Paul uit Oostenrijk verblijft gedurende een half jaar in Nederland om te studeren in Utrecht. Als verwoed visser wil hij, naast zijn studie, zoveel mogelijk tijd doorbrengen met vissen. Hij heeft van te voren al contacten gelegd in Nederland en heeft al veel visuren gemaakt. Op eigen initiatief wist hij, zelfs tijdens de geruchten rond een ophanden zijnde Elfstedentocht, zijn vissen te vangen en stuurde mij de foto's. Ik was direct overtuigd van zijn vissers-instinct. Ik ben er dan ook van overtuigd dat hij bij terugkeer naar Oostenrijk talloze Nederlandse vissen en vele soorten aan de schubben heeft gezeten.
Onze eerste, van drie voorziene visdagen, hebben we doorgebracht in een echte Hollandse omgeving. Dit lag ook voor de hand, omdat er na februari niet meer op snoek mag worden gevist. Eerder lukte het echter ook niet, omdat de aanleiding tot de verwachtingen met betrekking tot de Elfstedentocht ook hier enige tijd nodig had om weer de vloeibare vorm aan te nemen.
We troffen elkaar mooi op tijd op de afgesproken locatie. Daar liet Paul zijn auto achter en gingen we samen naar de trailerhelling. Niet veel later kon de boot te water worden gelaten en gingen we vol verwachting aan de slag.
De belangrijkste vorm van vissen zou vandaag het trollen zijn, temeer omdat we een flink traject voor de boeg hadden. In eerste instantie leek het erop dat het een taaie dag zou gaan worden. Kilometer na kilometer gleed onder de boot door, zonder enige actie. Althans onder water, want daarboven viel genoeg te zien.
Vlak bij de inlaat van een sloot kreeg Paul opeens de actie waarop we hadden gehoopt. Helaas was onze vreugde van korte duur, want de vis wist zich van de haken te bevrijden. Omdat ik er dit jaargetijde rekening mee houdt dat de snoeken bij elkaar kunnen liggen, besloot ik om terug te varen en het nog een keer te proberen. Helaas kwam er geen vervolg en voeren we verder.
Niet veel later was het wel raak bij Paul. Uit de kant had een snoek de Rapala X-Rap jointed gegrepen. De nieuwe hengel van Paul deed zijn werk goed en even later kwam de vis in de oppervlakte. Omdat de haak niet erg betrouwbaar zat, greep ik de eerste de bete gelegenheid aan om het net onder de vis te schuiven. Hiermee was de grootste snoek voor Paul, tot nu toe dan, een feit. Hiermee was tevens het moment aangebroken om een kruidenbitter achter over te slaan. Een bezegeling van het behaalde succes.
Vol goede moed voeren we verder en ik besloot ook wat smaller en ondieper water te bevissen. De temperatuur van het water steeg al behoorlijk en misschien dat het paaigedrag al een beetje op gang kwam.
Deze vlieger bleek niet op te gaan, maar "niet geschoten is altijd mis", heb ik geleerd. Dus weer terug naar het grotere water. Hier stond een flinke bries en dit maakte de visserij behoorlijk ruig. Wel degelijk goede omstandigheden voor de snoek-visserij dus. En niet veel later kwam deze verwachting uit. Omdat de grote roze bullfrog onlangs al een mooie snoek had weten te verleiden, wilde ik wel eens weten of dit een incident was of dat deze zijn vangkracht opnieuw kon bewijzen. Dit gebeurde en de hengel gaf direct aan dat het om een serieuze vis ging. Niet veel later kon Paul de zware dame aan boord tillen en werden er andermaal talloze plaatjes geschoten. De meetlat werd ter hand genomen en deze toonde aan dat de meter werd overschreden. Paul kreeg de vis ook nog even in handen om het gewicht te ervaren en dat deed hij met een glimlach van oor tot oor. Vervolgens zette hij de vis terug, die er geen gras over liet groeien en er met krachtige slagen van de staart vandoor ging.
Vol goede moed gingen we verder. Maar gaandeweg werden we weer minder alert. De aanbeten bleven uit en ons geduld werd weer op de proef gesteld. Gelukkig zitten er veel uren in een dag en dus genoten we van het mooie landschap en het besef dat het ieder moment weer raak kon zijn. En dit besef werd bewaarheid.
In een doodlopend stuk water, minder diep dan de grote vaart, was mijn Wobshad weer aan de beurt. Arme shad, wat heeft die er al van langs gehad en opnieuw zal ze naar de plastisch chirurg moeten!
We zetten door en besloten om in de luwte een stuk water uit te werpen. Paul monteerde een kleine shad en begon te werpen. Direct volgde er een forse aanval, die zijn doel echter miste. Een school kleine visjes stoof uit elkaar. Wat nu te doen was de vraag van Paul. Iets anders monteren? Ik adviseerde dezelfde shad opnieuw aan te bieden en twee worpen later stond de hengel helemaal krom op andermaal een mooie snoek. Het begon er warempel echt op te lijken. Bijgaande foto getuigd van het succes van Paul.
We wisten op de terugweg naar groter water nog een paar vissen te vangen. We kwamen er achter dat klein kunstaas ook in trek was en zodoende kwam er allerhande spul te voorschijn, dat lang niet te water was gelaten. Paul beleefde ondertussen ook plezier aan de hengelsteunen. In eerste instantie viste hij alleen op de hand, maar naarmate de dag vorderde was het wel prettig de handen even vrij te hebben. De klok had ondertussen niet stil gestaan en wij waren nog niet terug bij de helling. Dus voeren we stug door en wisten onderweg nog menige vis te vangen. Ook loste ik er nog één vlak bij de boot, maar dat mocht de pret niet drukken.
Toen we terug waren om de boot te traileren, hadden we tien aanbeten gehad. Hiervan hadden we er acht kunnen verzilveren. Voor Paul een topdag, want dit soort scores zijn in Oostenrijk vrijwel ondenkbaar zo verzekerde hij mij.
Samen pakten de spullen en de boot weer in en keerden voldaan huiswaarts.
Nadien liet Paul mij weten:
"Es war super mit dir"Bovendien heeft hij een filmpje gemaakt waarin onze belevenissen nog eens extra goed in beeld komen.
Deze kunt u zien door op onderstaande URL te klikken. Alvast veel kijkplezier gewenst.
http://www.youtube.com/watch?v=QtrqO9JW8dg
We troffen elkaar mooi op tijd op de afgesproken locatie. Daar liet Paul zijn auto achter en gingen we samen naar de trailerhelling. Niet veel later kon de boot te water worden gelaten en gingen we vol verwachting aan de slag.
Niet veel later was het wel raak bij Paul. Uit de kant had een snoek de Rapala X-Rap jointed gegrepen. De nieuwe hengel van Paul deed zijn werk goed en even later kwam de vis in de oppervlakte. Omdat de haak niet erg betrouwbaar zat, greep ik de eerste de bete gelegenheid aan om het net onder de vis te schuiven. Hiermee was de grootste snoek voor Paul, tot nu toe dan, een feit. Hiermee was tevens het moment aangebroken om een kruidenbitter achter over te slaan. Een bezegeling van het behaalde succes.
