Pages

zondag 18 oktober 2015

17 oktober 2015 Guido weet dat je niet altijd kunt scoren, maar soms pakt het heel goed uit!

En dan ineens, als een duveltje uit een doosje is daar die aanbeet, die een geweldige dame in de boot brengt.
Guido heeft zich weer gemeld en omdat hij zelf niet over een auto beschikt, haalt de Tomasco zijn gast op van huis. Niet dat hij in de boot zittend achter de auto naar zijn bestemming rijdt hoor! Maar eerst drinken we nog even een bakkie en gaan vervolgens naar onze bestemming van deze dag. Die plan ik dan zo dat er geen grote omwegen gemaakt hoeven worden.

Al vrij snel een forse roofblei.
Guido houdt van kleinere wateren, zoals hij op de fiets alle aantrekkelijke tochten, duikers,enz. afvist. Daar probeer ik op in te spelen en nu heb ik gekozen voor een prachtig stuk Nederland. Dit pakt goed uit, want het valt prima in de smaak.









Nadat het dagelijke ritueel van de tewaterlating heeft plaats gevonden, begeven ons naar het water waar het vandaag moet gebeuren. Guido zet zijn eigen hengels in elkaar, terwijl ik in de hengelkast duik en mijn keuze maak voor de te gebruiken hengels.

Niet veel later verplaatsen we ons slepend over de rivier en praten bij over de ingrijpende gebeurtenissen in Guido's leven. Zo'n boot leent zich voor van alles en nog wat, dus ook voor persoonlijke gesprekken. Maar zo'n gesprek kan plotseling worden onderbroken ............. door een aanbeet. En dat is nu precies wat er gebeurde. Een keiharde beuk en een stevige dril die in de eerste roofblei op dit water resulteerde.

Vrij veel vissen van dit slag.
Daarna wordt het rustiger. Toch pikken we af en toe een baars op.
Dan beginnen de snoeken ook los te komen. Veel van zo rond de zestig centimeter, met af en toe een zeventiger.

We keutelen zo lekker door en kennen zowel bijtperioden als perioden van absolute stilte, althans onder water.





Heel blij met die 93 cm snoek.
Op de terugweg slaat Guido echter zijn slag. Na de keiharde aanbeet blijft de vis diep en dat stemt me tevreden en Guido nog meer. De dril duurt geruime tijd en ook eer wij weten wie daar zo knokt beneden. Na enige tijd hebben we een blik kunnen opvangen en zien dat Guide zijn grootste snoek ooit aan het drillen is. Met geduld en rust wordt de dril voltooid en kunnen we scheppen. Die is binnen!
















Nog maar eentje omdat een goed snoekbestand perspectief biedt.
Wat super, want deze mooie dag wordt op deze manier wel heel erg leuk. We hebben nog een heel stuk te gaan en vangen af en toe nog een vis. Uiteindelijk hebben we 12 stuks gevangen, waarvan 1 roofblei, vier baarzen en de rest snoek.









Een complete vlag hangt aan de kunstaasredder.
Vlak bij de helling loopt Guido nog een keer vast. De kunstaasredder komt er aan te pas en dan verschijnt er een complete ijsvlag aan de oppervlakte. Met redden ons kunstaas en deponeren de vlag op de oever. Daar zal deze wellicht verbazing oproepen in de zin van ; hoe komt die daar nu? Dat is tevens het mooie aan vissen. je weet nooit wat je gaat vangen toch!

Wij zijn heel blij met deze dag, waarvan we met volle teugen hebben genoten. En Guido heeft besloten binnenkort nog een paar in te stappen.