dinsdag 11 oktober 2011
3 oktober 2011, Succes verzekerd!
Als ik een dag ga vissen met Anne, gebeurt er altijd wel iets bijzonders. Met andere woorden: succes verzekerd!
Hoewel onze planning regelmatig in de war wordt gestuurd, hebben we nu toch een datum weten te scoren, waarop onze visdag doorgang kan vinden. We hebben om 7.30 uur bij de trailerhelling afgesproken en dat betekent dat ik om 6.00 uur moet vertrekken. Wanneer ik vlak bij de helling ben, rinkelt de telefoon. Anne meldt dat iemand hem in gebrekkig Nederlands duidelijk heeft gemaakt dat de helling tijdelijk buiten gebruik is. Hij baalt als een stekker!
Ik wacht hem op, en rijd achter hem aan, naar een andere locatie, die ik minder goed ken. Daar aangekomen slaat Anne de schrik om het hart. De achterband van de auto lijkt leeg te staan. Gelukkig valt het bij nader inzien mee en levert het geen onoverkomelijke problemen op voor de terugreis. We brengen de Linder in gereedheid, maar besluiten de plek rond de helling nog even uit te werpen. Het volgende onheil dient zich aan! Tot twee keer toe heeft Anne lijnbreuk en kunnen we geen duidelijke oorzaak vinden. Later schijnt dit euvel ook te verdampen. Hoe raar kan het lopen.
Wanneer je om dit soort dingen kunt blijven lachen en van alles meemaakt waar je het nog lang over zult hebben, dan maakt dit zo'n dag altijd de moeite waard. Onuitwisbare herinneringen zal ik maar zeggen. En deze wetenschap maakt onze dagen dus altijd tot een succes.
Dan kunnen de vissen zo'n dag alleen nog maar een gouden randje geven aan het geheel en dat deden ze vandaag. We starten met trollen. Gelet op het jaargetijde zou je het echt snoekweer kunnen noemen. Daarom besloot ik tot een aanpak die jaren geleden op dit water erg succesvol bleek. Namelijk trollen met hooggevoerd kunstaas. Als eerste ging de Squirely Bert te water en dit leverde me al snel twee snoeken op. Geen kanjers maar wel mooie vissen.
Onderweg zagen we weer veel natuur en daar hoort de ijsvogel ook bij. Hoewel ik de kingfisher kon fotograferen, was de afstand bij nader inzien toch nog te groot. Daarnaast veel ganzen en andere vogels en niet te vergeten een groep Galloway runderen.
Ik deed de succesvolle plug over aan Anne en zette zelf een groene Zalt plug in. Ook deze deed zijn werk op grote afstand achter de boot. Deze plug scoorde ook twee keer. Aangekomen bij een aangrenzende put gingen we even verticalen. Vroeger werden hier mooie snoekbaarzen gevangen, dus wie weet. Ondertussen weten we het, geen enkele aanbeet! Nog wel wist ik een baars te verschalken en daar bleef het bij.
Ondertussen hadden we onze lunch genuttigd en zetten we onze visserij voort aan de andere zijde van de helling. Omdat het in de oppervlakte niet onverdienstelijk ging besloot ik een flinke jerkbait te gaan trollen.
Eerst natuurlijk even kijken welke actie het slepen oplevert. Ik was enthousiast en liet het Anne zien, die mijn enthousiasme deelde. Daarna liet ik de jerkbait gecontroleerd zakken en jawel hoor, daar was direct een aanbeet. Ook nu kwam er een leuke snoek in de boot. Omdat het bij Anne nog niet wilde vlotten werd het nieuwe mirakel aan zijn lijn bevestigd en gingen we verder. Tijdens het snel binnendraaien, omdat we even vaart moesten maken, was het weer raak en haakte Anne een snoek,die helaas even snel het hazenpad nam.
We gingen nog mooie taluds uitwerpen en visten deze ook verticalend af. Dit leverde helaas niets op. Een andere en actievere houding deed ons echter fysiek wel goed. Er was genoeg te zien en de wind trok nog iets aan. Dit was voor ons reden om het slepen nog een kans te geven. Dit leverde Anne nog twee mooie snoeken op en de Bulldawg Magnum bleek op mijn hengel weer een vanger.
Toch hebben we nog een behoorlijk aantal vissen gelost. Op enig moment werd de staart van de Bulldawg tot twee keer toe gegrepen en een grote kolk deed ons alleen maar raden naar de omvang van de betreffende vis. Voor ons het in ieder geval indrukwekkend en voor de rest blijft het gissen.
Ook Anne ontkwam niet aan teleurstellingen. Op enig moment werd de bewuste jerkbait keihard tussen de kaken genomen en leek de hengel wel vast te zitten. Groot was de teleurstelling toen de vis de kaken opende en de haken geen grip kregen. Los dus!
Toch kijken wij terug op een hele geslaagde dag met vele memorabele momenten. Ook andere vissers gaven te kennen dat de vissen deze dag genegen waren hun medewerking te verlenen aan het realiseren van onze verlangens: het vangen van vis. De inspanning die daar bij hoort, draagt bij aan het voldane gevoel dat we ook deze dag weer hebben kunnen ervaren.
We nemen weer hartelijk afscheid in de hoop dit spoedig nog eens over te mogen doen.