8 oktober 2011, Motoragent in de boot!!

Eindelijk komt het er dan weer eens van. Han en ik hebben een afspraak kunnen maken. Eigenlijk is dit wel heel speciaal, omdat Han ooit zelf de trotse eigenaar was van de Princecraft. Een weerzien voor Han met iets dat hem ooit heel dierbaar was.

We hebben afgesproken bij een trailerhelling die voor ons beiden gunstig ligt en zien elkaar daar op het afgesproken tijdstip. Han helpt bij het klaarmaken van de boot voor het traileren en geeft er blijk van nog steeds goed te weten welke zaken bij de Princecraft aan de orde komen. Zodoende kunnen we de boot snel het water in laten zakken en onze zoektocht naar hongerige rovers beginnen.

De bruggen en andere versmallingen in het water geven blijk van weinig activiteit. Daarom gaan we na verloop van tijd de rivier op. We hopen hier gelet op het weer en jaargetijde baarzen en snoeken aan te treffen. Hoeveel vissen onze lures aan zich voorbij hebben laten gaan zullen we nooit weten. Wel weten we dat we er niet hebben kunnen verleiden toe te happen. Daarom verleggen we de koers naar een ander stuk water. Hier begint het geluk ons toe te lachen. Een paar schitterende baarzen waarderen onze inzet en belonen die met heerlijke aanbeten. Ook een snoek gaat de strijd aan met Han. Het is een mooie dril en het ziet er heel goed uit, tot dat ..........

Inderdaad de vis weet zich van de haken te ontdoen en wij kunnen alleen nog maar gissen naar de afmetingen. In ieder geval is er nu actie en dus gaan we gemotiveerd verder. In totaal weten we vier mooie baarzen binnen boord te brengen. Het weer is mooi en ruig tegelijk. We krijgen stevige buien te verduren, afgewisseld met zonnige perioden en een stevige wind.

Dan besluiten we op een aangrenzend kanaal ons geluk te beproeven. Hier hebben we in het verleden een behoorlijke verscheidenheid aan soorten en afmetingen weten te verschalken. Ook nu komt er af en toe een baars binnen en verliezen we er ook een paar. Indrukwekkend is het niet, maar hier denkt een passerende motoragent anders over! De beste man heeft eigenlijk geen notie van vissen blijkt later, maar bij hem gaan alle alarmbellen rinkelen wanneer hij ons met de vele hengels ziet varen. Inderdaad staan er  veel hengels in de houders met de top richting hemel.
We variëren graag qua techniek en ieder heeft zijn eigen uitrusting, dus zijn er zeker tien hengels aan boord.

De beste man gebaart ons naar de kant te komen en ondertussen horen we hem met de centrale overleggen waarop hij moet controleren. "Gehaakte" hengels en vispassen, weten we al lang voordat hij na een riskante klauterpartij over de basaltblokken de boot heeft bereikt. Hij vraagt ons netjes of hij aan boord mag komen en krijgt onze toestemming. Gehelmd en al stapt hij aan boord!

Hij vraagt naar de "gehaakte"hengels en Han legt hem uit hoe dat zit en natuurlijk is bij ons alles ondertussen afgestemd op de controle en valt er niets op aan te merken. Met de vispassen weet de beste man niet zo goed raad en hij is zwaar onder de indruk van de uitrusting die hij aan treft. De trigger blijkt de hoeveelheid hengels te zijn geweest. In de veronderstelling dat wij ons niet bespied zouden weten, zouden we ons boekje flink te buiten zijn gegaan, door met zoveel hengels te "vissen". Bij nader inzien bleek het natuurlijk anders te zijn dan onze motoragent veronderstelde. Hij voelde zich duidelijk ongemakkelijk in de boot en wilde graag terug naar zijn gemotoriseerd ros op de kant. We hebben hem aan de oever afgezet, zodat hij getooid met helm, de klauter partij omhoog kon beginnen. Wat een scene zeg!

Hoewel ik veel op het water zit, is het toch een unicum dat je dit gebeurt. Voor hetzelfde geld geeft de man een andere uitleg aan onze activiteiten en begint er een getouwtrek om het gelijk. Het bellyavontuur, ruim een jaar geleden, waarbij we werden verbaliseerd omdat we niet vanuit een boot zouden mogen vissen, is nog nooit officieel afgerond. Hierbij ging het om de persoonlijke uitleg door de waterpolitie van hetgeen geschreven stond in de vergunning, versus hetgeen beoogd werd door de rechthebbende en de sportvisserij die de vergunningen uitgeeft. Betreffende instanties hebben dit de politie ook laten weten. Handhaven noemden de betreffende agenten dit, terwijl ze alleen hun gelijk wilden halen. We kregen nota bene nog te horen dat we waarschijnlijk liever visten dan te lezen wat er in de vergunningen staat. We hebben er helaas wel mee te maken!

Wel heeft deze motoragent gezorgd voor een unieke belevenis tijdens het vissen. We kunnen deze geschiedenis weer toevoegen aan onze eindeloze lijst van visverhalen. Of past het beter in de rij van visserslatijn? Verder hielden we aan deze dag weinig aanleiding voor Latijn over, omdat de vangsten nogal achterbleven bij onze verwachtingen.

Wel heeft deze dag ons de gelegenheid geboden een aantal persoonlijke zaken de revue te laten passeren, die de dag ook de moeite waard maakten. De natuur liet ons ook weer mooie dingen zien. Een volgende keer gaan we weer voluit voor de vis.