10 september 2015 Een dag van veel inspanning en opmerkelijke vangsten die de moeite waard bleken.

Eindelijk komt Theo weer eens mee, want dat is een tijd geleden. Toen hadden we een superdag en nu zijn we benieuwd wat vandaag gaat brengen.

Ik had rekening gehouden met dichte mist, net als een dag eerder, maar niets blijkt minder waar en dus kunnen we direct het water op.

Het is echt heerlijk weer, hoewel de wind in de loop van de dag aan zal gaan trekken. Het slepen levert niets op en dus gaan we werpen op een stek die kansrijk is gebleken in de achterliggende jaren.

Al snel weet Eduard een eerste roof blei te haken. Geen gigant, maar wel heel mooi. En de aanbeet is er doorgaans niet minder om.

Terwijl ik samen met Theo probeer een vastgeraakt stuk kunstaas te lossen, weet Eduard voor de tweede keer vast te slaan op een fors exemplaar. Tegen de tijd dat wij het kunstaas hebben bevrijd is de roofblei uitgedrild en kan ik direct verder met het landen. Wat een beest zeg!







Dan valt het stil op deze stek en besluiten we het later op deze dag nog een keer te proberen. We slepen verder, zowel in de oevers als in het midden. Diep of ondiep lopend, het maakt niet uit. Geen enkele reactie weten we bij onze geschubde vrienden uit te lokken. Gelukkig weten deze jagers, Eduard en Theo, dat je dit nooit voor het zeggen hebt.

Aangekomen bij een putje, besluit ik deze ook even aan de tand te voelen. Er is wel veel vis te zien op de dieptemeter, maar vooralsnog gebeurt er niets. Dan ineens is er toch iets..... We twijfelen enige tijd of het wel om vis gaat, totdat deze gaat zwemmen. Dan wordt het spannend. We kijken gespannen in het water om een glimp op te kunnen vangen van de strijdende vis. Na geruime tijd komt er een juweel van een snoekbaars in beeld. We zijn ontzettend blij dat onze moeite toch wordt beloond. Theo weet zich de vanger en kan thuis trots laten zien wat hem ten deel viel deze dag.

We aanvaarden de terugtocht en verticalen, werpen en slepen. Helaas weer hetzelfde verhaal. Boven ons cirkelt een buizerd. Schitterend zo tegen die blauwe lucht. De wind is echter stevig en doet het anders aanvoelen.
Bij de roofblei-stek aangekomen, zetten we nog even de oppervlakte-aasjes in. Die van Eduard wordt twee keer aangevallen. Daarmee houdt het ook direct op!

Wanneer de helling al ruimschoots in zicht is, komt daar uit het niets toch nog een aanbeet. Het is altijd even twijfelen, een grote baars, een roofblei of toch een winde? Het blijkt om die laatste te gaan. Een exemplaar van 50 cm zet de teller op vier vissen voor deze dag. Maar dan wel hele mooie vissen. Wij zijn er dik tevreden mee.







We zetten nog even door, maar het blijkt zinloos. Daarom gaat de Tomasco op de trailer en als de mannen hun bagage hebben overgeladen in de auto, gaan ze huiswaarts. Ze hebben nog een lange rit voor de boeg. In alle rust ruim ik de boot verder op en breng de Tomasco weer naar zijn stal, waar de opladers al staan te wachten om de accu's weer te voeden.