30 maart 2014 Paul komt op herhaling en neemt zijn zwager mee uit Oostenrijk.

Ruim een week geleden meldt Paul zich ineens en wordt er een mouw gepast aan de planning. Zondag 30 maart ga ik alsnog het water op, hoewel ik deze dag thuis zou zijn. We hebben van te voren intensief contact en zo weet ik dat Paul vanaf het moment dat hij in Nederland is, alle beschikbare uren benut om te vissen en als het donker is nog een bezoek aan de Visma heeft ingelast.

Als het zondag is geworden, verschijnen Paul en Stephan voor de deur. Ze volgen me naar de helling en stappen gauw in om richting stekken te gaan. Deze liggen wat mij betreft vandaag een flink stuk varen van de helling verwijderd. Een nieuwe schroef op de buitenboordmotor geeft de boot veel meer vermogen en zo verplaatsen we ons met een mooie snelheid over het water. Ondertussen genieten we van de opkomende zon.

Aangekomen bij de stek, zijn we nog de enigen. We laten onze shads zakken en zoeken de beroering in het water op, die wordt veroorzaakt door een veerpont.
Het blijkt geen effect te hebben op de activiteit van de vissen, met andere woorden er volgen geen aanbeten.
Dan verkas ik naar een hoek waar altijd wel enige stroming is, maar ook hier vinden we geen gehoor.




Ondertussen zie ik twee boten de richting kiezen die ik ook in gedachten had. Dus pas ik mijn plannen aan en ga al vissend in die richting en niet zoals eerst bedacht direct naar het eindpunt.

We laten onze shads zakken bij een zomerstek. Ik wil bij deze zomerse omstandigheden wel eens weten of ze nu reeds zijn aangeschoven. Zodra Stephan zijn shad laat zakken is het al raak. Een stevige snoekbaars is gehaakt en levert een goede dril op. Even later is zijn eerste vangst van die dag een feit. Een aanbeet bij Paul levert alleen een dubbelgevouwen staart op. Daar blijft het bij en dus gaan we verder.

Langs een oever zoek ik de diepte van 4 à 5 meter. Ondertussen werp ik met een dieplopend plugje af en toe de oever uit. Zo hoop ik er achter te komen of er ook actieve vissen op het ondiepe liggen. Hoewel ik dit vandaag meerdere keren herhaal, lijken de vissen deze diepte nog niet te prefereren.

Wel haakt Stephan zijn tweede vis. En andermaal komt er een mooie snoekbaars boven.



Daarna wordt het een moeilijk verhaal. Paul blijkt een kanjer in het dubbelvouwen van staarten, maar weet de aanbeten niet te verzilveren. Helaas zal later blijken dat het zijn dag niet is. Hij zit bij nader inzien aan de "verkeerde kant" van de boot! We ontmoeten de andere boten en vernemen dat ze redelijk hebben gevangen, maar zien na onze aankomst geen enkele actie meer bij hen. Ze worden onrustig en gaan zoeken, net als wij.

Ik besluit de andere oever op te zoeken, want teveel boten bij elkaar, daar houd ik niet van. Plotseling krijg ik zo'n heerlijke keiharde beuk op mijn hengel en kan gaan drillen. Dit levert toch een mooi vis op, die het aas volledig heeft geïnhaleerd. Onvoorstelbaar toch, dat je nauwelijks vis vangt en wel één zo'n felle vis aantreft. In ieder geval ben ik in mijn nopjes en hoop op een vervolg voor mijn gasten.

Maar wat we ook proberen, het wil niet lukken. Wanneer we een lange rij wedstrijdvissers op zien breken, zien we onze kans. We sturen direct naar de oever waar de mannen hun wedstrijd hebben beëindigd. We horen dat de vangsten matig waren. Een teken dus dat ook de witvis niet erg actief is.

Toch weet Stephan opnieuw een vis te haken. Dit geeft hoop, maar bij nader inzien valse hoop. We zetten wel door, maar we winnen niet. Dan wordt het tijd voor de thuisreis. Dus stomen we terug en traileren de boot. Zodra deze op het doge staat nemen we afscheid en vertrekken de mannen. Ze laten me weten later dit jaar terug te keren voor een volgend avontuur.