens wat vaker gaan proberen met spiering. Tot nu toe zijn het bij mij missers en kleine snoekbaarsjes en die grote snoekbaarzen spreken mij ook wel aan!
















Gaandeweg vang ik nog een respectabele snoekbaars en valt het bij mijn naamgenoot stil. We besluiten op enig moment terug te varen naar het traject waar we eerder succes hadden. De spieringen komen dan weer in de gratie. Waarschijnlijk dus een wijs besluit op onze treden terug te keren.

Maar deze was nog groter.

Helaas willen de vissen niet blijven hangen, althans niet bij mijn collega. Zelf weet ik opnieuw een mooie vis te vangen. Dan blijft het weer lange tijd stil en beseffen we dat we ons geduld opnieuw op de proef wordt gesteld. Het geluk dat we hebben is dat het droog is geworden en de zon zich af en toe vertoont. Dit maakt alles een stuk gemakkelijker en dus gaan we stug door.

Ik ben heel erg boos, als je dat maar weet!

Een surrogaat aanbeet bij mij vertaalt zich in een gehaakte grondel. Het diertje is gewoon op de haak geprikt en is erg boos. Wanneer mijn vinger te dicht bij komt, laat de grondel het weten. Niet dat dit iets uit maakt, want ik ga onverdroten voort met het verwijderen van de haak, zodat de pechvogel terug kan. Ik weet niet wat beter is, want grondels zijn zeer gewild door rovers als baarzen en snoekbaarzen.

Ondertussen spreken we met elkaar over het keurmerk voor gidsen dat nooit levensvatbaar lijkt te zijn geweest. Wij distantiëren ons er in ieder geval van. Ook de in oprichting zijn de Vereniging van Nederlandse Hengelsportondernemers is blijkbaar door aanloopproblemen gesmoord. Het blijft in de hengelsport blijkbaar een activiteit van voornamelijk éénpitters.

Vooral veel plezier delen, dat is de kunst.

Zo zijn gidsen zeker hun eigen product en daarin verschillen de beide Johannen duidelijk. Waar ik juist het persoonlijke contact heel hoog in het vaandel heb staan en de prijs en het aantal boekingen er minder toe doen, ziet het verdienmodel van mijn collega er geheel anders uit. Dit heb ik nog eens bevestigd gezien in het door hem geschreven boek "Pak je passie".

Dit heeft te maken met de fase in het leven, maar zeker ook wat verschillende persoonlijkheden betreft, Ik hoef er niet van te leven en richt me meer op een fijne balans van verschillende activiteiten. Mijn collega probeert een echt bedrijf neer te zetten en voor hem tellen vooral boekingen en omzet zwaarder.

Gewoon vissen die de moeite waard zijn.

Ik zie het ook terug in de aandacht die ik vooraf aan de visdag aan de gasten schenk. Als iemand bij mij aan boord stapt, heb ik doorgaans al een redelijk beeld van interesses en bezigheden van mijn gasten. Bij mijn collega is daar nauwelijks tijd voor. Er zullen ongetwijfeld gasten zijn die mijn aanpak niet aanspreekt en dan is het mooi als er alternatieven zijn.

Dan komen er bij mij nieuwe aanbeten, terwijl de spiering zijn aantrekkingskracht verloren schijnt te hebben. Een fraaie snoekbaars heeft mijn shad te grazen genomen en wurgt de shad compleet. Deze moet zeker naar de restaurateur. Gelukkig ben ik dat zelf, maar ik wacht hiermee tot ik weer thuis ben.

En andermaal vang ik een flinke snoekbaars. En dit terwijl de spieringen wel helemaal uit de gratie lijken te zijn geraakt. Ik krijg zowaar het gevoel dat het nog veel beter zou kunnen worden. Helaas moet ik ook de tijd in de gaten houden en dit zet ons er toe aan om het strijdtoneel te verlaten. Ergens wel jammer. Het moeilijkste van het vissen is immers het stoppen.

Andermaal

Wij pakken alles in en dan wordt de benzinemotor weer gestart. Wij varen in één streep naar de helling. Onderweg hebben we de wind nu voornamelijk mee en dat scheelt heel veel. Bij de helling leg ik de boot vast en rijdt "Visgids Biesbosch" de trailer in het water. Even later ligt de boot er weer op en keren we huiswaarts, lekker naar de warme kachel.

We hebben nog maar mooi een aantal heerlijke visuren meegepakt en dan is het in huis extra behaaglijk. Een bak koffie en iets erbij maken het thuis zijn weer compleet. Echter niet voor lang want dan ben ik alweer onderweg naar het diner dat in een gezellig restaurant is gepland. Heerlijke dingen eten, met een glas wijn erbij zet ons aan tot smullen.

Op de terugreis merk ik wel dat deze dag weer rijkelijk was gevuld en dat het vissen de vermoeidheid aardig heeft aangespoord. Ik had het niet willen missen, want ik kan er met plezier op terug kijken.