Nadat we een maand eerder voor het eerst samen op stap waren, slepen op snoek, ging het nu om de snoekbaars. Het verticalen had Paul nog niet eerder gedaan en dus stond dit nadrukkelijk op het programma. Ondertussen was hij wel gaan experimenteren met de dropshotmontage vanaf de kant en met succes.
Om parkeerhindernissen te overbruggen, was Paul 's-morgens bij mij thuis gekomen.Ik had alles al klaar staan en nadat de spullen waren overgeladen, vertrokken we naar de plek van bestemming.
Samen maakten we de boot klaar voor de tewaterlating en toen kon het feest beginnen. In tegenstelling tot de voorgaande keer kon het gas op het grote water nu helemaal open en zo konden we de stekken snel bereiken.
Eerst voer ik naar een stek met een mooie schone en harde bodem.
Daar kon rustig worden geoefend om het verticalen onder de knie te krijgen. Op zich bood de stek ook de mogelijkheid op mooie vissen, maar het weer dat plotseling was omgeslagen gooide roet in het eten. Gisteren konden we bijna in het T'shirt het water op. Nu was het guur, de temperatuur was gehalveerd en de zon was heel verte zoeken, c.q. onvindbaar.
Omdat we hier de vis niet konden vangen vertrokken we naar een andere stek. De harde wind maakte het echter vrijwel onmogelijk hier behoorlijk te vissen. We hadden moeite met de controle over de boot. Toch bleef ik enige tijd proberen en warempel, de shad werd gegrepen. Omdat ik hem terug wilde, kwam de dader in de oppervlakte. Het ging om een mooie stevige snoekbaars. Dit gaf ons de hoop op meer aanbeten. Deze illusie kwam echter niet uit en dus moesten verder om vissen aan de schubben te komen.
Het kanaal waar we ons nu bevonden lag er evenmin ideaal bij. Het trollen ging nog wel, maar leverde geen actie op. Dan maar dwars op de wind en driften. Door af en toe een stukje terug te varen, bleef de boot goed op koers. We tikten de bodem intensief af, terwijl we werden voortgestuwd. Op enig moment gaf Paul te kennen iets te hebben gevoeld. Ik vertrouwde op die constatering en besloot nog een poging te wagen op dezelfde locatie. Hetzelfde herhaalde zich en hoewel ik twijfelde of het geen obstakel kon zijn, besloot ik de derde keer een kans te geven. En nu was het wel raak en hoe!
Er kwam heel veel weerstand op de Godfather Parabolic af en de lijn en reel werden flink aangesproken. Al snel bleek het om een grote snoek te gaan. Ik manoeuvreerde de boot zodanig dat Paul de dril zonder problemen kon uitvoeren. Op enig moment zat ik niet over mijn linker -, maar over mijn rechterschouder te kijken en toe ging het bijna fout. Terwijl het gas wilde minderen, deed ik het tegenovergestelde! Ik schrok me wild, maar zag dat de vis bleef hangen, ondanks deze onbedoelde actie. Niet veel later kon ik het net onder de prachtige vis schuiven. Wat waren wij blij!
We schoten de nodige platen en daarna ging ze terug in haar element. De grootste snoek voor Paul was een feit. Zo had deze dag al een heel andere wending gekregen. Hoopvol zetten we deze visserij voort. Maar het bleek ijdele hoop. Het water gaf geen vis meer prijs.
We voeren een luw stuk water op en visten zowel de oever als het open water uit. Werpend, afzinken en binnen tikken was ons nieuwe motto. Uiteindelijk wist Paul bij een hoek van een kade twee aanbeten uit te lokken. Een baars en een snoekbaars maakten het even spannend, maar zetten niet door. Dus weer terug naar het kanaal en slepen met pluggen. Maar wat we ook proberen, de omslag van het weer heeft duidelijk negatieve gevolgen betreffende de bijtlust van de vissen. Dan komen we weer bij de plek waar ik de snoekbaars wist te vangen.
Opnieuw gaan we hier serieus aan het werk. We zoeken daarbij de oever op die in de luwte ligt. Maar ook hier is het lastig manoeuvreren. telkens drijft de wind ons weer uit de kant. Wanneer de vis los is, hoeft dit geen probleem te zijn, maar nu moeten we capituleren. De weersomstandigheden eisen hun tol. Dat wil zeggen dat we beiden behoorlijk uitgeput raken en besluiten het water gedag te zeggen. We zetten er een punt achter en koesteren de schitterende vangst en zien uit naar ons volgende avontuur, na de gesloten tijd.