Wel onvoorstelbaar mooi weer en een stevige wind. Een wind die het verticaal vissen evenmin ten goede zal komen. Toch gaan we er voor, want wil André het op deze locatie leren.
Zijn wens komt voort uit het feit dat hij tot nu toe niet erg succesvol was, terwijl andere boten wel vingen. Wij gaan nu kijken wat hij kan verbeteren.
De ontmoeting is hartelijk en al snel maken we de boot gereed voor de start. We zullen niet de enigen zijn, want er komen nog twee boten aangereden. Al snel ligt Tom gereed om uit te varen en nadat de boot voorzien is van een disselslot en een wielklem, kunnen we gaan.
André vertelt over zijn aanpak en kennis van het water. tevens laat hij mij zijn techniek zien. Ik wijs hem op de langere vlucht tijdens het afzinken en optikken van de shad. We begeven ons naar zijn stekken en gaan aan de slag. De interesse in onze aasjes is in overeenstemming met de beelden die de dieptemeter ons laat zien. Geen activiteit dus!
Dan krijg ik ineens toch een stevige beuk en tover een snoekje naar boven. Deze realiseert een quick release, geheel tot mijn tevredenheid. Die kleine druktemakers hebben al voor veel ellende gezorgd in de boot en in de handen, dus geen enkel probleem. We hebben hoe dan ook vis gezien.
Dan gaan we een paar kribvakken uitvissen en wijs ik André op de taluds en gaten. Tevens laat ik hem zien, hoe deze te bevissen. Jammer genoeg is er nu dus geen stroming. André realiseert zich dat het vissen vanuit zijn platbodem en lichte elektromotor nog een toer zal worden.
Hoewel we deze stek nog geruime tijd bestoken, blijft het bij die ene vis.
We varen een stuk terug en gaan aan de slag met het drop shotten. André experimenteert, evenals bij het verticalen, met verschillende gewichten. Hij ervaart dat het verticalen hem vooralsnog beter ligt en kan dit helaas niet toetsen bij een aanbeet.
Uiteindelijk besluiten we met de rug in de wind te gaan slepen. We varen midden op de rivier en slepen de pluggen diep. En zoals vrijwel altijd, komt de aanbeet ineens totaal onverwacht. André krijgt zijn hengel slechts ter ternauwernood uit de steun. terwijl de andere hengels inhaal, krijst de slip bij André. Dan ineens houdt dit op en zie ik een beteuterd gezicht. Dit is geheel in overeenstemming met mijn gevoel. Heb je eindelijk die aanbeet waar je op hoopt en blijft die grote vis niet hangen................
Hierna blijkt het helemaal over en besluiten we te stoppen. De zon zakt al weer weg en zo komt er een einde aan een hele fijne visdag, die André op termijn hopelijk het gewenste resultaat zal brengen.
Aangekomen bij de helling zien we dat de andere boten al weer zijn vertrokken. We hebben ze wel bezig gezien, maar kregen niet de indruk dat het enthousiasme er van af spoot. Integendeel zou ik haast zeggen.
