Deze winter heeft al heel wat roet in onze visafspraken gegooid. Maar het moest er toch nog een keer van komen en dus kwam Anne vanuit het noorden naar het midden van ons landje gereisd.Op de afgesproken plaats deed men goed zijn best ons land een ander aanzien te geven. Stonden er 's morgens nog een paar bomen van de vele die er hadden gestaan, aan het einde van de dag waren al die markante bomen letterlijk en figuurlijk van de aardbodem verdwenen. We weten allemaal dat stilstand gelijk wordt gesteld aan achteruitgang. Maar dat grote markante factoren in een omgeving zo van de ene op de andere dag kunnen worden uitgewist stemt mij tot nadenken. Het lijkt wel alsof niets er meer toe doet! Laten we hopen dat
"onze vis" niet hetzelfde lot ondergaat!
Wij hadden onze zinnen dus gezet op die vissen en lieten de boot, na onze traditionele begroeting, zo snel mogelijk in het water zakken.Niet veel later gingen we de rivier op en volgden deze zo ver mogelijk stroomopwaarts. Nu konden we vanaf het verste punt geleidelijk aan terug varen naar de helling. Aangekomen op onze bestemming konden onze shadjes laten zakken. Want wij wilden vandaag vooral verticalen. Anne liet zijn kunstaasje te water en wist de bodem eigenlijk niet eens te bereiken! De eerste vis van de dag was al bij de eerste poging een feit. Een schitterende snoekbaars kwam in de oppervlakte en in de boot.
Ik heb reeds eerder slechte ervaringen opgedaan met zo'n flitsende start en hoopte dat mijn verwachtingen hartgrondig zouden worden gelogenstraft. Dus gingen wij welgemoed verder. Maar wat we ook probeerden er kwamen geen overtuigende aanbeten meer. Daarom schoven we de rivier op en zochten ons heil in de kribvakken langs de stroomnaad. ook wierpen we de ondiepe kanten uit, op zoek naar zonaanbidders onder de vissen. Maar het mocht niet baten. Wel genoten we volop van het schitterende weer.
Op een zandwinput tasten we interessante taluds af. En hoewel er hier en daar veel vis lag, kregen we geen aanbeten. Vandaar dat we opnieuw de rivier opzochten en met dieplopende pluggen een paar strekken afvisten. Maar ook dit leverde geen vis op. Omdat de dag al aardig vorderde gingen we meer en meer richting trailerhelling. Op één van de laatste stekken kwam bij Anne alsnog een zachte aanbeet door, die hij toch wist te verzilveren.
Zo kwam onze dag toch nog weer snel ten einde, ondanks de matige medewerking van de vissen. Gelet op de vele afspraken met maten, maar ook met gasten, vanwege het slechte weer, waren we gelukkig met iedere vis en met de prettige omstandigheden. Deze houden we erin en we kijken alweer vooruit naar het volgende seizoen.
