1 maart Ynze legt zich toe op de verticale snoekbaars

We hebben nog een dag kunnen prikken, in de hoop dat weergoden ons goed gezind zijn en op Petri Heil. Ynze weet altijd geweldig te genieten van een dag op het water en wij verheugen ons extra nu de weersvooruitzichten goed zijn.
Vooral het verticaal vissen op de snoekbaars is datgene waarop Ynze zich verheugd en dan in bijzonder op de snoeiharde aanbeten vanuit het niets.
Daar gaan we dus voor en al snel komt er respons, maar naar enkele tellen later al blijkt, van de bodem onder ons. Helaas moeten we dit verschijnsel nog enkele keren ervaren en zodoende offeren we deze dag meerdere shads.
Behalve dat het weer goed is, houdt de wind zich eindelijk gedeisd en dat is bij het verticaal vissen wel erg prettig.





Eerst  blijft het lange tijd rustig en dan ineens gebeurt het dus. ik krijg een harde dreun te verduren. Omdat ik vlak voor een krib op de stroom lig, vaar ik de boot het kribvak in. Daar parkeer ik de boot en begin de vis te drillen. Dit gaat niet zo makkelijk, maar dan laat de vis zich zien. Het blijkt om een respectabele snoek te gaan. Na enige tijd komt de vis echt naar boven en wil ik hem richting boot manoeuvreren. Dan is het plotseling over. Ik krijg de shad zonder staartdreg terug. Dit hebben wij eerder meegemaakt!

Dat is al jaren geleden, eveneens bij het verticaal vissen. Toen was het Ynze die een dikke metersnoek drilde op de verticaalstok. Toen ik de vis met de hand wilde landen, zag ik dat de vis op de staartdreg hing en de gevlochten lijn, waarmee deze was bevestigd, door de scherpe tanden van de snoek werd doorgesneden. Wat een desillusie werd dat. Nu gebeurde precies hetzelfde. Ik treur er niet om, want de aanbeet en de dril hebben me veel plezier bezorgd. De aanblik van de vis van ongeveer 90 cm, volstaat dan.


Dan zoeken we een talud op, waar eerder met succes is gevist en nu andermaal met succes. Al snel komen er twee mooie snoekbaarzen in de boot. Zo die zijn binnen!
We zoeken nog een paar kribvakken af en de vis waarop Ynze zich had verheugd, meldt zich.
Heerlijk als het lukt, want die garantie heb je immers nooit.
Daarna gaan we slepen met dieplopende pluggen, in de hoop nog een mooie snoek te arresteren. Dit gaat echter niet lukken en ook het werpend afvissen van mooie oevers levert geen respons op.
Dan zoeken we verder en proberen een stek met ondiep water, waar de snoek zich mogelijk op kan houden. Verkeerd gegokt, blijkt al snel. Het water is erg troebel en te ondiep, dus keren we terug en slepen de rivier af met dieplopende pluggen.
We moeten erkennen dat dit ook de oplossing niet is. Daarom zoeken we een interessante stek op, waar we andermaal verticaal aan de slag kunnen.
De doffe dreun waarvan we dromen, dient zich aan op mijn hengel en een stevige stekelridder moet even later capituleren.

We zijn wat blij met de vangsten. Temeer daar andere boten doorgaans slechtere resultaten melden. Dan is het toch weer fijn dat er enkele stevige vissen aan boord komen.

Dan zijn we terug bij de helling en halen de Tomasco weer op het droge. Wij hebben weer een fijne dag gehad en ons werk is niet voor niets geweest. Al hoewel, kun je het wel werken noemen?