Omdat Oscar en ik elkaar regelmatig tegenkomen, kon het niet uitblijven om onze hobby / beroep eens samen te beleven. Met hobby bedoel ik te zeggen dat de hengelsport ons beider passie is en beroepsmatig zijn we ook met onze hobby bezig. Oscar middels zijn webshop
www.Lureparts.nl en ikzelf middels het gidsen.
Omdat we dus beiden van dezelfde hobby ons werk hebben gemaakt, is het niet zo moeilijk er eensgezind op uit te trekken op een doordeweekse dag. We hadden afgesproken op een poolplaats, waar Oscar bij me in de auto stapte en hij mij de weg naar de trailerhelling wees, waar we drie kwartier later aankwamen.
De helling lag er schitterend bij en het weer leverde daaraan een grote bijdrage. Het duurde dan ook niet lang dat de Princecraft van de trailer gleed. We voeren naar de nabij gelegen rivier en besloten de opening eens met shads en pluggen te bestoken. Het verbaasde ons nauwelijks dat er verticaal geen reactie kwam. De geluiden van de laatste weken bleken ook hier weer bewaarheid. De uitdaging om de vissen dan langs een andere weg te benaderen was natuurlijk levensgroot en dus kregen ze kleine pluggen voorgezet.
Eerst was Oscar aan de beurt en kort daarna werd ook mijn plug gegrepen. Een roofblei die een paar keer een roffel afgaf, triggerde ons om vele worpen te maken, in de hoop dat onze roofblei-aasjes deze jager over de streep zouden trekken. Helaas lukt dit niet. Daarom gingen we de rivier op.
Daar langs de oevers kwamen er nog een paar baarzen te voorschijn. Maar het was niet zo dat de ene aanbeet de andere opvolgde, zodat het aantal afgelegde kilometers gestaag groeide.
We zochten een brug op en daar in de harde stroming deden we ons best een roofblei te vangen. Ik haakte op enig moment wel zo'n felle jager, maar het plezier was van korte duur. Omdat het niet wilde lukken, besloten we een aantal kribvakken uit te werpen.
Daarbij haakte ik nog een mooie vis, maar moest deze keer genoegen nemen met de schim, want ook deze loste.
Dan gebeurt er iets dat je gewoon niet verwacht. Die beleving heb ik ervaren alsof je een schilderij binnen vaart.We passeerden telkens kleine kribvakken die door bomen waren omgeven. Deze plek bleek zich uitstekend te lenen voor een dame die zat te mediteren en helemaal opging in deze spirituele activiteit. Het plaatje was helemaal in balans. Het straalde een geweldige sereniteit en harmonie uit.
Het feit haar bovenlichaam ontbloot was, maakte het nog natuurlijker. Hoewel ik de neiging had het vast te leggen, voelde dit niet goed. Dit beeld had iets heel kwetsbaars, dat je met respect en bewondering mocht aanschouwen. In dit respect zat ook de boodschap verpakt, dat je er geen inbreuk op maakte.
De tegenstelling met de jagende roofbleien was dan ook erg groot. We hadden een stek ontdekt waar flinke klappen vielen. Met andere woorden, het water spatte regelmatig met veel lawaai uiteen. We hadden de boot op de elektromotor gezet. Langzaam bewoog de boot zich langs de gewenste stekken en ondertussen hielden we de roofbleien iets "aantrekkelijks" voor. Helaas deelden de vissen die mening blijkbaar niet.
Toen werd de Arukushad van Oscar plotseling gegrepen. De vis was niet erg groot, maar de vreugde van de aanbeet en de dril leed niet onder de afmetingen. Omdat grotere exemplaren ons telkens weer verrasten, zochten we verder in ons arsenaal naar geschikte munitie. Dit bleek een Rapala Skitter Walk te zijn. Deze werd aan de hengel van Oscar, plotseling gevolgd door een V in het water en een snoeiharde aanbeet. Deze leverde ons bijna een hartverzakking op. Maar de vis had de haken gemist en dus bleef het hierbij. Even later kwam er een aanval uit het niets die nog veel harder aankwam, voor ons hart dus! Ook nu bleven we echter zonder vis.
We genoten met volle teugen van al die spanning en sensatie. Maar de dag vorderde en dus gingen we weer richting trailerhelling. We waren nog niet lang onderweg of mijn plugje werd snoeihard gegrepen door een schitterende winde. Wat een traktatie toch, zulke krachtpatsers op een licht hengeltje. Toen we de vis hadden geschept, zochten we een rustige plek, uit de stroming, om foto's te kunnen maken. Precies 50 cm lang was dit mooie exemplaar en het is als een kers op de pudding. Zo'n vis waarvan je later tegen elkaar zegt: "weet je nog............."
Op een stek, waar Rijkswaterstaat ons eerder had verzocht te vertrekken, gingen we nog een keer een kijkje nemen. Op plekken waar je snel weg moet kunnen heb ik, bij het in gebruik hebben van de elektro, altijd de benzinemotor draaien. Komt er een vrachtschip of iets anders, dan is de doorvaart in een mum van tijd veilig gesteld. Daarover ga ik geen discussie aan met toezichthoudende instanties. Dat is het me niet waard.
Ten slotte kwam er nog een mooie aanbeet en vingen we de enige snoekbaars van deze dag. Daarmee kwamen we op 8 vissen en vier soorten. Natuurlijk zijn er dagen waarop meer gevangen wordt, maar ook wel minder. Voor ons was deze dag een topdag. Wat kan onze sport geweldig zijn, met al die variatie in belevenissen, vangsten en maten. De combinatie van "Carpe Diem" en "Petri Heil" is toch een hele mooie.
