Welgemoed vertrek ik 's morgens van huis om na anderhalf uur op de plek van bestemming aan te komen. Anne staat al bij de trailerhelling op me te wachten. We pakken de boot in en vergeten ons zelf ook niet, want de wind is koud. De harde wind zorgt er tevens voor dat Anne flink aan de bak moet om zijn schip in toom te houden. Bovendien wil het niet echt droog blijven en in combinatie met de harde wind, besluiten we dat we niet goed zijn voorgelicht.
We slepen heel wat water af. Een paar keer krijgt mijn hengel een klap te verduren, maar het levert geen vis op. Op een interessante stek werpen we met spinners in de hoop op deze manier onze targets te halen. Snoeken willen we graag vangen. Uiteindelijk lukt het ons er een stuk of zes te vangen. Helaas zijn de foto's die Anne van mij heeft geschoten gereduceerd tot thumbnails en derhalve niet bruikbaar. Maar er bleef genoeg moois over om dit verhaal te illustreren.
We slepen een mooie gracht af en dan blijft de eerste vis hangen aan de Salmo Fatso, De liploze plug die in de aflevering van Vis TV nog werd geprezen door Bertus. Dat was voor mij ook de aanleiding hem in de speld te hangen. De Red Tiger ving de eerste vis van de dag. We hebben deze in het water onthaakt en schatten hem op 80 cm. Niet veel later volgde nummer twee, eveneens aan de Fatso.
Anne haakte behalve een vis ook een stuk hout onder water. We konden de shad zien hangen. Nadat de onderlijn gebroken was (!) lukte het Anne alsnog het stuk hout met grote krachtsinspanning omhoog te krijgen en zodoende de shad te redden.
Bij woningen in de buurt sloeg ik vervolgens mijn slag. Eerst kwam er een rotan kuipstoel boven water. Deze hebben we geparkeerd op een steiger bij een prachtige woning aan het water. Om dit te vieren haalde ik een rood, wit, blauwe wimpel boven water. Deze leverden we af bij een vlaggenmast, zodat de eigenaar de wimpel kan gaan hijsen. Vis leverde het water echter niet op, maar de stemming was opperbest.
Toen werd het een poos rustig en zocht Anne ondiep water op, waarbij ik mijn twijfels har of we daar goed aan deden. Maar nu weet ik wel beter. Het vreemde was dat alle vissen gevangen werden op een shallow Buchertail. Een stuk of drie fraaie snoeken tussen de 70 en 80 cm . We wierpen nog met spinners en ander ondiep lopende stukken kunstaas, maar dit leverde niets op.
Op de swimmwizz kwam wel respons en wat voor............. Een grote snoek had zich het heftig bewegende tweedelige stuk kunstaas toegeëigend. Het was een dikke metervis, die niet erg stevig was gehaakt. Daarom besloten we het schepnet te benutten. Daar ging het fout. We verloren de vis die we hebben geschat op 110 cm. Helaas!
Toen werd het tijd om terug te gaan, want er moest nog een flink stuk worden gevaren. Tijdens deze tocht was er veel om van te genieten. Omdat de vissen hier niet aan bijdroegen, kregen we volop de gelegenheid om foto's te maken van de zwanen die onze weg kruisten.
Terug bij de helling waren we blij onze warme auto's op te kunnen zoeken, want ondanks de zon, had de wind wat de temperatuur betreft de overhand. Het was een koude gure wind, maar gelukkig was het droog. Wij kijken terug op een hele gedenkwaardige dag, die de komende jaren nog vaak de revu zal passeren.
.JPG)
