Achteraf was die afzegging helemaal niet nodig geweest. Het weer, de aanleiding voor de afzegging, was gewoon hartstikke goed. Zo'n buienradar blijft moeilijk te vertrouwen.
Zoals gebruikelijk staat Eduard al te wachten, wanneer ik aan kom rijden. Ik maak de Tomasco zo snel mogelijk gereed voor de tewaterlating. Dat er veel gepraat zal worden, staat wel vast en dat kan dan net zo goed op het water.
We besluiten eerst het grote water over te steken en dan gericht verder te gaan vissen. Maar als je er toch langs komt, kun je natuurlijk net zo goed iets meeslepen om een vis te kunnen vangen.
En er wordt nota bene gevangen! Een tweejarig snoekje heeft de plug van Eduard gevonden. De eerste actie is een feit en wij genieten er van, want we zijn hier om te vissen en iedere vangst is er één.
Welgemoed vervolgen we onze reis naar de hoofdbestemming. Toch moeten we nog een keer stoppen, omdat een mooie baars mijn ondiep lopende plugje heeft gegrepen.
Twee vissen en twee soorten geeft ons moed. Want hoewel er deze tijd mooie vangsten worden geboekt, kan het ook heel taai zijn en dus houden we overal rekening mee. ook weten we dat doorzetten en volhouden een paar eigenschappen zijn, die goed van pas komen bij het vissen.
Maar voor de eerste snoekbaars in beeld komt zal er nog heel wat tijd verstrijken. De eerste echte snoekbaarsstek is al bezet en dus varen wij, slepend langs de oever, door.
Bij de tweede stek gaan we verticalen en werp ik voortdurend een shadje naar de oever om binnen te tikken. De tijd van het afzinken naar de bodem duurt steeds langer. Dit duidt dus op een redelijk stijl talud.
Daar weet ik twee mooie baarzen los te peuteren. Verder blijft het verdacht stil. De boot die we ongemoeid hebben gelaten komt dan ook naar onze stek. Één klein snoekbaarsje hebben ze gevangen, zo laten ze ons weten. Wij weten ons blij met de vier gevangen vissen!
Dan besluiten we terug te gaan naar de rivier. Dan gebeurt toch weer in eens dat onverwachte. Een baars heeft onze kunstaas gevonden en ziet er blijkbaar wel iets in. Snel gaat de vis terug en we proberen dezelfde stek nog een keer. De baars wordt gevolgd door een snoek.
Deze heeft even als de baars flink toegegrepen. Ik moet via de de achterzijde van de kieuwen onthaken. Het geeft veel voldoening als dit zonder kleerscheuren lukt en de vis zijn weg kan vervolgen. Dat doen wij ook.
De stek, waar wij werpend de baarzen vingen, wordt nogmaals bezocht, maar nu zonder resultaat, terwijl er zo'n mooie stroming op staat. We gaan verder naar de stek die we eerder bezet zagen.
Verticalend gaan we aan de slag. Het lijkt een herhaling van zetten te worden. Nu voel ik af en toe duidelijk iets wriemelen, daar bij de bodem. Een klein baarsje is het uiteindelijk gelukt om de shad naar binnen te werken en hangt. De voldoening is weer daar.
Deze wordt gevolgd door een kleine snoekbaars, die wel raad weet met de shad. We zetten stug door en Eduard blijft het moeilijk vinden, ondanks de schitterende set die hij hiervoor heeft aangeschaft. Hij vist veel zwaarder dan ik. Zolang het helpt de controle te hebben is dit ook geen probleem.
Er komt bij mij nog een snoekbaarsje boven. Het is evengoed hard werken op het stromende water, maar desondanks weten we de vastgelopen shads weer te redden. Plotseling is het wel echt raak. Eduard kan aan de bak. Dit is een serieuze vis, weten we beiden. ik wacht niet te lang met scheppen, want deze wil ik niet kwijt raken. En dus staat Eduard met een schitterende snoekbaars op de foto.
Omdat de shads die ik gebruik succes blijken, zetten we deze aan de hengel van Eduard. Nu wordt het interessant. Nu blijkt dat hij eigenlijk voortdurend te zwaar heeft gevist. Er komt nu echte controle. En deze vertaald zich al snel in een snoekje die zich zelf in de oppervlakte onthaakt.
We hebben nu echt stappen gezet en ik heb er vertrouwen in dat Eduard meer en meer vaardigheid in het verticalen gaat ontwikkelen.Omdat de tijd niet stil heeft gestaan gaan we terug. Op een mooie stek, werpen we de oevers nog eens uit, maar de uitstraling die deze stek op ons heeft wordt niet bewaarheid. En dus gaan we verder. En zoals gezegd: de aanhouder wint. Een leuke snoek trekt de hengel van Eduard krom. We weten ons nu al verzekerd van 12 vissen.
We hebben nog een klein stukje te gaan naar de helling. Ik ben al aan het inpakken geslagen. Dan komt er nog een zware vis aan de hengel van Eduard hangen. Een fraaie dril is het gevolg. De vis blijft lang onzichtbaar. Ik heb de motor uitgezet en wacht af. Dan is ze daar, die prachtige stevige snoek. Een fijne afsluiter van een prachtige dag.
De zwanenfamilie is ondertussen naderbij gekomen en geeft de gelegenheid om te laten zien hoe bij de jonge dieren het mooie witte verenkleed zich aandient onder de bruine pubervacht.
Ons feestje komt ten einde en ik schrik wanneer ik zie hoe laat het ondertussen is. Ik beloof Eduard de foto's nog deze avond toe te sturen, want die wil hij zijn maten toch wel laten zien.
Het is al donker als ik thuis kom, terwijl het ook donker was toen ik vertrok. Het seizoen is daadwerkelijk veranderd en vormt een nieuwe uitdaging.
