28 juni 2020 Jammer van die gemiste hoofdprijs.

Een vis om toch even bij stil te staan, of wel van te genieten.

Op deze winderige dag kwam Roel naar Tiel gereden. De koffie stond klaar en nadat deze was gedronken, vertrokken we naar de helling. Onderweg zagen we de vlaggen strak staan wapperen in de wind. Vandaar dat we een stek hadden gekozen die beschutting kon bieden.

Helaas ontbrak het vlaggetje om snel te mogen varen op de afgesproken plek. Dan maar zonder vlaggetje, het was niet anders. Gelukkig was er nauwelijks een boot op het water, zodat het negeren van de snelheidsbeperking geen gevaar voor anderen met zich bracht. Je hebt ten slotte wel betaald.

De wind was inderdaad een zeer bepalende factor, want het belemmerde ons in de mogelijkheden om ongelimiteerd te kunnen vissen. Bepaalde trajecten waren compleet onbevisbaar. De wind zwiepte de golven flink op, zodanig dat de schuimkoppen er op stonden.

Daarom kozen we de meest beschutte oever en na geruime tijd konden we daar een snoekje vangen. Niet groot, maar wel vis en de hoop op meer. Dit liet nog wel enige tijd op zich wachten en die vangst vond pas plaats toen we volledig uit de wind waren.

Fijn dat het weer is gelukt.

Het ging om een mooie baars, geen gigant, maar wel vis. Daarna volgde er nog een baars en kregen we het gevoel dat er vandaag wel iets mogelijk moest zijn. Toen niet lang na deze derde vis nog een snoekbaars kwam kijken, hadden we het roofvispalet ook nog vol.

De vissen kwamen allemaal van de diepe kant en uit het schroefwater. In de oeverzone bleef het rustig. En nu hadden we al geruime tijd helemaal niets meer vernomen. Omdat er dieper gelegen wel veel signalen zichtbaar waren, probeerden we het verticaal. De andere hengels stonden opgetuigd uit te rusten.

Toen kregen we vanaf de kant het verzoek onze vispassen te laten zien. Wij begaven ons naar de betreffende boa. Daarvoor moest wel eerst de elektro het water uit en groeven wij onze papieren op.
We kregen vragen naar gevangen vis en of we iets hadden meegenomen, wat echte sportvissers natuurlijk nooit doen en ik gaf te kennen "een visgids al helemaal niet".

Dat wist hij niet, dat van die visgids. Dus zei ik hem dat dit op de boot stond. Tja, er gebeurt met mij iets als ik dergelijke controles krijg en betreffende ambtenaar zich formeel opstelt. Hier kan ik nog wel iets verbeteren. Het is immers goed dat er wordt gecontroleerd. Maar autoriteiten roepen op de één of andere manier weerstand bij me op.

Als de boa de opgetuigde hengels heeft geteld, blijken het er teveel te zijn. Hij laat hij me weten dat een gids hiervan toch wel op de hoogte moet zijn!! Mijn verklaring dat je ze nooit tegelijk kunt gebruiken, doet hij af met "regels zijn regels". Overigens laat hij het zonder consequenties en ik beloof beterschap.

Wij kunnen verder en omdat het verticalen niets oplevert en het werpen evenmin, gaan we diep slepen. Hiervoor blijken de vissen evenmin gevoelig. Daarom gaan we intensief verticalen en werpen op een stek die een week geleden productief was. De omstandigheden zijn echter anders en het enige dat onze inspanningen oplevert, is een dubbel gevouwen shad bij Roel.

Dan maar weer terug naar de luwte. Weer langs de oever, omdat dit tot nu toe het meeste heeft opgeleverd. Maar omdat dit nu niet langer het geval blijkt te zijn, besluit naar de andere kant te gaan, daar waar de wind op staat. Dan duurt het niet lang of er meldt zich een snoekbaars. Zo die hadden we echt nodig.

Een raar staartje houdt deze snoek er op na.

Vol goede moed gaan we verder op de ingeslagen weg. Die ene snoekbaars betekende echter geen doorbraak, moeten we gaandeweg erkennen. Dan nog maar een keer oversteken. Er volgt een geweldige dreun op de korte hengel waarvan de plug in het schroefwater dartelt. Er volgt een stevige run en tenslotte belandt een flinke snoek in het net. Deze blijkt er een vreemde staart op na te houden.

Niet veel later zet de klok ons er toe aan om de terugweg te aanvaarden. Met de harde wind in de rug slepen we langs een oever en vlak bij een hoek krijgt de buitenste hengel het zwaar te verduren. Dat er kracht achter zit, blijkt wel als Roel probeert de hengel uit de steun te krijgen.

Ik biedt snel de helpende hand en heb de ankerfunctie van de Minn Kota ingeschakeld.  Terwijl de boot in positie komt en ik alle lijnen binnen heb gehaald, schiet de vis los. Er komt een stevige vloek over de lippen van Roel. Die klonk volledig gemeend en moest er echt even uit. Tjonge, dit had de hoofdprijs kunnen zijn. Helaas, weer niet gelukt!

Even poseren dus.

We vervolgen onze weg en vangen nog een paar vissen. Uiteindelijk blijft de teller op 9 blijft staan. Op zich een mooi aantal en drie soorten, niet gek dus. Op een plek uit de wind ruimen we alles op en dan spoeden we ons naar de helling. Ik waag het er op en maak snelheid. Onbelemmerd bereiken we de helling en zetten de boot weer op de trailer.

Thuis wacht de koffie al op ons en zitten we nog een poosje lekker buiten om de dag de revue te laten passeren. Wanneer Roel voldoende is uitgerust, aanvaardt hij de thuisreis. Gelukkig zijn de wegen nu rustig en kan hij ontspannen rijden. De foto's krijgt hij later nagestuurd, zodat de herinnering levend blijft.