26 maart Het is zoeken geblazen.

Met deze dag sluiten Eduard en ik het roofvisseizoen af. We weten dat het gekozen water niet al te goed scoort op dit moment. Toch kiest Eduard voor een locatie dicht aan de grens, zodat de reis nog te doen is. In je eentje een paar uur rijden en nog weer terug moeten, dien je wel in te calculeren. Maar Eduard geniet ook zonder opzienbarende vangsten. Als jager weet hij heel goed dat jacht niet maakbaar is. Het wild heeft een eigen ritme en de mens kan alleen anticiperen. Gelukkig blijft er deze dag ook weer veel over om met goede gevoelens aan terug te denken.

We gaan rechtstreeks naar de rivier, omdat de put waarop we traileren in deze periode van het jaar bij ons geen hoge verwachtingen heeft. het laatste stuk slepen we nog een paar plugjes mee, in de hoop een baars te vangen, maar helaas komt onze verwachting uit. Op de rivier gaan we verticalen. We zoeken het talud af en zien wel signalen die je doen vermoeden dat onze prooi niet ver weg kan zijn. Ook nu komt er geen leven aan de andere kant van de lijn.

Dan gaan we slepen en werpen. Op een plaats waar  de meeste stroming in de rivier staat, kun je rooblei verwachten en dus nemen we de proef op de som. Dit levert evenwel niets op en dus zetten we een volgende troef in. Slepen langs ondiepe oevers om ze te inspecteren op zonnende snoek. Nu komt er wel leven. Eduard haakt een mooie gave snoek en weet zijn eerder zwaar beschadigde shad van nog meer sneden voorzien. De vis komt netjes binnenboord en wordt onthaakt. Vlug op de foto en weer terug.

Hoewel we vervolgens kilometers lang slepen, gebeurt er niets meer. Onder een brug gaan we nog even de snoekbaars aan de tand voelen. Geen respons echter. Dan vaar ik in één keer weer naar het traject waar we wel hebben gevangen en zetten ze opnieuw rubber voor. Nu ben ik aan de beurt. Een stukje kunstaas dat ik tijdens de vakantie heb gekocht, heeft me niet teleurgesteld. In het heldere water kunnen we mooi zien hoe de snoek er is ingetuind. Ook deze mag op de foto en kan terug. In beide gevallen hadden we geen schepnet nodig

Nu wordt het echt stil en gaan we een andere put op. We besluiten een aantrekkelijke oever uit te werpen. Langzaam trekt de Minn Kota ons langs de oever en testen wij ons aas.
Het lijkt niet te gaan lukken. Dan ineens blijkt Eduard een echt grote vis te hebben gehaakt. ik draai de andere hangels snel binnen en bereid me voor op de landing. helaas komt er bericht binnen van het lossen van deze vis.
Hoe anders zou de dag eruit hebben gezien, met deze vis?

De meerkoet op het nest heeft alles kunnen aanschouwen. Ze is er al weer vroeg bij dit jaar.

We moeten nu langzamerhand richting trailerhelling. Bij de brug stoppen we nog even om de aanwezigheid van roofbleien te checken. Niets dus of toch nog. Als ik bij het wegvaren een dieplopend plugje langs de peiler trek wordt deze gegrepen en even snel weer gelost! Het mag blijkbaar niet echt lukken.


We willen eigenlijk nog een stuk slepen, onderweg naar de helling. Maar we zien dreigende luchten onze kant op komen. Dus maken we vaart om onze spullen droog in te kunnen pakken. De trailer staat diep in het zand, als de boot erop gaat. Ik weet me gelukkig zeker van een goed trekpaard en deze maakt mijn verwachtingen gelukkig wel waar en trekt de boot zonder problemen omhoog. Eduard vertrekt snel daarna, terwijl ik de boot verder opruim en vastzet. Wanneer ik wegrijd komt er het één en ander aan nattigheid naar beneden. Toch kan ik boot een uurtje later redelijk droog zijn onderdak inrijden. De opladers worden weer op de accu's gezet en zo staat alles weer klaar voor de volgende trip.