Om parkeerhindernissen te overbruggen, was Paul 's-morgens bij mij thuis gekomen.Ik had alles al klaar staan en nadat de spullen waren overgeladen, vertrokken we naar de plek van bestemming.
Samen maakten we de boot klaar voor de tewaterlating en toen kon het feest beginnen. In tegenstelling tot de voorgaande keer kon het gas op het grote water nu helemaal open en zo konden we de stekken snel bereiken.
Eerst voer ik naar een stek met een mooie schone en harde bodem.
Daar kon rustig worden geoefend om het verticalen onder de knie te krijgen. Op zich bood de stek ook de mogelijkheid op mooie vissen, maar het weer dat plotseling was omgeslagen gooide roet in het eten. Gisteren konden we bijna in het T'shirt het water op. Nu was het guur, de temperatuur was gehalveerd en de zon was heel verte zoeken, c.q. onvindbaar.
Omdat we hier de vis niet konden vangen vertrokken we naar een andere stek. De harde wind maakte het echter vrijwel onmogelijk hier behoorlijk te vissen. We hadden moeite met de controle over de boot. Toch bleef ik enige tijd proberen en warempel, de shad werd gegrepen. Omdat ik hem terug wilde, kwam de dader in de oppervlakte. Het ging om een mooie stevige snoekbaars. Dit gaf ons de hoop op meer aanbeten. Deze illusie kwam echter niet uit en dus moesten verder om vissen aan de schubben te komen.
Het kanaal waar we ons nu bevonden lag er evenmin ideaal bij. Het trollen ging nog wel, maar leverde geen actie op. Dan maar dwars op de wind en driften. Door af en toe een stukje terug te varen, bleef de boot goed op koers. We tikten de bodem intensief af, terwijl we werden voortgestuwd. Op enig moment gaf Paul te kennen iets te hebben gevoeld. Ik vertrouwde op die constatering en besloot nog een poging te wagen op dezelfde locatie. Hetzelfde herhaalde zich en hoewel ik twijfelde of het geen obstakel kon zijn, besloot ik de derde keer een kans te geven. En nu was het wel raak en hoe!
We voeren een luw stuk water op en visten zowel de oever als het open water uit. Werpend, afzinken en binnen tikken was ons nieuwe motto. Uiteindelijk wist Paul bij een hoek van een kade twee aanbeten uit te lokken. Een baars en een snoekbaars maakten het even spannend, maar zetten niet door. Dus weer terug naar het kanaal en slepen met pluggen. Maar wat we ook proberen, de omslag van het weer heeft duidelijk negatieve gevolgen betreffende de bijtlust van de vissen. Dan komen we weer bij de plek waar ik de snoekbaars wist te vangen.
