Jaarlijks streven we er met een groepje vissers naar om een weekend samen op en aan het water door te brengen. Dit jaar bestond de groep uit 10 personen en hadden we de beschikking over 5 boten. We hadden een "schitterende" locatie om te overnachten en nog veel mooier water om te bevissen. We hebben ons helemaal uit kunnen leven en succes mogen hebben.
Ik vertrek vrijdag 21 september, direct nadat ik de warme maaltijd tot me heb genomen en arriveer 1,5 uur later op de bestemming. Net voordat het echt donker wordt, rijd ik de weg naar de bewuste loods op. Daar tref ik het grootste deel van het gezelschap reeds. Alleen Lucien en Bernd zijn nog onderweg
Na een hartelijk welkom begin ik direct mijn stekkie voor de nacht in te richten. Met de zekerheid dat ik straks zo mijn bed in kan, zet ik me ook achter een biertje.
Nadat ook de laatsten zijn gearriveerd kan het bijpraten op volle kracht beginnen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de nieuwe boot van Volkmar uitgebreid te bewonderen. Echt een heel mooi schip!
Omdat we de volgende dag heel vroeg op pad willen, zoek ik niet al te laat mijn bed op. Gelukkig kan ik behoorlijk goed slapen, ondanks al die kettingzagen die de hele nacht doorwerken!
Zodoende kan ik die ochtend met frisse zin van start. We hebben besloten de gebakken eieren met spek tot zondagochtend te bewaren, om niet te veel tijd te verliezen.
Een kwartiertje later staan we bij de trailerhelling. Helaas zijn ons nog enkele boten voor geweest. Maar het water is groot en dus zullen we evengoed aan onze trekken komen. Het begin van deze dag maakt ons nog even nat, maar dan klaart het weer op en hoeven we alleen nog de harde wind te trotseren.
Al snel worden de eerste vangsten gemeld. Mooie roofbleien verblijden ons gezelschap, dat in eerste instantie bij elkaar blijft. Dat is mooi om foto's van elkaar te kunnen maken.
Even later voelen velen de behoefte om op nader onderzoek uit te gaan. Omdat het water alle mogelijkheden in zich heeft, werd er gesleept, geworpen en verticaal gevist. Alle mogelijke soorten aas en kunstaas kregen een kans hun vangkracht te bewijzen. Het uitwisselen van de ervaringen maakt zo'n weekend extra waardevol. Het wedstrijd-element is er absoluut niet. Het genieten van het gezelschap en de gemeenschappelijke hobby, levert alle ingrediënten voor een geslaagd weekend.
Bernd was mijn vismaat voor deze ochtend en hij houdt net als ik van het verticaal vissen. We waren zeker niet de enigen die deze stek hadden uitgezocht om deze visserij in de praktijk te brengen. Maar net als op de dansvloer kun je doorgaans wel wat ruimte vinden om jouw ding te doen. En zodoende konden we enige tijd later de eerste vis landen. Het was niet wild en dus gingen we stug door. We kregen enkele aanbeten die we niet konden verzilveren, maar de aanhouder wint en zodoende kon ik deze ochtend een mooie snoekbaars in ontvangst nemen.
Vanzelfsprekend heb ik deze per kerende post terug gestuurd naar de afzender. Ondertussen vorderde de ochtend en kwam het moment dat we richting lunchpauze moesten varen. Er was namelijk een locatie gekozen om samen de lunch te gebruiken en dan tevens van vismaat te wisselen. Hiervoor was van te voren een schema opgesteld zodat we elkaar allemaal zoveel mogelijk zouden ontmoeten.
Op de afgesproken plek waren de meeste boten al gearriveerd. Wij voegden ons bij het gezelschap en nuttigden eten en drinken, terwijl foto's werden bekeken en belevenissen werden uitgewisseld. Behalve indrukwekkende roofbleien, was Egon weer eens buiten zijn boekje gegaan. Een vals gehaakte karper van 85 cm was zijn deel! En dan te bedenken dat deze "gast" 's middags bij mij in de boot kwam. Met een grote knipoog heette ik hem welkom.
Al met al was er al heel wat gevangen. Alleen de snoeken lieten het nog afweten. Wellicht dat we daar iets aan zouden kunnen doen.
Maar het plezier stond duidelijk voorop. Ook Volkmar liet zich niet uit het veld slaan, ondanks zijn volgelopen boot. Tja, hoe krijg je het bedacht: per ongeluk de knop van de bun raken en deze loopt vervolgens vol, terwijl de overloop verstopt raakt.
Gelukkig lag de boot op het zand en werkte de bilgpomp naar wens.
Met Egon vertrok ik voor de middagsessie. We sleepten kleine pluggen dicht langs de oever. Op een stek waar veel op roofblei wordt gevist, maakte ik extra vaart en een bocht om aangemeerde schepen te ontwijken. Dit was voldoende voor een flinke roofblei om de plug van Egon te grijpen. De dril die volgde was de moeite waard en eindelijk konden w de vis landen. Gek genoeg had de vis een soort strop van nylon achter zijn kop. We hebben er niet wild aangetrokken, omdat het vergroeit leek. Wel hebben we de losse einden verwijderd en vervolgens deze sterke vis weer laten gaan.
Daarna ging het verder en wist Egon nog een baars te strikken. Vervolgens werd het taai en gingen we improviseren. Op een ondiep stik van de rivier met veel waterplanten hebben we veel geworpen met allerhande spullen, maar er kwam niets kijken wat dit wel mocht zijn. Dan maar weer slepen langs het talud. We bleven klein spul inzetten, in de hoop dat we onze kansen hiermee vergrootten. Plotseling werd de hengel die recht achter de boot wees, bijna weggetrokken. Het gevecht kon beginnen. Het resultaat, een snoek van 87 cm.
We waren erg blij met dit resultaat en gingen welgemoed verder. Ons geduld werd echter weer op de prof gesteld. Terwijl ik onder aan het talud mijn shadjes liet huppelen, gooide Egon mooie rietkragen en plantenvelden uit. Het maakte allemaal niets uit. Het horloge vertelde ons ondertussen dat we terug moesten. We waren een flink eind uit de buurt van de helling geraakt. Toch wilden we de te varen kilometers goed gebruiken en sleepten in een flink tempo terug.
Bij een kade muur vatte ik het idee op om te gaan speedtrollen. Ik hoopte dat een roofblei aan mijn assortiment kon worden toegevoegd. De aanbeet die volgde deed me geloven dat dit was gelukt. De vis bleef nog lange tijd diep, maar kwam uiteindelijk toch naar boven: een flink uit de kluiten gewassen snoek! Deze bracht 95 cm op de lat. Wij waren helemaal in onze nopjes en vervolgden de thuisreis.
Samen met twee andere boten arriveerden we bij de helling. We moesten daarom even wachten alvorens de boot eruit kon. Daarna vertrokken we in colonne naar de loods waar onze bedjes op ons wachten. Maar eerst moest er natuurlijk worden gegeten. Om onze magen te vullen werden er inkopen bij de chinees gedaan. Dit viel er goed in, na zo.n dag buffelen op het water. De behoefte om flink door te zakken was dan ook allerminst aanwezig. Gaandeweg werden gesprekken gestaakt en zocht de één na de ander zijn bed op, op weg naar dromenland.
De volgende ochtend waren we minder vroeg op en wachten ons gebakken eieren met spek. Dit is ook al een traditie, waarbij Han de kok is. Na dit stevige ontbijt werd alles opgeruimd, zodat we na de tweede vistrip niet terug hoefden keren naar ons verblijf.
Dit betekende dat we omstreeks 8.30 met z'n allen vertrokken naar een ander stuk water. Daar zouden we nog een paar uren vissen en dan huiswaarts.
Het bleek dat de trailerhelling al druk bezet was.Onze auto's en boten pasten er nog maar net bij. Maar we haasten ons niet en in alle rust viel alles weer op zijn plek. Direct bij de trailerhelling kon het vissen beginnen. Als laatste kwam ik samen met Piet H.(niet te verwarren met Piet Dr.!). het water op. Omdat Volkmar al direct een beweging in de oppervlakte waarnam, waarvan mocht worden aangenomen dat het om snoek ging, zette ik ondiep lopend aas in. De SwimmWizz liep in eerste instantie erg hoog in het water. Daarom besloot ik het andere oog te gebruiken.
De plug dook inderdaad naar een mooie diepte.
Een flinke dreun op mijn hengel vertelde dat een zware vis zich over de plug had ontfermd. Wat een begin zeg! In goede samenwerking met Piet kwam de vis binnen. Wat een cadeau zeg! Ze bracht 115 cm op de lat en daarmee was mijn dag al geslaagd.
We lieten de vis op adem komen en vertrekken. Om er zeker van te zijn dat ze weer helemaal in haar element was, hebben we even in de gaten gehouden of ze niet alsnog weer in de oppervlakte verscheen.
Dit was niet het geval en dus vervolgden we onze tocht. Piet had een Rapala Super Shad gemonteerd en wist enige tijd later ook een flinke vis te haken. De dril was al enige tijd gaande, toen de vis, die we op ongeveer een meter schatten, zich van de haken wist te ontdoen. Helaas! het hoort er allemaal bij. We spraken andere vissers en vernamen dat het niet wild was. We vonden weer mooie stukken met waterplanten en rietkragen. Gelukkig hadden we minder last van de wind dan de vorige dag.
Dus konden we met behulp van de elektromotor nauwkeurig vissen. Dit resulteerde voor Piet in een tweede aanbeet, die we wel verzilverden. Hier zou het bij blijven, maar wat weer een genot om zo'n weekend op het water te mogen zijn en vooral in prettig gezelschap. Hoewel we de hele terugreis, op verschillende diepten hebben gesleept, bleef het bij hier en daar een tik.
Wel zagen we nog een prachtig tafereel van vader en zoon. Dus heeft de hengelsport zeker toekomst en met het besef dat de door ons gevangen vissen het leven voort kunnen zetten, is er ook in dat opzicht toekomst.Bij de trailerhelling aangekomen, kon de klus snel worden geklaard. De boten werden weer uitgepakt, de auto's ingepakt en het afscheid was daar. Het was gewoonweg super. Hoeveel vis er precies is gevangen, dat weten we niet, want dit is niet waar het om draait. Maar dat we dit graag weer overdoen is wel heel erg zeker.
