5 maart 2016 Het optimaliseren van de uitrusting gaat voort met een Honda 50 pk.

Reeds jaren zat het in de pijplijn, een zwaardere motor om het grote ruige water beter aan te kunnen. En nu is het er inderdaad van gekomen. De 30 pk is vervangen door 50. Nog even wennen, want de boot reageert nu wel heel anders. In no time ligt de boot mooi vlak op het water, in plané dus .

Direct nadat de motor was gemonteerd heb ik met de leverancier proef gevaren en naar tevredenheid. Ook de schakelaar om de toeren aan te passen in de stationaire stand werkt naar verwachting. Een mooie aanvulling op de standaarduitvoering. Nu kan ik bij het slepen de stationaire stand alsnog beïnvloeden: ietsje harder, ietsje langzamer.

Met een dag met gasten in het vooruitzicht wilde ik toch meer gevoel ontwikkelen bij de nieuwe combinatie en dus bracht ik na de middag, toen het weer heerlijk opklaarde, de Tomasco naar de helling. Ik wist dat Ann-Christin en Jöran eerder het ruime sop hadden gekozen. In m'n eentje ging het traileren prima en niet veel later voer ik moeiteloos weg.

Heerlijk over de rivier snorren en geen enkele moeite hebben met het planeren, wat een genot. Ik kwam nog meer bekenden tegen en maakte een praatje. Daarna de telefoon ter hand genomen om te vernemen dat de boot die ik vanuit de auto had gespot inderdaad A-C en Jöran toebehoorde. Ik wist nu waar ik ze zou treffen.

Met veel voldoening stuurde ik de boot naar hen toe. Ook zij konden waardering opbrengen voor de nieuwe aanwinst. Ondertussen zaten ze heerlijk te vissen en hadden al vastgesteld dat het niet makkelijk was een vis te verschalken. Ik probeerde het dus ook maar eens.

Het duurde niet lang voordat ik de eerste harde tik vernam. Ik kon er echter niets mee, maar markeerde de plek in mijn brein. Al veel verder besloot ik te gaan werpen. De shad richting oever en dan binnen tikken. En ineens was daar die verzwaring. Een verzwaring die flinke kolken produceerde. Na enige tijd kon ik een baars van dik veertig cm verwelkomen. Zo de eerste met de nieuwe combinatie.

Met extra handen in de buurt was het mogelijk leuke plaatjes te schieten. Ik probeerde nog het één en ander uit maar zonder succes.
A-C en Jöran zochten hun heil inmiddels elders en ik besloot te volgen. Maar niet zonder de markering in mijn hoofd te bezoeken. De steunhengel met een flinke shad hobbelde mee. Plotseling stond deze wel erg heftig te schudden. Een grote snoekbaars had de shad volledig geïnhaleerd.

Daarna werd het heel rustig en besloot ik mijn voorgangers op te sporen. Ik voer parallel aan hen een poosje op. Ik zat iets dieper en wist geen aanbeet uit te lokken. Ann-Christin haakte nog wel een vis. Een mooie gelegenheid hen even op de foto te zetten dus.

Iets verder wachtte nog een interessante stek en dus ging ik hen voor. Daar miste ik zowel op de standhengel als op de verticaalhengel een aanbeet. Maar toch kwam er nog een snoekbaarsje langs. Leuk hoor om zo bezig te zijn en drie technieken succesvol toe te passen.

Omdat de zon begon te zakken spoedde ik me huiswaarts en hoe! Heerlijk zoveel power achter de boot. Hij zal nog beter ingevaren moeten worden, maar dat gaat helemaal goed komen.

Met de hulp van Jöran lag de Tomasco al snel weer op de trailer en kon ik terugkijken op een geslaagde proefvaart.

De boten werden nog even gepoetst om het vuil langs de waterlijn weg te nemen. Dan glimmen de boten weer en kunnen we er weer mee voor de dag komen. En dus moet die nieuwe motor ook blijven glimmen.