21 oktober 2015 Eindelijk is het er van gekomen.

Al heel lang heb ik niets meer vernomen van Frank, terwijl ik nog bij hem in de schuld sta. Wanneer ik contact opneem om te zien hoe we die kunnen vereffenen, laat hij weten zo snel mogelijk een dag te willen komen. Omdat zijn eerste mogelijkheid bij mij al een afspraak laat zien, wordt het een paar dagen later, mede dank zij een vismaat die wel wil schuiven.

Wanneer ik vroegtijdig bij de helling arriveer staat hij al te wachten, Zat nota bene om 6.00 uur in de ochtend al te ontbijten en nog wel samen met zijn vrouw! Dan heb je het toch wel goed voor elkaar lijkt me zo.

De auto waarmee nu wordt gereden kan in het vervolg ook iedere trailerhelling aan. En dat is ook nodig, omdat Frank zelf ook een boot op een trailer heeft.

Met een ervaren iemand in de boot is de tewaterlating doorgaans snel gepiept en dan kunnen we aan de slag. We hebben al de nodige meters gemaakt wanneer Frank de eerste vis haakt. En wat voor één! Een baars van het liefst 47 cm komt binnen en maakt ons beiden heel blij. Wat er verder ook nog staat te gebeuren, dit is al een hele mooie herinnering.

Hierna blijft het weer enige tijd rustig, maar dan is er ineens weer een baars. Deze zet 45 cm op de meetlat. Doe maar! En ze blijken redelijk diep te zitten, zo tussen de 4 en 5 meter. Gelet op het tijdstip van de dag en de tijd van het jaar moeten we zien onze slag te slaan, want de bijtperioden zijn doorgaans korter en geringer, dus gaan met die banaan.

Deze aanpak wordt beloond want we pakken nog een snoekbaars en een baars van 42 cm. En dat allemaal op een beperkt stukje bij een paar kribkoppen. Wat er verder ook gebeurt, wij hebben onze slag al geslagen. En daar gaat het ook geruime tijd op lijken, want het duurt erg lang voordat de volgende vis zich meldt.

We slepen en verticalen wat af, maar er volgt geen enkele reactie. terwijl ik even met iets anders bezig ben en de boot een beetje rond laat drijven, weet Frank werpend nog een mooie baars te vangen. Hoewel we meer baarzen in dit bereik verwachten, komen we bedrogen uit. Daarom besluiten we om terug te slepen.

Wanneer we om een hoek komen en naar grotere diepte varen, volgt er toch weer een aanbeet. En wat voor een. We wachten geruime tijd alvorens zicht te krijgen op de weerstand aan de andere kant van de lijn. Een mooie snoek heeft het aas gegrepen en wij hebben onze derde soort van deze dag aan de lijn.

Nadat deze is terug gezet, blijkt het helemaal over te zijn. Ongeacht de techniek en plaats, het is over. Achteraf heeft Frank gekeken wat de luchtdruk deed deze dag, waarop de wind bovendien flink draaide.  Hij meldde mij het volgende:

Ich habe noch einmal in meiner Wetter-App nachgeschaut: Wir hatten einen Luftdruckabfall von 1023 auf 1012 hPa das ist ziemlich viel....normalerweise reichen schon 4-5 hPa Unterschied um das Beißverhalten zu reduzieren

Met een druk verschil van 11 bar binnen een dag hadden we dus nog geluk gehad met de vangsten in de ochtend. Hoewel we 's middags geen vis meer konden vangen, konden we onze ogen goed de kost geven. En wel om de volgende reden. De oevers van de rivier werden gemaaid. Een streep van een meter of vijf breed.







Het dode en overwegend korte gras werd gemaaid, door mannen die in een zwemvest waren gehesen en met een boot van oever naar oever / van krib naar krib werden verplaatst.











Wij vielen van verbazing bijna uit de boot. We hebben lange tijden van bezuinigingen gekend en weten dat heel veel geld wordt uitgegeven voor het veiliger maken van ons waterlandje. We zien hoe bergen basalt in de rivier worden gedumpt om de stroom te beïnvloeden. We weten en zien dat talloze karakteristieke bomen het veld moeten ruimen en struiken weggehaald worden. En dus zijn de ijsvogels ook weg!
Maar dat het gras dan ook nog gemaaid moet worden................ In het kader van beheer werd ons gezegd! Wat beheren we dan? Blijkbaar is het niet weggelegd aan stervelingen zoals wij om dit te kunnen begrijpen. Wij varen nu als het ware in een siertuin.

Wij hadden in ieder geval een mooie visdag met 6 stuks, mooie maten en drie soorten. Bovendien werkte Frank drie stukken appeltaart naar binnen en hoefde toen vrijwel geen brood meer.