1 maart 2016 Geen weer om vrolijk van te worden, wel een paar mooie vissen gelukkig.

Forse en dikke snoek voor de doorzetter.

Op de valreep hebben we een afspraak gemaakt. Dit betekende dat ik nog snel naar de winkel moest en constateerde dat de keuze beperkt was. Eduard regelde eveneens op de valreep een B&B, zodat hij niet gehinderd zou worden door sneeuw of gladheid. En zo vonden we elkaar uiteindelijk bij de trailerhelling. En dan te beseffen dat het vooral om de vuurdoop van de nieuwe hengelset ging.

We visten eerst de omgeving van de trailerhelling af. Op de dieptemeter zag ik helaas geen leven langs de mooie taluds en op het ondiepe ook vrijwel geen signalen. We sleepten een grote oppervlakte af en met verschillende verleidelijke stukken kunstaas. Maar helaas waren ze blijkbaar niet verleidelijk genoeg.

In potentie een grote snoek

Zo waren we geruime tijd bezig en besloot ik dat we een volgende stek zouden gaan bevissen. Bij het verlaten van de eerste stek, had de oranje shad van Eduard de aandacht getrokken en werd de shad, in navolging van een eerdere snoekbaars van 89 cm, verorberd. Het was een mooie dikke en stevige vis. Geen kanjer, maar wel met die potentiële uitstraling.






Nadat de vis was teruggezet, vervolgden we onze weg. Een lange weg, waarbij we nog een flinke aanbeet kregen. Helaas was de cis vertrokken toen Eduard de hengel ter hand had genomen. Dat is uitermate jammer op een dag dat je weet dat het niet dik gezaaid zal zijn. Verder was Eduard blijkbaar slaap tekort gekomen en zakten de ogen regelmatig dicht. Niet dat dit erg is hoor, want zolang de schipper ze open heeft en extra goed oplet is er niets aan de hand.

We gingen over op het verticaal vissen en Eduard nam zijn nieuwe hengel ter hand. Nu voelde hij de harde versus de zachte bodem en de stenen die hij toucheerde. Wat een mooie verbetering alweer. Helaas waren er geen actieve vissen ter plekke en dus probeerden we een andere stek. Helaas ook niemand thuis.

Dan maar verder naar een nabij gelegen plas. Ook daar weer het nodige sleepwerk verricht en onverrichter zake terug keren. Tja het werd een moeizaam verhaal, waarbij wij de moed er in hielden.
terug gekomen op de stek waar we de aanbeet hadden gemist, maakte ik weer een paar rondjes. De oogleden van Eduard waren daarbij af en toe erg zwaar. Dan pleeg ik nog wel eens een ruk aan de lijn te geven en dit probeerde ik ook nu.

Aanzienlijk groter dan de eerste en weer een dikke buik.

Eduard zag het echter gebeuren en lachte wat. Maar terwijl hij dit deed werd er weer aan de lijn getrokken en dit had de gewenste oorzaak: snoek! Terwijl ik de andere lijnen binnen haalde en de boot even tegen de wind invoer, was Eduard "begeisterd" bezig met de dril. Een prachtige vis wilde voortdurend weer weg en ook deze vis had een hele dikke buik. Die kon even later dus op de foto. Deze vis was aanzienlijk groter dan de eerste en maakte ons helemaal blij.


Natuurlijk hadden wel meer vis willen vangen, maar dat zat er vandaag blijkbaar niet in. En omdat de regen steeds meer doorzette, besloten we dat het mooi was geweest. De thuisreis zou voor Eduard ook nog twee uur duren en met de aanwezige slaap, was dat ook nog een opgave.

Gelukkig is het allemaal weer voorspoedig verlopen en dat houden we graag zo. Twee van de drie hengels die Eduard mee had, hebben zich weer bewezen en de derde voelt goed aan en dat schept vertrouwen naar de dagen die er gaan komen.