21 augustus 2020 Niet vissen is geen optie.

Een hele mooie voor Jöran vandaag.

Omdat er zich door het verschuiven van een gidsafspraak een dag is vrijgevallen, kan ik zelf iets plannen. Ik vraag Jöran of hij gelegenheid/zin heeft om samen een dag het water op te gaan. Dit past precies en bovendien wil hij het liefst zo vroeg mogelijk. Ik vind 7.00 uur vroeg genoeg en dit spreken we zo af.

Vlak voor zevenen komt er een app'je: het weer ziet er belabberd uit. Aangezien het geen zin heeft om in de stromende regen op stap te gaan, besluiten we de vinger even aan de pols te houden. Nu ik toch op ben, kan ik net zo goed een verslag van een voorgaande visdag af maken. Een uur later nodig ik Jöran uit op de koffie, om vervolgens te vertrekken.

En zo gebeurt het dat we in de laatste stuiptrekkingen van een groot regenfront vertrekken. Aangekomen bij onze bestemming is het ook daar inmiddels droog. En zo leert Jöran een voor hem onbekende helling en water kennen. De harde wind verlangt direct onze volledige inzet om de boot in het gareel te houden en daarbij zijn laarzen of waterschoenen absoluut noodzakelijk.

Wie het kleine niet eert.........

Dan gaan we aan de slag en dat wil zeggen dat we starten met het werpen in de hoop een roofblei te kunnen vangen. Het duurt enige tijd, maar als er zwaarder kunstaas, dat dieper loopt, wordt ingezet, krijgt Jöran een tik op zijn hengel, gevolgd door de aanbeet waarop de vis wordt gehaakt. Het blijkt geen groot exemplaar te zijn, maar wel direct succes.

Daarna gaan we slepen met kleine pluggen. Dit is iets dat we beiden graag doen en zo varen we langs een lange rechte oever. En hoewel het water iets kouder is dan voorheen en de wind er flink aan trekt, gebeurt er vooralsnog niets. Dan komen we bij kribben en hopen dat de koppen vis prijs gaan geven.

Helaas raakt de plug die Jöran heeft ingezet onverbrekelijk verbonden met zo'n kribkop en gaat helaas verloren. Natuurlijk is het geen normale plug, die makkelijk vervangen kan worden. Toch hoort het erbij, want als je geen risico's neemt kom je er niet achter of een plug zijn werk naar behoren doet.

Dan wordt onze aandacht getrokken door een roofvogel die boven het water patrouilleert. Het is inderdaad een visarend en ik hoop deze te kunnen fotograferen. We zien de vogel in een duikvlucht, die echter halverwege weer wordt afgebroken. Terwijl ik druk ben om de vogel in beeld te krijgen wordt de plug van de buitenste hengel gegrepen.

De visarend ingeruild voor een snoek. Beter 1 vis in de hand dan 10 vogels op de vlucht.

De camera wordt snel ter zijde gelegd en de dril kan beginnen. Een mooie snoek kan worden geland en wij zien onze kansen al weer toenemen. Na een paar snelle foto's wordt de vis geretourneerd. Wanneer ik opnieuw op zoek ga naar de visarend, is deze verdwenen. Ik wil een aalscholver nog wel even voor een visarend aanzien, maar daar trapt Jöran niet in.

Dan gaan we weer verder en weten een baars en nog een snoek te vangen, ongeveer hetzelfde formaat als de eerste. Wanneer we aankomen op een interessante stek om de werpen , leggen we de boot voor anker en gooien weids om ons heen met allerhande kunstaas. Het lijkt er achter op dat hier geen actieve vis aanwezig is.

Dan maar weer slepen en met wind in de rug. Ook nu blijft het lange tijd rustig. Ik wijs Jöran op een hoek die je ruim moet nemen, omdat het er ondiep is. Het blijkt feilloos te kloppen, want zodra ik de boot naar de kant draai, kan Jöran zich verheugen op een keiharde aanbeet. Het duurt geruime tijd voordat de vis zich laat zien. Een mooie grote en slanke snoek blijkt de dader te zijn.

Ook deze keer weer fraaie baarzen, zo eind augustus.

Rustig wordt de dril afgerond en dan schep ik de vis. Zodra alles in gereedheid is gebracht, halen we vis binnen en kunnen deze meten en fotograferen. Met 90 cm een flinke vis die zich ook leent voor een paar mooie plaatjes. En vervolgens natuurlijk snel terug.

Hierna wordt het erg moeilijk. De zon heeft zijn plek aan de hemel weer opgeëist en gaat andermaal onverbiddelijk op onze huid branden. De vissen geven er blijkbaar de brui aan en wij vissen stug door in afwachting van het einde van de siësta onder water. Op de oever is het overigens eveneens uitermate rustig.

We hebben ondertussen van alles ondernomen en zijn op de terugweg als ik ineens een meerval onze weg zie kruisen. Jöran ziet hem ook, terwijl de vis voor de boot onder water verdwijnt. Hij laat een bellenspoor achter en zo kunnen we de vis nog even volgen, in de hoop dat deze nog een keer naar boven komt. Dit gebeurt echter niet en wij blijven achter met een schatting van zo rond de 1,30 meter. Wat een bijzondere ontmoeting toch.

Gewoon een mooie plaat zo tegen de zon.

Iets later komen er weer een paar aanbeten, die echter geen vis opleveren. Ze gaan er nog niet volledig voor blijkbaar. Ook raken we nog een keer vast en weten de plug nu wel te redden. Dan komen er ten slotte toch nog een paar baarzen in de boot en dit stopt als er elf vissen op de teller staan.

Bij de helling zien we dat het een echte uitdaging gaat worden om behoorlijk te kunnen traileren. Het valt niet mee om de boot aan de kant te houden. De harde wind is zo sterk dat de boot telkens in de baan van de trailer waait. Uiteindelijk krijgen we de boot er toch op, hoewel we deze op het droge een flinke zet moeten geven om goed op de rollen te krijgen.

Het was een inspannende dag met weer bijzondere gebeurtenissen en voor Jöran een mooie kennismaking met een nieuw stuk water. Ik krijg later vast nog wel eens foto's van vissen die hij en AC hier weten te arresteren. Alvast veel succes gewenst.