 |
| Helaas niet bij ons in de boot, maar de mogelijkheid bestaat dus. |
Na een bezoek, drie maanden geleden, dat zeer teleurstellend verliep, hebben we nu de kans deze herinnering weg te poetsen. Toen kwamen er slechts twee vissen in de boot. Dit moet beter kunnen. En om de kans daarvoor zo groot mogelijk te laten zijn, gaan we naar het water waar er gisteren vijftien vissen in de boot kwamen.
Terwijl de boot te water laat, wordt ik aangesproken door iemand met een triest verhaal over een overleden echtgenote en het oppakken van het vissen met de boot. Hij zou nog graag wat tips en tricks vernemen. Daaraan kan ik nu echter niet voldoen, want Darek en Borys zijn inmiddels gearriveerd. Ik geef de man een folder met mijn gegevens, zodat hij eens contact op kan nemen.
Even later zijn wij onderweg naar de stekken waarin ik het meeste vertrouwen in heb. Daarvoor moeten we wel een poosje stevig doorvaren. Wanneer ik denk dat we een kansrijke stek hebben bereikt, gaan we slepend vissen. Ondertussen praten we een beetje bij en geef ik aan wat mijn plan voor deze dag is.
Al vrij snel belanden er twee mooie baarzen in de boot. Dit geeft hoop, want het aantal van de laatste keer is reeds gehaald. Dan duiken er vissers op de oevers op en verkas ik naar de andere kant. Daar haak ik een forse vis die al heel snel het hazenpad kiest. Da's jammer!
Dan maar een heel stuk verder in de hoop andermaal roofbleien te kunnen vangen en het liefst groter dan gisteren. Het mag helaas niet gaan lukken. Dit valt flink tegen. Als we wegvaren van een oever die de mannen hebben uitgeworpen, wil ik de rivier weer over steken. Ondertussen heb ik nog wel steeds mijn verticaalhengel in de hand. Deze heb ik regelmatig in gebruik, wanneer mijn gasten werpen. Boem, daar volgt een harde aanbeet en even later ligt er een fraaie snoekbaars in de boot.
 |
| In ieder geval weer actie. |
Aangekomen aan de andere kant slepen we het "goede" traject helemaal af in de hoop op baars of roofblei. Uiteindelijk vangen we een kleine winde, wel net als gisteren. Het weer is vandaag echt schitterend en daarom duurt het bij mij niet lang voordat ik met korte mouwen in de boot zit. Bij mijn gasten is dit wel anders.
Slechts langzaam gaan de dikke jassen uit en wanneer Borys zijn gezicht blijft bedekken met een soort mondmasker, vraag ik er toch maar even naar. Dan blijkt dat hij zijn neus beschermt tegen de zomerse zon, omdat dit hem eerder problemen heeft opgeleverd. En terwijl de mannen hun hoodies aanhouden geniet ik van deze nazomerse dag gehuld in bijpassende kleding, althans naar mijn normen.
 |
| Deze vis zorgde voor een stevige knokpartij |
Dan zetten we onze tocht voort en zie ik plotseling dat Borys een forse vis aan de lijn heeft. Hij is gaan staan en drilt als een professional. Hij laat de hengel het trekwerk doen en draait vervolgens weer lijn binnen. Uiteindelijk verschijnt er een flinke snoek in de oppervlakte en de vis brengt 82 cm op de lat wanneer we deze meten in de boot.
Er heerst grote vreugde in de boot en deze vis is Borys van harte gegund. In deze stemming vervolgen we onze tocht. We slaan regelmatig stukken water over, die ik minder kansrijk acht. Af en toe werpen de mannen de kanten uit en terwijl ze dit doen, vang ik verticaal opnieuw een vis, een kleinere snoekbaars. Op diepte valt dus wel degelijk iets te beleven. Overigens vangen we af en toe wel een baars.
 |
| Groot spektakel in de boot die ons te hulp riep. |
Ineens verlangt een andere visboot onze aandacht. De mensen staan te zwaaien en te roepen. Wij draaien onze hengels binnen en gaan er op af. Wij zien een kanjer van een snoek aan boord en beginnen de commotie te begrijpen. De steel van het schepnet drijft ergens rond, omdat het is afgebroken bij de landing. Het net was ook veel te klein, want met dit monster was niet gerekend!
Ik neem aan dat de vis toen met de hand is geland, maar dat dit niet zonder slag of staat ging. Nu worden er volop foto's geschoten en dat mag ook wel met een vis van 119 cm. Het hele gezin, vader, moeder en twee kinderen zijn door het dolle heen. Ik begrijp dat de vis is gevangen met een shadje van zo'n 10 cm dat werpend werd gepresenteerd.
Ik speek met de bemanning van de andere boot in het Duits, terwijl ik met mijn gasten Engels spreek. Op dit kruispunt van talen raak ik even de weg kwijt en attenderen mijn gasten me erop dat ze graag in het Engels aangesproken willen worden. Maar natuurlijk, het was immers maar een "slip of the tongue".
 |
| Een mooi resultaat dankzij actieve snoeken. |
De andere boot heeft dus meer succes gehad bij het werpen dat wij tussen door hebben gedaan. Wanneer wij weer verder gaan, werpen we af en toe weer om een stuk oever uit. En blijkbaar zijn de snoeken los want nu lukt het bij ons ook. Darek weet twee mooie snoeken binnen te krijgen. Het resultaat van het werpen van een shad met een relatief lichte loodkop.
 |
| Een heerlijke afsluiter voor Borys. |
Ten slotte krijgt Borys andermaal een stevige aanbeet tijdens het slepen en kan hij opnieuw aan de bak en ook nu weet hij een flinke snoek te vangen. En zo hebben we nu weer een goede dag met uiteindelijk veertien vissen in de boot. De mannen zijn er blij mee en kijken uit naar de volgende trip over een week of drie.
Bij de helling is het traileren al weer snel gepiept en als de Tomasco weer is leeg geruimd, nemen we afscheid en kan ik naar de koffie, die thuis al staat te wachten. Darek en Borys hebben nog een rit van anderhalf uur voor de boeg. Dan is het toch beter veertien in plaats van twee vissen gevangen te hebben.
