We troffen een prachtige geboorte van de dag. Mooie kleuren en uitzichten deden ons genieten.
Nadat we de boot te water hadden gelaten, probeerden we eerst even een stuk water zonder stroming. Een andere boot deelde die ervaring. We zagen echter geen enkel teken van leven en bij onze collega's evenmin. Daarom wilde ik toch snel de rivier op.
Op de eerste stek was evenmin leven te bespeuren. Het maakte niet uit of we buiten de stroom of in de stroom visten. Onze shads werden ongemoeid gelaten. Vandaar dat we snel verder gingen.
Op de volgende stek kwam er wel respons. We vingen een paar snoekbaarsjes en een baars. Buiten de stroming op de keiharde bodem konden we ze vinden.
Daarna werd het rustig. We probeerden meerde stekken en misten wel een paar aanbeten, maar vangen; ho maar!
We probeerden van alles uit. Ook een doodlopende arm met mooi diep water. Hier nuttigden we bovendien een bak hete soep om de inwendige mens weer op temperatuur te brengen. Hier wierpen en sleepten we ook nog, terwijl de zon op ons scheen. Heerlijk om er te zijn en eveneens heerlijk om te vissen, maar vangen.............
Op enig moment bleek de tijd toch weer sneller te zijn gegaan dan we dachten en moesten we vaart maken om bij licht te kunnen traileren.
Toen we eenmaal daar waren gearriveerd konden we de laatste zonnestralen nog mooi benutten om nog een vis aan de haak te krijgen. En warempel, dit lukte. Een hele stevige snoekbaars maakte John gelukkig.
Hier hoefde het niet bij te blijven, ware het niet dat de volgende dril eindigde in een desillusie. Hoewel de vis zelfs door de slip heen ging, wilde deze niet blijven hangen. Helaas we moesten het doen met wat deze dag ons had gebracht. En dit leverde uiteindelijk toch twee tevreden vissers op.