9 september Hot, hot, hot.

Matthias wilde absoluut op korte termijn eens met me mee. Sinds begin dit jaar heeft hij de beschikking over een schitterende boot, die hij samen met zijn vader benut. Maar enige kennis halen bij een gids is een investering die zich snel terug verdient. En hoewel de zomerse omstandigheden geen ideale achtergrond vormden, moest het er toch van komen.

We hadden afgesproken bij het grote stromende water. Ik was al bezig de boot in gereedheid te brengen toen Matthias arriveerde. We maakten kennis en de hengels etc. werden geladen. Er was ons één boot voorgegaan en deze lag bij de trailerhelling langs de vaargeul te vissen. Daarom besloot ik om direct een stuk door te varen, zodat we elkaar niet hinderden. Ondertussen zagen we de één na de andere boot aankomen en dit beloofde dus een drukke dag te worden. Typische weekend verschijnselen, waar je door de week veel minder mee van doen hebt.

Nadat we twee kribvakken, zonder succes overigens, hadden uitgevist kwam er een boot aan die prompt in het volgende kribvak ging liggen. Tja, we zijn nu eenmaal niet allemaal uit hetzelfde hout gesneden. Waar jezelf probeert anderen de ruimte te laten, wordt jezelf geconfronteerd met een gedrag dat in mijn woordenboek niet voorkomt. Enfin so be it. Dan maar direct een paar kribben verder. Daar kreeg Matthias de eerste echte aanbeet, keihard dus. En deze werd direct verzilverd.
De aanbeet die ik vervolgens kreeg had helaas niet hetzelfde resultaat.
We visten de stek helemaal uit, maar er kwam geen reactie meer.
In het volgende kribvak kregen we eveneens aanbeten op een meter of zes diep. Maar ze bleven niet hangen. De overgave waarmee de aanbeten zich aandienden was blijkbaar onvoldoende.

Op een mooie  stek voor roofblei zette ik de elektro op de ankerfunctie. zodat we konden gaan werpen. Af en toe werd er gejaagd, maar niet op onze kunstaasjes, hoe mooi en verleidelijk ook. Waarschijnlijk waren ze verleidelijker voor ons dan voor de roofblei.

Ook allerhande andere stekken werden bestookt, werpend en verticalend. Maar de vis werkte niet mee. Dus op naar het volgende kribvak. En warempel weer volgden een paar aanbeten rond de zes meter diep. Ook nu wist Matthias er één te landen. Voor mij was dit nog niet weggelegd. Maar ik zie het liefst dat mijn gasten vangen en dit was het geval, dus was het helemaal goed zo.Toch bleef er bij mij eindelijk één hangen.

We besloten de rivier over te steken en veel verder stroomafwaarts een poging te wogen op een stek die zich onderscheidde van de verder omgeving. Maar ook daar was de hitte blijkbaar doorgedrongen.
Op enig moment voer ik de boot voor de krib weer richting oever, toen ik even dacht vast te raken. Maar het was wel degelijk vis en dus kon de dril beginnen, nadat het "anker weer was uitgeworpen".

Het werd een echte dril, want de betreffende snoek had er absoluut geen vrede mee dat het in zijn bewegingsvrijheid werd beperkt. Uiteindelijk trok ik aan het langste eind en kon de 80'er (cm) worden geschept. Toen ik de vis uit het net pakte en de shad met de hand wilde verwijderen ging het mis. Ik was middels de haak vast verbonden met zowel het net als de vis.  Ik werkte de hele zaak rustig af en liet de vis fotograferen, terwijl de haak nog in mijn vinger zat. Daarna was het redelijk snel gepiept en een week later weet ik niet meer welke vinger het was.

Hierna begaven ons weer richting trailerhelling terwijl we enkele collega's passeerden. Maar ondanks al onze verwoede pogingen, konden we niets activeren. Werpen, jiggen of verticalen, het maakte blijkbaar niets uit.
Daarom werd de koers weer verlegd naar de stekken die voordien wel respons hadden opgeleverd.
En inderdaad, we maakten weer contact. Niet meer op zes, maar op 8 meter diepte. Hier wist Matthias nog een vis te verschalken, terwijl mijn aanbeten alleen de aanwezigheid van vis aantoonden.

Ondertussen was de zon echt een heet monster geworden, die ons meedogenloos verhitte. De drukte op het water was niet prettig meer. Zelfs hier waagden jetskiërs hun leven. De trailerhelling was helemaal volgebouwd met auto's en trailers. Toen we de boot op het droge hadden en Matthias zijn spullen had uitgeladen, kon hij vertrekken om de afspraak over de afgesproken tijd van thuiskomst na te komen.
Dan rust mij de taak om in alle rust alles weer op te bergen. Terwijl ik hier mee bezig was werd er nog even een boot uit het water geheven door een tractor. De boot werd dwars voor de helling gelegd, de vorken van de hefinstallatie eronder en met kinderen al kwam deze het water uit en ging huiswaarts. Zo kan het dus ook.

Ik realiseerde me hoe veel koeler het op het water was geweest en was blij de thuisreis met airco aan te kunnen vangen.