21 augustus. Gelijke scores, maar aanzienlijk meer lengte.

Vandaag was het de dag van Pablo. Na de kennismaking vorige week gingen we voor een hele dag. De temperaturen waren een stuk aangenamer dan de voorgaande dagen, maar het water was nog steeds om en nabij de 24 graden.

Weer pikte ik Pablo thuis op en reden we naar dezelfde bestemming als vorige keer. Samen hadden we de boot al snel zover dat deze het water in kon. Toen konden we de draad weer oppakken, waar deze de vorige keer gebleven was. Daarom gingen we nu de andere kant op. Omdat we al geoefend hadden, liepen de pluggen nu al snel op diepte hun werk te doen.

We waren nog niet lang onderweg toen ik het signaal kreeg dat Pablo een vis had gehaakt. Na een mooie dril kwam er een snoek van zo'n zestig centimeter nabij. Vlak voor de boot wist deze zich van de haak te ontdoen, maar wij treurden er niet om. We waren nog maar net begonnen, dus hadden we nog vele uren voor ons.
Blijkbaar waren de snoeken in deze vroege uurtjes best actief, want niet veel later meldde zich nummer twee bij Pablo. Hij viste aan de diepe kant en wist ze dus wel te vinden. Deze vis was aanzienlijk groter en zorgde voor een stevige dril. Toen deze in ons voordeel werd beslecht, kon de vis op de foto.

En fotograferen gaat Pablo ook erg goed af.. Toen ik met de vis wilde gaan poseren, maakte deze duidelijk dat ze hier geen zin in had. Nu snap ik beter waarom Pablo dit aan mij overlaat! Hij drukte direct af en liet mij zien wat voor gezicht ik trek in zo'n situatie ..........
Omdat de zomerse omstandigheden vereisen dat de vis snel terug gaat, zocht ze even later weer haar weg in haar element: "het rijk van de snoeken".

Ook wij gingen verder in de hoop nog een paar vissen te vangen. Daarbij gingen we niet alleen slepen, maar wierpen ook kantjes uit met allerhande klein materiaal zoals spinners, spinnerbaits en kleine plugjes. Daarbij werd de elektro gebruikt, zodat we in alle rust nauwkeurig konden vissen. En hoewel het niet wild was, kwamen er toch wat visjes tevoorschijn.

Ondertussen werd het al weer warmer op het water en gingen er steeds meer kleren uit. Dit deed ons tevens bewust worden van het feit dat het vissen gaandeweg wel weer moeilijker zou worden. Maar vooralsnog kwam er vis binnen en we zouden ons best doen om er zo veel mogelijk te verleiden. Fotograferen vindt Pablo dus ook leuk en daarom moest een jonge stier er ook aan geloven. Deze werd in de lens gevangen, zonder enige weerstand! Gelukkig wel zeg.

We wisselden af en toe van oever en visten dan om beurten de diepe of ondiepe oever uit. Beiden vingen we onze vissen en daar waren gelukkig ook weer mooie baarzen bij. Geen echte kanjers, maar zeker de moeite waard.
Ook liet ik Pablo een stukje varen langs de oever. Ik meende dat hij dit wel al aan kon, hoewel hij zelf zijn twijfels had. En daar kreeg hij gelijk in, want toen de bodem plotseling erg snel omhoog kwam, ging het toch even mis. Maar wel had hij de tegenwoordigheid van geest om de motor snel uit te zetten. Knap hoor!


Het was een dag van experimenteren
met verschillende methoden en verschillend kunstaas.
Zo heb ik ook de Chibi Shad van Spro aan het werk gezet.
Een klein en dapper dingetje dat baarzen in de oever weten te waarderen. En als zij dat doen, waardeer ik Chibi ook!

De zon bleef prikken en eiste zijn tol. Wanneer de activiteit onder water afneemt, komt het die boven water zeker niet ten goede.
Langzaam werden wij ook minder scherp en besloot Pablo zelfs even een andere houding aan te nemen.








Maar we geven ook niet zomaar op en dus bleven de pluggen onder water uitkijken naar gegadigden. En warempel er bleek nog een mooie snoek geïnteresseerd. Een stevige dril bracht de vis bij de boot en voor de lens.

 Deze vis bracht eveneens zo'n 78 cm op de meetlat.
Zodoende kwamen we deze dag evenals een week geleden uit op 8 vissen. Maar qua centimeters waren we veel verder gekomen. Drie mooie snoeken zorgden voor een ander beeld en met dit beeld waren wij heel tevreden. Ook op de terugweg ontkwamen de dikbilstieren er niet aan beschoten te worden.
Pablo schoot weer talloze plaatjes van deze imposante beesten.





Hoewel er nog tijd was om nog even door te zetten, hielden we het voor gezien, toen we bij de trailerhelling aankwamen. Het was mooi geweest en dus stopten we ermee. Wie weet wat de toekomst ons nog gaat brengen. Maar de schoolvakantie zit er weer op en dus wordt het lastiger om een nieuwe afspraak te maken. Zodra dit weer kan, verschijnt hier een nieuw verslag.