2 maart De dag van het weerzien van een aantal lotgenoten: vismaten.

Zo af en toe komt het ervan, zo'n gecombineerde afspraak. Deze dag heb ik mijn vaste afspraak met Lucien staan. Maar die benutten we om Bernd (www.baarsvissen.nl) en Bard weer eens te ontmoeten.

De twee Tomasco's gaan samen het water op. Bernd deelt vandaag mijn drijvende stek.

Er staat een strakke wind over het water en dus zal het geen makkie worden om de shads daar aan te bieden waar we het precies zouden willen. Een paar andere boten gaan ons voor en we zien dat ze proberen in de luwte te blijven. Wij varen direct een stuk door om elkaar de ruimte te laten.
In een mooie buitenbocht zoeken we het talud en gaan aan de slag.

Het duurt enige tijd, mede door het wegdrijven als prooi van de wind, maar dan krijg ik toch die vurig gewenste beuk op mijn hengel. Direct merk ik dat het om een mooie vis gaat en dus vaar ik het kribvak in om te "ankeren"'.
Heerlijk hoor zo'n ankerfunctie op de elektromotor. We landen de vis en hebben goede hoop op meer. Nu er één vis over de streep is.......

We komen echter bedrogen uit want wat we ook proberen, er komen geen aanbeten meer. Ongeacht wat en waar we het proberen, ze willen niet!
We varen terug naar ons startpunt en zoeken het stroomopwaarts. Gelukkig krijgt Bernd daar zijn eerste aanbeet. Hoewel de kromme hengel anders doet vermoeden, komt er een kleine snoekbaars boven. Oorzaak? Vals gehaakt, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn beiden niet meer zonder vis. 

Bij Luus en Bard wil het nog niet vlotten, maar het zijn beide doorzetters en dus verwacht ik daar ook nog wel iets.

 We gaan ver stroomopwaarts en zetten alles in het werk voor een betere beloning. Maar het blijft bij mooie luchten en uitzichten.
Als we weer in de buurt van de trailerhelling komen, wacht mij nog een keiharde aanbeet. Deze keer blijkt het om een stevige snoek te gaan. Deze geeft zich niet zo maar gewonnen, maar brengt na enige tijd toch 86 cm vis in de boot. We zijn er maar wat blij mee.
Bij Luus is ondertussen een baars voor de lens verschenen.

Nadat we nog het een en ander hebben geprobeerd, gooien wij de handdoek in de ring. Bernd heeft nog bijna twee uren te rijden en wij vinden het welletjes. We nemen afscheid van onze maten en gaan traileren.
In het gras zie ik een smartphone liggen en neem deze maar mee. Bernd ontfermt zich er over en krijgt contact. Dit leidt er toe dat de rechtmatige eigenaar het toestel weer retour zal krijgen. Toch altijd fijn als je iemand uit de problemen kunt helpen.