Pages

donderdag 21 augustus 2014

20 augustus 2014 Stapt Wilfred aan boord.


We ontmoeten elkaar al jaren, maar kennen elkaar niet echt en daar willen we verandering in brengen. Daarvoor hebben we een rustig water uitgezocht, zodat we niet constant onze oren en ogen de kost moeten geven, om schepen, stroom en wind in de gaten te houden. Wilfred kent dit water nog niet en dat maakt het extra leuk. Iets minder leuk was de aanzienlijke hoeveelheid water die over ons werd uitgestort. Onze oortjes zijn zodoende weer eens goed gewassen.

Het werd een leuke visdag, die volop gelegenheid bood aan het uitwisselen van informatie en ervaringen. De vissen hielpen daarbij zeker mee. We stopten met een aantal van 19 stuks, waarvan Wilfred de meeste ving. De grootste vissen werden deze dag aan mij toebedeeld. Omdat we de kleine snoeken allemaal direct hebben onthaakt en teruggezet, resteert alleen de allerkleinste als herinnering voor Wilfred. De vele baarzen die hij ving hebben we dus niet vereeuwigd.


Behalve van het  vissen, hebben we deze dag ook weer volop van de natuur kunnen genieten. We hebben meerdere ijsvogels gezien. Een fuut die een grote vis naar binnen werkte kreeg ik helaas niet goed op de gevoelige plaat. Wel de jonge waterhoentjes, die nu nog over de plompenbladeren kunnen lopen. Een koddig gezicht hoor.


De eerste vis die binnen kwam was een hele mooie. Een roofblei van 65 cm ging direct de slip testen en zorgde voor een mooie dril. De kop was er af. De mogelijkheden die dit water biedt werden direct duidelijk. Een gevarieerd bestand zorgt doorgaans ook voor gevarieerde vangsten en daar houden wij beiden wel van.

Helaas pikten we ook nog een feederlijn op. Dit hebben we gelukkig in alle rust op kunnen lossen. Links en rechts een lijn doorknippend hebben de lijn van de betreffende visser onbeschadigd terug kunnen geven.
Tja soms lukt het blijkbaar niet om andere lijnen te ontwijken, terwijl je daar wel naar streeft. Voor geen van beiden is het leuk, maar blijkbaar onoverkomelijk.
Terwijl je vele meerdere dagen per week doorbrengt op het water en al veel hebt meegemaakt, komt dan alsnog een verrassing voorbij. Mijn maat Luus heeft er wel eens één gevangen, maar ik niet eerder: een "two tone pike" Een vis van bijna 80 cm, die een stevige dril opleverde en schitterende platen, dankzij Wilfred.
De baarzen vormden, net als een dag eerder, de hoofdmoot en zorgden zodoende ook voortdurend voor actie. Meerdere keren kregen we een tik te voelen op onze hengels, zonder dat de vis bleef hangen. In ieder geval het bewijs dat je op de juiste diepte vist. Schitterend is het dan, wanneer je eerst even een tikje krijgt en vervolgens die keiharde dreun van een mooie vis.
Zo verliep het ook bij de grootste snoek, 83 cm. Eerst even een tikje, waarbij de eerste reactie is, een baarsje....... om vervolgens de hengel ineens dubbel te zien slaan. Andermaal een mooie dril en een mooie vis.
Tijdens deze visdag, die we afgesloten met 19 vissen, hebben we elkaar beter leren kennen en ook kunnen ervaren dat we bestand zijn tegen stevige buien. Het is voor herhaling vatbaar hebben we geconcludeerd.