8 maart De hele familie komt een weekend naar Nederland, gedeeltelijk om te vissen.

 De boot ligt al in het water en alles is in gereedheid gebracht, als ik sta te wachten. Dan komt de bekende auto aangereden, maar wel met de hele familie erin.  Daar had ik niet op gerekend! We maken kennis en ik krijg te horen dat er al veel over mij is gesproken. Gelukkig in positieve zin. Dan blijkt dat moeder en dochter naar Amsterdam gaan en vader en zoon bij mij instappen. We spreken een tijd af, waarop het gezin zich weer zal herenigen.


Jan-Philipp en Philipp stappen bij mij in. Terwijl we wegvaren worden er nog wat foto's gemaakt. De auto vertrekt weer en wij beginnen onze visdag. Op geheel onbekend water voor mijn gasten. Ze zijn enthousiast over de omgeving en het water ziet er eveneens hoopvol uit. Het zicht is goed en er is een flauwe stroming. Voorlopig zijn we de enige visboot op het water en genieten daar optimaal van.

Toch duurt het geruime tijd tot we de eerste aanbeet / "Hänger" krijgen. We zullen het niet weten. In eerste instantie meende JP dat het om een "Hänger" ging, maar dan begint hij te twijfelen. De plug schiet los en dus moeten we ons tevreden stellen met een blijvend vraagteken. 

Een eind verder geef ik alvast een waarschuwing af. En jawel hoor, ik krijg opnieuw een ""Hänger" door. Of toch niet? De twijfel slaat toe, maar als ik de top van de hengel zie bewegen en de lijn door het water zie snijden, is het wel duidelijk. Philipp wordt helemaal enthousiast, terwijl zijn vader de vis drilt. Na een flink gevecht schuif ik het net eronder. JP heeft zijn grootste snoek tot dan geëvenaard. Philipp legt nog even vast waar de plug verzeild was geraakt!

We vervolgen onze weg en besluiten een ondiep deel van het water uit te werpen. Vlak voor dat we hieraan beginnen, laat de hengel van Philipp de gewenste kromming en schuddende bewegingen zien. Wanneer we de hengel uit de steun hebben gepakt is de vis echter "gevlogen". Jammer maar dat hoort er ook bij.

We zetten de elektro in werking en gaan werpend aan de slag. Ondanks alle moeite en variatie in kunstaas lukt het ons niet enige actie te bewerkstelligen. We begrijpen er eigenlijk niets van, want op de kanten waar de waterplanten ontwaken uit de winterslaap, verwachten we gewoon snoek. Dus niet deze keer.
Tenslotte slepen we met ondiep lopende pluggen terug naar het diepere water.


Dan wordt de Quatro Devil gegrepen en geef ik de hengel aan Philipp. Hij drilt de snoek, terwijl ik de boot positioneer. We scheppen de vis, zodat we deze in alle rust kunnen onthaken en fotograferen. Dan blijkt dat de plug aan een ingehaalde hengel zijn toevlucht in het riet heeft gezocht. Terwijl we bezig zijn om alles in goede banen te leiden, staat vlak naast ons iemand een grote boom omver te zagen. Deze moet de andere kant op vallen als het goed is, maar de houthakker laat ons weten dat het beter is dat wij even door varen, wat nu niet direct kan helaas. Hij gaat onverdroten voort en tot onze opluchting valt de boom goed!

Wij ronden de procedure rond het onthaken en fotograferen af en vervolgen onze weg. Dit blijkt een lange rustige weg te worden. Want het duurt geruime tijd eer de volgende aanbeet volgt. Philipp heeft weer een vis gehaakt en mag trots poseren met zijn geheel zelf gevangen vis. Niet groot, maar zeer gewenst.

Bij het landen raakt er echter een lijn in de schroef en hieraan hebben we wel even werk. Eerst knip ik de onderlijn met de plug eraf, die vlak voor de schroef is blijven hangen. Gelukkig dat ik net op tijd de motor uit had gezet, want anders was de plug inclusief onderlijn vermalen. De lijn uit de schroef halen lukt niet zo makkelijk, maar wanneer we de boot aan de kant leggen, kan ik er vanaf een trapje prima bij en komt de lijn ongeschonden terug op de spoel.



We varen verder en vissen de stek van eerste vis van deze dag nog eens nauwkeurig uit. De aanwijzing van een aanwonende betreffende een kapitale snoek die enkele weken eerder ter plekke is gevangen, helpt echter ook niet. We druipen af en varen richting helling. Dan is het toch weer Philipp die een snoekje haakt. Ik wil hem met de hand landen, maar de wildebras weet zichzelf te bevrijden en zodoende komt deze niet op de foto.



We zijn een kwartier voor de afgesproken tijd terug bij de helling. JP belt zijn echtgenote om te horen wanneer we haar kunnen verwachten. Dan blijkt dat de planning helemaal klopt en traileren wij de boot. terwijl deze nog staat af te druipen, komen moeder en dochter al aangereden. We horen over de rondleiding in Amsterdam en de winkels die geopend waren! Zij horen over de hazen die we over elkaar heen hebben zien buitelen, de ijsvogels en andere dieren die deel uitmaakten van onze belevenissen.

Dan nemen we afscheid en ga ik de boot inpakken. De familie zoekt het geboekte hotel op en gaat zondag nog een hele dag genieten van het strand. Nadien verneem ik dat ze als gezin een heerlijk weekend hebben gehad. Ik ben blij daar een steentje aan te hebben bijgedragen.