9 oktober. Samenwerken gaat verder als je samen een dag het water op gaat.

Leo en Rene komen elkaar in het werk regelmatig tegen en hebben een klik. Vandaar dat ze besloten eens een dag samen het water op te gaan. Leo had al laten weten dat hij de echte visser was en dat het hem niet om de snoeken ging, want die ving hij zelf wel vanaf de oever. Rene was wel wezen zeevissen, maar kende het zoete water niet. Het zou mooi zijn als er allerhande vis in de boot kwam dat in deze tekortkoming kon voorzien. Daarom koos ik een water met een gevarieerd bestand aan vis en met zowel stromend als stilstaand water.

We begonnen met het oefenen van het verticaal vissen. Daarvoor had ik een stuk water gekozen dat grenst aan het stromende water van de rivier. Zo kan eerst het gevoel worden ontwikkelt, alvorens de het element stroming er aan toe te voegen. Het duurde niet eens zo lang of Rene kreeg een forse tik op zijn hengel en kon de eerste grote baars van zijn leven drillen.Een dikke veertiger was zijn deel en daarmee was de eerste unieke gebeurtenis van deze dag een feit.

We zetten rustig door en sleepten af en toe ook met kleine pluggen.
Daarbij kwamen er nog meer baarzen te voorschijn. Daarvan nam ook Leo een deel voor zijn rekening. We hadden dus best wat actie.
Omdat we niet alleen baarzen wilden vangen en deze stek hun aanwezigheid angstvallig geheim hield, besloot ik verder te gaan.
Het was heel gezellig aan boord en dat zich nog meer vissen zouden melden, stond eigenlijk wel vast. En zo kwam er ondanks de wens van Leo ook snoek aan boord.

We probeerden van alles uit en zo ook het werpend op roofblei langs een kant met harde stroming. Terwijl de mannen hun best deden de interesse van de zilveren pijlen op te roepen, werkten ze niet mee. Ondertussen laat ik in zo'n situatie een shadje mee huppelen achter de boot.En zoals wel vaker, voelde ik plotseling die doffe dreun van de aanbeet van vis. En jawel, daar was ook een snoekbaars. Rene had deze vis nog nooit eerder in handen gehad en dus benutten we deze gelegenheid.

Zo die stond er ook op. Ondertussen was de klok niet stil blijven staan en voer ik nog een terug naar de plek waar we gestart waren. In de hoop langs de stroomnaad nog een snoekbaars te strikken. Maar dit wilde niet lukken.
Terwijl we de hengels binnen haalden voer ik nog even strak langs een damwand en toen ik de hengel omhoog wilde halen, bleek andermaal dat je vis kunt vangen, zolang je maar iets aan blijft bieden.



Ik kreeg een forse klap op de hengel en wist direct, dit is een beste vis.Mijn hengel gaf ik over aan Leo, om de vis te drillen. ik keek om me heen hoe de positie van de boot was en om een plek te kiezen voor het (elektronische) anker. Toen ik me ven omdraaide zag ik een flinke snoek het water uit komen en deze wist zich vakkundig van de shad te ontdoen. Daar stond Leo dan, met lege handen. Ik liet hem weten dat dit wellicht te maken had met zijn wens geen snoeken te vangen! Zelf vond  ik het wel jammer, want deze vis had ik best even in de boot willen hebben.

Gelukkig hadden we een hele gezellige dag gehad, met behoorlijk wat actie. Maar ook het vermaak van elkaar voor de gek houden en een beetje stangen, maakten dat veel gelachen hebben.